Belgian Cat Julie Vanloo (25) trok mee naar Madrid voor het CL-duel van haar Club Brugge tegen Atlético, maar de basketspeelster wordt ook in het Jan Breydelstadion wel vaker herkend. ‘Tijdens play-off 1 ben ik hier terug.’
‘Weet je wat me zo enorm preus ( trots in het West-Vlaams, nvdr) maakte? Dat ik na ons brons met de nationale ploeg op het EK een jaar geleden in Tsjechië van de clubleiding van Club Brugge een officieel wedstrijdshirt met mijn rugnummer erop kreeg, vol met handtekeningen! ( begint te lachen) Op ons adres hé, terwijl me daar nooit eerder om werd gevraagd. Die erkentelijkheid en dat respect betekenden zo veel voor mij. Club Brugge maakt gewoon deel uit van mijn DNA. Mijn vrienden weten ondertussen ook heel goed dat blauw-zwart op de eerste plaats komt. Het laat me gewoon niet los. In 2016, drie dagen na de titel, was er een feestje in Club EXO in Sint-Niklaas. Via een vriendin kon ik daar bij zijn. Dat moest!
Mijn vrienden weten ondertussen ook heel goed dat blauw-zwart op de eerste plaats komt.’ Julie Vanloo
‘Ik ben afkomstig van Oostende, groeide op in Ieper en begon daar ook te basketten, maar speelde lang in Waregem. De passie voor voetbal – ik was zelfs nog twee jaar aangesloten bij voetbalclub Blue Star Geluveld – kwam er via school en mijn papa. Met mijn maten sjotte ik veel buiten na het maken van ons huiswerk. Ik deed dat gewoon graag. Ik koos enkel voor basket omdat ik daar verder in stond.
‘Bij ons thuis hoorde ik vaak de verhalen van mijn pa aan zijn broer over de legendarische duels met Borussia Dortmund en vroeger nog Liverpool. Mijn oom is een zware fan van KV Oostende, papa had altijd meer sympathie voor Club. Ik vond het dan ook zo cool dat ik werd mee gevraagd om naar de Brugse Metten te gaan kijken in 2003 tegen Auxerre. Het stadion zat nog niet halfvol. Van zodra de spionkop op de Noord en de West begon te zingen, kreeg ik kippenvel. Ik werd meegezogen in die sfeer. Nadien mocht ik nog een truitje kiezen in de fanshop. Ik twijfelde toen even tussen Bosko Balaban en Jonathan Blondel. Maar door zijn zieke goals opteerde ik voor de topschutter. Balaban was mijn eerste held, voor François Sterchele. Zijn overlijden blijft de meest zwarte pagina als fan. Op school weende ik die dag tranen met tuiten, terwijl ik zijn shirt onder mijn uniform droeg.
‘Na de aankoop van losse tickets beslisten we om vanaf 2005 een abonnement te nemen in de Oosttribune vak 322 rij 12 plaats 29 en 30. Papa en ik. Het versterkte onze band heel hard, het voetbal is ons moment. ( heel kordaat) En daar had ik nog geen seconde spijt van. Bluv’n goan. Uit den boze is het om ons te verzetten.
‘Club Brugge betekent voor mij vooral ontspanning, een pure hobby en mooie uitlaatklep. Daar kan ik lekker anoniem de zotte doos zijn. Ik ben een heel hevige fan, die veel roept en wel eens uitbundig te keer durft te gaan. Ik zou de perfecte persoon zijn om de trommelaar te vervangen. Want ik ken alle melodietjes, het lijkt me ideaal om daarin je energie kwijt te geraken. Misschien wordt dat iets voor na mijn basketloopbaan?
‘Je kan je niet voorstellen hoe sterk ik uitkijk naar een Clubwedstrijd. De kalender van mijn nieuwe club in Hongarije is echt verschrikkelijk slecht. Gelukkig liet ik in mijn contract opstellen dat ik via betaaltelevisie alles kan volgen. Anders komen er problemen. En tijdens play-off 1, het belangrijkste moment van het seizoen, ben ik hier terug. Om ons naar een nieuwe titel te loodsen. Ik geloof erin. Wie gaat er ons tegenhouden? Landskampioen, dat blijft zo mooi klinken.’
