‘Club Brugge wist goed wat het wilde’

Het is onwaarschijnlijk dat alle bewegingen voor de start van de nieuwe competitie zullen leiden tot een nieuwe hiërarchie, zegt Jacques Sys.

Twaalf dagen na het WK schiet de nieuwe voetbalcompetitie volgende vrijdag uit de startblokken. Tijd om te herademen is er niet meer. Ook niet op de redactie van dit magazine. Met veel zorg werd vorige week een 212 pagina’s dik nummer samengesteld, dat u naar aloude traditie doorheen het kampioenschap moet gidsen. Met onder meer de spelerskern en een poster van alle clubs. Alleen voor Sporting Charleroi lukte dat niet. De club wachtte op de nieuwe uitrusting en een nieuwe sponsor.

Steeds later zijn clubs klaar met hun huiswerk. Tot 31 augustus kan er nog gezocht worden naar nieuwe spelers en andere accenten, een maatregel die op steeds meer weerstand botst, maar waarvan clubs volop gebruik maken. Tot maandagmiddag waren er 277 transferbewegingen gerealiseerd. Daaronder 70 nieuwe buitenlanders. Dat aantal zal de komende dagen en weken ongetwijfeld flink stijgen. Vorig seizoen waren er tegen eind augustus 384 transfers gebeurd, waarbij er sinds de start van de competitie 157 nieuwelingen bijkwamen.

Elk jaar opnieuw worden er nieuwe fundamenten gelegd. Ook bij de meeste topclubs. In Sport/Voetbalmagazine poseert Anderlecht met een kern van 35 voetballers, terwijl er met de WK-gangers Leander Dendoncker en Isaac Kiese Thelin nog twee spelers ontbreken. Vorig seizoen stonden er 27 spelers op de groepsfoto van paars-wit. Slechts 13 van hen blijven nu over. En er zijn er nog die gaan vertrekken. De interne verschuivingen waarvoor de nieuwe voorzitter Marc Coucke zorgde, trekken zich tot op het veld door.

Maar ook andere clubs tonen een totaal nieuw gezicht. Steeds meer worden clubs een doorgangsstation voor voetballers. Antwerp bijvoorbeeld houdt in vergelijking met vorig seizoen 7 van de 27 spelers over. Waasland-Beveren trok 16 nieuwe spelers aan, van wie 3 Belgen. Vaak zijn het buitenlandse investeerders die voor een andere filosofie zorgen, een trend die niet te stoppen is. In 1B bijvoorbeeld zijn zes van de acht clubs in handen van buitenlanders. Stabiliteit wordt verdrongen door de opportuniteiten van het moment. Om te overleven moeten clubs hun authenticiteit inleveren.

Witte merels worden bij iedere club over de grenzen gezocht. Belgische voetballers zijn kennelijk te duur en vanuit de lagere reeksen stromen er amper nog spelers door. Makelaars doen gouden zaken en lopen elkaar net niet voor de voeten. Bij haast alle zestien clubs uit eerste klasse A staan er meer buitenlanders onder contract dan Belgen. In contrast daarmee worden twaalf clubs wel geleid door een Belgische trainer.

Het is onwaarschijnlijk dat al deze bewegingen zullen leiden tot een nieuwe hiërarchie. Club Brugge straalt rust en zelfvertrouwen uit en wist al heel snel wat het wilde. Tegenover de concurrentie bouwde blauw-zwart op dat vlak een voorsprong uit. Bij Anderlecht is Hein Vanhaezebrouck onder het oog van de veeleisende Coucke verplicht om te presteren, hij moet naar nieuwe patronen zoeken. Standard sloot een turbulente maar succesrijk periode af en wil met Michel Preud’homme ambitie aan visie koppelen, maar ook hier zal de waarheid op het veld liggen. AA Gent maakte niet echt indruk op de transfermarkt, maar wist met de terugkeer van Vadis Odjidja de achterban te sussen.

Het valt te hopen dat deze competitie verloopt in een klimaat van sereniteit en wederzijds respect. Met de VAR als hulpmiddel en niet als schietschijf. Met trainers die zich langs de lijn niet gedragen als ongeleide projectielen en verbale oorlogen uitvechten. Juist Gert Verheyen heeft na zijn aanstelling bij KV Oostende al een paar keer gezegd dat hij in alle omstandigheden zijn zelfbeheersing wil behouden. Dat een debuterende trainer op dat vlak het voorbeeld geeft, zou wel heel frappant zijn.