Bijna twee jaar na zijn transfer naar Charleroi is de Peruviaan nog steeds geen titularis. Hoe komt dat?

Als je aan iemand het talent van Cristian Benavente wil uitleggen, laat hem dan de twee doelpunten zien die de Peruviaan dit seizoen al maakte. Een slalom door de verdediging van Anderlecht en een plaatsbal in de netten van Davino Verhulst op Daknam. Telkens met links. En zeg er dan bij: Benavente is rechtsvoetig.

De kwaliteiten van de dribbelaar uit het opleidingscentrum van Real Madrid zijn onmiskenbaar. En toch is in het hoofd van Felice Mazzu nog nooit opgekomen om van hem een basisspeler te maken. In de wandelgangen van Mambourg wordt Benavente een gebrek aan regelmaat en zijn trage terugverdedigen verweten. Bovendien legt hij te veel risico’s in zijn spel. Ook toen hij de verdediging van Anderlecht oprolde in de toegevoegde tijd, speelde hij met vuur. Zijn coach riep hem toe om naar de cornervlag te lopen en daar de bal dood te maken. In het verleden hadden Mazzu en de zijnen namelijk al eens een goal op de counter geslikt na een onstuimige actie van de Peruviaanse parel.

Ook tegen Eupen stond de technische staf nog te knarsetanden na een prestatie van Benavente die als onvoldoende werd beoordeeld. Vandaar dat hij op Daknam op de bank zat. Hoewel hij betrokken was bij vijf van de negen schoten van de Zebra’s, was hij niet beslissend geweest. En dat blijft het doorslaggevende argument om in de basiself te staan.

Benavente lijkt soms op een ongeleid projectiel dat voor zijn statistieken speelt omdat hij weet dat dat de enige manier is om zich in de gunst van zijn coach te voetballen. Ook al stonden er slechts één doelpunt en één assist op zijn teller voor de wedstrijd tegen Lokeren, kwam hij toch aan het interessante gemiddelde van één gecreëerde kans (schot of assist) per 19 minuten op het veld. Dat is mooi, maar blijkbaar nog altijd onvoldoende om zijn gebreken te verdoezelen.

Guillaume Gautier