Royal Antwerp FC

© BELGAIMAGE

Op twee fronten

In jaargang drie van Paul Gheysens en Luciano D’Onofrio met Antwerp in 1A moest voor het eerst worden gestreden op twee fronten bij de start van een nieuwe competitie. Dat is niet nieuw voor László Bölöni, die een decennium geleden met Standard ook al Europabeker met competitie moest verzoenen. Het verschil: in Luik had hij een kwalitatief nog iets bredere kern, Antwerp is die volop aan het samenstellen. Bijkomend probleem: Europees voetbal dat niet op de eigen Bosuil kon worden gespeeld. Dus was het een beetje zoals in het eerste seizoen van de Great Old bij de terugkeer in eerste klasse trainen op twee locaties. In de Europese weken nog wat extra in Brussel, om te wennen aan de dimensies van het Koning Boudewijnstadion, en tussendoor op het eigen complex. Een en ander in combinatie met reizen naar Tsjechië en Nederland zorgde voor wat meer extra belasting, zodat Bölöni voor het eerst in zijn periode als coach van Antwerp echt moest roteren.

Kon Antwerp vorig seizoen maar moeizaam winnen op de Bosuil, dan lijkt dat dit jaar anders.

Dat kostte punten, uit in Charleroi en later ook in Waregem. De mentale belasting in combinatie met fysieke vermoeidheid en een reeks blessures was even te veel. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat Antwerp een vurig pleidooi hield (en ook won) om het duel tegen KAA Gent, dat tussen de matchen met AZ viel, uit te stellen. Een Belgische primeur. Niet voor herhaling vatbaar in de groepsfase, waarschuwde de kalendermaker direct. D’Onofrio en zijn omkadering namen het drukkere programma en gestegen ambities wel mee in hun transferhuiswerk en zorgden ervoor dat de hele kern werd verdiept qua kwaliteit. Op de meeste posities kan Antwerp inmiddels zeggen dat plan B even sterk is als plan A. Dat was vorig seizoen al op een paar plaatsen het geval, in het eerste jaar niet.

Royal Antwerp FC

Minder stabiel

Opvallend: de keizer van de clean sheets, Sinan Bolat, moest zich dit seizoen al een beetje meer omdraaien. Dat heeft minder met het vertrek van Jelle Van Damme te maken, die was in 1A aan het einde van zijn latijn. Wel met een samenloop van omstandigheden: Junior Pius, de Nigeriaanse linkspoot die hem moest komen vervangen, raakte al meteen geblesseerd, terwijl ook Dino Arslanagic en Matheus Borges out waren in de voorbereiding. Het waren de figuren die vorig seizoen toekeken – Abdoulaye Seck en Dylan Batubinsika – die nu de tent dicht moesten houden. De ene keer met iets meer succes dan de andere. Daarom ook de late aanwerving van de Nederlander Wesley Hoedt (25), gehuurd van Southampton. Een man met een… AZ-verleden. Wat de komst van Steven Defour brengt, is koffiedik kijken, maar nu Faris Haroun blijft, zit daar minder druk op.

Royal Antwerp FC

Meer spektakel

Tweede opvallende feit de voorbije maand: kon Antwerp vorig seizoen maar moeizaam winnen op de Bosuil, dan lijkt dat dit jaar anders. Waasland-Beveren en STVV maakten geen schijn van een kans. KAA Gent was wel een betere waardemeter geweest, maar die match volgt nog. Opvallend ook is de karrenvracht aan goals die Antwerp al maakte, en de sleutelrol daarin voor Lior Refaelov en Dieumerci Mbokani. Ook daar mocht verdieping komen, vandaar het toevoegen van de Japanner Koji Miyoshi, en vooral Kevin Mirallas. Als Benson Manuel kan doorbreken en Ivo Rodrigues blijft bevestigen, zit er veel muziek in dit elftal.

In/out

IN Pius (Paços de Ferreira, Por), De Laet (Aston Villa, Eng), Hongla (Granada, Esp), Coopman (KV Oostende), A. de Sart (STVV), Miyoshi (Kawasaki Frontale, Jpn), Mirallas (Everton, Eng), Manuel (KRC Genk), Defour (transfervrij), Gano (KRC Genk), Hoedt (Southampton, Eng).

OUT Vleminckx (Oppuurs), Jezina (Slaven Koprivnica, Cro) & Nöstlinger (RKC, Ned), Simão (AEK, Gre), Bernier (Dudelange, Lux), Owusu (Ajman, VAE), Van Damme (Lokeren), Govea (Z. Waregem), Diaby (KSC Lokeren OV), Bolingi (KAS Eupen), Nazarina (Karpaty Lviv, Ukr), Hairemans (KV Mechelen), Touré (AFC Tubize).

Blikvanger Kevin Mirallas

Niet een, maar twee ex-Rode Duivels, niet twee, maar drie voetballers uit de Premier League: Antwerp is goed op weg, op papier althans, om de bestorming van de Belgische voetbalhiërarchie verder te zetten. Wesley Hoedt komt de verdediging versterken, Steven Defour het middenveld, en Kevin Mirallas de aanval.

Net als Nacer Chadli is Mirallas een Luikse dertiger die pas onlangs debuteerde in de Belgische voetbalcompetitie. Hij ruilde immers als jeugdspeler Standard in voor Lille, waar hij in de schaduw van Eden Hazard en Patrick Kluivert tot volle wasdom kwam. Op het EK voor beloften, in Nederland, was hij de centrumspits van de generatie Rode Duivels die het voorbije decennium het mooie weer maakte. Vaardig aan de bal, dribbelsterk, geen reus, en ook geen echte killer. Later, als prof, in de diverse A-ploegen, brak hij dan ook nooit door als nummer 9, maar vooral op de flank. Zowel links als (voornamelijk) rechts.

Royal Antwerp FC

Van Lille trok hij naar Saint-Etienne en even naar Olympiacos, maar het gros van zijn profcarrière bracht Mirallas door bij Everton, dat hem nu afstond aan Antwerp, maar al even een kruis over hem maakte. Het voorbije anderhalf jaar werd hij uitgeleend aan opnieuw Olympiacos en Fiorentina. Na zijn vertrek maakte de Liverpool Echo een balans op van zijn jaren in dienst van de Everton . A big talent, noemde de krant hem, iemand rond wie de ploeg zijn team had kunnen bouwen, want in staat om zelfs de meest gesloten verdedigingen open te breken. Alleen had hij er één probleem, en daardoor laat zijn vertrek de fans relatief onverschillig: regelmaat. Wat als hij elke week had kunnen schitteren en veel regelmatiger had kunnen scoren?

Peter t’Kint

Royal Antwerp FC
Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content