Pauzeren in de toiletten, vijftien uur per dag werken en ’s avonds een pakje weggegooide sushi eten? Welkom in de wereld van het schoonmaakpersoneel op Wimbledon.

Vorig jaar bedroeg de omzet op Wimbledon 248 miljoen euro en de winnaars van het enkeltoernooi sleepten onlangs elk een recordbedrag van 2,27 miljoen mee naar huis, maar het schoonmaakpersoneel moet het stellen met een habbekrats en werkt vaak in erbarmelijke omstandigheden.

‘Er was amper tijd en ruimte om op een deftige manier te pauzeren. Tijdens onze korte break trok ik geregeld met enkele collega’s naar een van de toiletten om daar – gehurkt – even uit te rusten’, getuigde een jobstudent in The Guardian. ‘Maar lang konden we van onze pauze niet genieten. Toen enkele veiligheidsmensen van de club ons opmerkten, werden we als ratten verjaagd.’

Om de meer dan 470.000 bezoekers in de watten te leggen (en met de verkoop van eten, drank en souvenirs het geld uit de zakken te jagen) stuurde Compass – het grootste cateringbedrijf ter wereld, actief in vijftig landen – dit jaar achttienhonderd tijdelijke medewerkers naar de All England Lawn Tennis and Croquet Club. Een historisch en elitair tennisbastion, maar achter de schermen speelden zich ook dit jaar schrijnende verhalen af.

‘Wij, het schoonmaakpersoneel, werken vaak tot vijftien uur per dag – met een lunchpauze van amper een uur – en krijgen van de club een vergoeding van dertien euro om eten te kopen’, vertelden enkele medewerkers aan de Engelse kwaliteitskrant. Hun dag begint om acht uur ’s morgens en eindigt meestal rond elf uur ’s avonds, maar ook de late uren worden in dagtarief uitbetaald. ‘Om ’s avonds nog iets te eten, daar is onze vergoeding te klein voor. Wat wij verdienen, ligt ver beneden de levensstandaard in Londen. We moesten vaak rekenen op de goodwill van de chefs, die ons ’s avonds laat nog de resten van een maaltijd toestopten. Ik heb dit jaar zelfs medewerkers gezien die pakjes sushi uit de vuilnisbak visten.’