Waasland-Beveren-trainer Adnan Custovic: ‘Je moet spelers vandaag meer pushen’

© BELGAIMAGE

Na een eerste trainingservaring bij KV Oostende kreeg de Bosniër Adnan Custovic (40) een nieuwe kans op het hoogste niveau bij Waasland-Beveren. Wie vormden de inspiratiebronnen voor de voetbalvisie van de oud-spits? Een monoloog.

A dnan Custovic: ‘Als speler werkte ik samen met twee latere kampioenenmakers: Michel Preud’homme ( bij KAA Gent, nvdr) en Ariël Jacobs ( bij Exc. Mouscron, nvdr). Dan neem je van hen sowieso iets mee. Van Preud’homme onthoud ik vooral de manier waarop hij rekening hield met elk detail, dat niks ontging aan zijn aandacht. Daarmee kun je het verschil maken als je de top viseert. Alles werd echt minutieus bestudeerd. In combinatie met zijn fanatisme zorgt dat voor iets extra’s. Michel leeft echt voor zijn job, dag en nacht. Ik heb ook die passie, want tussen 8 en 22 uur ben ik volop bezig met mijn sport en mijn groep. Daartegenover bewonderde ik altijd de kalmte en het menselijke contact onder Jacobs. Zijn autoriteit, die hij naar buiten uit constant toonde, verviel eenmaal hij zich tussen de spelers begaf. Die warmte zorgde ervoor dat bepaalde jongens boven zichzelf konden uitstijgen. Ook Enzo Scifo, Geert Broeckaert en Glen De Boeck hadden persoonlijkheid en een heel precies beeld over een spelwijze en spelersaanpak, maar imponeerden me toch niet zo sterk als zij.’

Geen dictator

‘Ik ben vooral een coach die vanuit het sentiment begint. Mijn profs zal ik altijd rechtuit vertellen hoe ik iets aanvoel. Zowel positief als negatief. Ik ga me nooit verstoppen of praatjes houden om hen allemaal een beter gevoel te geven. Je moet analyseren en realisme vooropstellen. Let op, ik wil ook niet als een dictator optreden, door constant te gaan hameren op een keiharde discipline of telkens hetzelfde negatieve aspect te benadrukken. Op een rustige manier moet je durven zaken te benoemen. Ik verhef wel eens mijn stem, maar dat gebeurt zelden. Ik geef mijn kern veel vrijheid, want zij moeten ook hun verantwoordelijkheid kunnen en durven op te nemen. Het gaat om hun job en hun loopbaan. Dat vergt een zekere vorm van professionalisme en zelfdiscipline. Onberispelijk gedrag op en naast het veld, dat beschouw ik als een basisattitude. We doen toch een job waar we zo van houden. Dan moet je daar ook inspanningen voor willen doen. Wij zijn goed in een heel specifiek onderdeel: voetbal spelen. Chirurgen of militairen dragen een grotere last mee, want hun leven bestaat eruit om levens te redden of te beveiligen. Daar komt pas druk bij kijken.

‘Ik heb een gedragslijn, gebaseerd op het principe van ‘streng maar rechtvaardig’. Een specifiek reglement hoort daar niet echt bij. Alleen de grenzen zijn goed afgebakend. Ik reken daarbij sterk op eerlijkheid. Soms passeren in het leven onverwachte gebeurtenissen, waardoor je fouten maakt. Als een speler te laat is op training, dan wil ik graag snel de werkelijke reden kennen. Is zijn hond overleden, startte zijn wagen niet of heeft hij de avond ervoor gedronken na een ruzie met zijn vrouw? Zulke zaken gebeuren in het leven. Dan moet hij me dat open en in vertrouwen zeggen. Dan kan ik die persoon beschermen en proberen hem zolang mogelijk te helpen. Alleen mag er geen herhaling optreden, want dan moet je optreden. Ik moet wel zeggen dat ik gemakkelijk spelers kan doorgronden en er snel de leugenaars uit haal. ( grijnst) Dat heet ervaring.’

Correcte dialoog

‘Eén route naar succes bestaat niet. Er zijn meerdere paden. Alleen moet je, ook als coach, zelf je weg zoeken. Elke kans die je krijgt, moet je grijpen. Bij Waasland-Beveren weet je snel dat je alle spelers van je grote kern nodig hebt, omdat er sprake is van een gelijkwaardig niveau. Niemand steekt erboven uit. Het zou ook verkeerd zijn dat sommigen zichzelf te hoog inschatten. Ik zal de eerste zijn om hen daarmee te confronteren. Ik kom uit een periode dat de wil van de trainer meteen wet was. Dat dateert van twintig jaar geleden, toen nog lang geen sprake was van sociale media. Vandaag moet je vooral streven naar een correcte dialoog met de nieuwe generatie. Wij worden gedwongen ons aan te passen aan de gebruiken en gewoonten van vandaag. Dat vraagt inderdaad veel energie, zoals met mijn kinderen thuis. Je moet hen meer pushen en aanzetten tot actie, omdat er minder spontaan gebeurt. Begrijp je?

‘Ik ben een slechte verliezer. Elke nederlaag doet me stevig pijn. De verwerking daarvan neemt zeker drie dagen in beslag. Maar die ontgoocheling mag je niet te veel tonen. Je moet een toonbeeld van strijdvaardigheid zijn voor je spelers en supporters. Ik probeer altijd voor positieve energie te zorgen, te stimuleren en op de juiste manier te motiveren. Als je onder aan het klassement staat, kan groepssolidariteit net het verschil maken. Daar blijf ik van overtuigd. Het is mijn taak om naar oplossingen te zoeken.

‘Van twee heel extreme stijlen ben ik voorstander. Het voetbal op balbezit, dat sterk wordt benadrukt door Pep Guardiola bij al zijn clubs. Maar ook de mentaliteit en de grinta bij het Atlético Madrid van Diego Simeone bewonder ik. Ergens daartussen iets vinden, zoals Carlo Ancelotti het vaak doet, daar streef ook ik naar. Ik hecht veel belang aan een goede en geduldige opbouw van achteren uit in plaats van het hanteren van de lange bal. Maar ik haal ook inspiratie uit de manier waarop het Liverpool van Jürgen Klopp met twee zuivere passen een ploeg uit verband kan spelen én scoren. Maar dat vergt veel training en overzicht. Ik weet ook dat ik hier niet over een Marco Verratti beschik, die met vier spelers rondom zich toch nog een oplossing en een vrije medespeler kan vinden. Verder is het ook interessant om de speelwijze van RB Leipzig onder Ralf Rangnick te bestuderen, wat ik ook vaak doe.

‘Herhaling vormt in mijn trainingsaanpak een belangrijk aspect. Dat zorgt voor automatismen. Als speler trapte ik na elke sessie tien vrije trappen. Ik werd er beter van, van die repetitie. Waarom deed David Beckham het wel vijftigmaal per dag, die precieze voorzetten? Omdat op een gegeven moment zijn geheugen het bijna overnam. Ook Cristiano Ronaldo is zo’n machine. Een beweging uren inoefenen, tot het lukt. Alleen met een zekere vorm van perfectionisme kun je een genie worden. ( lacht) Maar nu spreken we over een ander niveau dan Waasland-Beveren, hé. Wij hebben één gemeenschappelijke missie: de zestiende plaats ontlopen. Dan is onze hoofdopdracht geslaagd. Ik moet hen wakker schudden en overtuigen van ons potentieel. Ik ben een vechter, die niet snel opgeeft. Wanneer je de oorlog hebt meegemaakt, sta je op en doe je vooral hard verder. Je krijgt altijd wat je verdient in het leven.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content