Rusland blijft profiteren van het WK. Op en naast het veld.
Nog nooit werden competitiewedstrijden in Rusland zo goed bezocht als dit seizoen. Met ingang van de winterstop kwamen gemiddeld 17.000 toeschouwers op de matchen van de Russische Premjer-Liga af. Vorig seizoen waren het er 14.000, twee jaar geleden slechts 11.000. CSKA Moskou week voor de Champions Leaguewedstrijd tegen Real Madrid uit naar het Olympisch Stadion Loezjniki en won voor 72.000 toeschouwers met 1-0. Ze hoorden allemaal de echo van het WK. Opmerkelijk is de toename van het aantal toeschouwers bij tweedeklasser Mordovia Saransk: van 2.500 naar 15.000. Nochtans speelt de ploeg tegen de degradatie. Maar er worden wel veel gratis tickets verdeeld om het dure stadion geen lege aanblik te geven. De inwoners van de stad reageerden er enthousiast op.
Lang keerden de Russen zich af van het voetbal. Er was sprake van een haat-liefdeverhouding, omdat het Russische voetbal internationaal niet veel voorstelde, veel minder dan het ijshockey waarin het tot de absolute wereldtop hoort. Maar nu is bondscoach Stanislav Tsjertsjesov in eigen land al een legende. De goede resultaten op het WK, met een team dat vooraf onder de grond werd geschreven, kregen later in de Nations Cup navolging. En dat tijdens het WK 22 van de 23 spelers uit het eigen kampioenschap kwamen, verhoogde het identificatiegevoel. De naweeën van dit evenement namen de mensen er zonder mopperen bij. Zo werd in het centrum van Moskou een groot hotelcomplex afgebroken om op die plaats een park op te trekken. Dat zorgde lang voor gigantische files. Niemand deed er moeilijk over.
Het WK heeft ook naast het voetbal veel veranderd. Moskou groeit steeds meer uit tot een mondaine stad, meer dan ooit baadde deze metropool tijdens de eindejaarsperiode in het licht. En het toernooi heeft ook sporen nagelaten in de hoofden van de Russen. Het heet dat het onbevangen contact met buitenlanders op hen indruk heeft gemaakt. Ze zijn trots dat de wereld nu anders naar hen kijkt. Dat zou hun zelfbeeld hebben verhoogd. Het land kreeg een ander imago. Er vloeide niet alleen geld naar de nieuwe stadions en 95 trainingscentra, maar er was ook de renovatie of de bouw van 11 luchthavens, 32 stations, 13 ziekenhuizen en tientallen hotels. Tegen de 9 miljard euro kostte de organisatie van dit toernooi, daarvan kwam er 60 procent van de Russische staat, 30 procent van bedrijven en de resterende 10 procent van de regeringen van de deelrepublieken.
Het komt er nu voor Rusland op aan om op de ingeslagen weg verder te gaan. Vooral de doorstroming van de eigen jeugd blijft een groot probleem. Er zijn te weinig talenten en als ze er al zijn, krijgen ze amper speelkansen.
En het WK moet ook op politiek vlak zijn vruchten afwerpen. Vladimir Poetin zal er ongetwijfeld nog garen bij spinnen.
Martin Gruener
