Iemand poorten is meer op zijn plaats in de straten van de Belgische hoofdstad dan op de velden. Nochtans onthaalden de camera’s ons in het Constant Vanden Stockstadion ons op twee technische vernederingen. In de eerste helft was het Marvelous Nakamba die de bal door benen stuurde van Adrien Trebel, altijd vol energie maar soms onstuimig. En nadat de kleedkamers werden opgezocht, was het Ivan Obradovic die een panna uitvoerde bij Dion Cools.
Het begin van de competitiekraker was absoluut voor de koploper uit Brugge. De voorhoede van Club verstoorde goed de opbouw van achteruit bij paars-wit, waardoor doelman Matz Sels werd verplicht om lange ballen over de middenlijn te trappen. Daar stak Brandon Mechele zijn rechtstreekse tegenstander Hamdi Harbaoui in zijn achterzak, en zorgde de afwezigheid van Henry Onyekuru – die naar de bank was verwezen – ervoor dat alle mogelijke gevaar via diepgang plots verdween. Bij Anderlecht werd immers uitgepakt met een 4-3-2-1-veldbezetting, het kerstboommodel à la Carlo Ancelotti. Wanneer Benoît Poulain met de bal aan de voet oprukt vanaf de rechterkant, creëerde hij op rechts een ruit met Cools, Ruud Vormer en Jelle Vossen. Die laatste biedt een eerste grote kans aan voor Abdoulay Diaby. Twintig minuten later is het Vormer die zijn nummer 10 bedient. Club Brugge verliest veel energie en slaagt er de eerste 45 minuten niet in om afstand te nemen op het scorebord. Tegen Anderlecht wordt een dergelijke mildheid niet vergeven.
Het ritme van Brugge bleek onhoudbaar. Na rust zetten de troepen van Ivan Leko hun strakke plan door, maar hun vermoeide benen kwamen op elke bal een stapje te laat. Voldoende voor Anderlecht om ons eraan te herinneren dat ze op het middenveld over de beste balbehandelaars van het land beschikken. Sven Kums, uitgeblust ogend in de eerste helft, installeerde zich wat hoger, maar bleef voorzichtig opereren om de permanente bevliegingen van Trebel te compenseren. De gewezen Gouden Schoen vond gelukkig een afspeelpunt om hoog in de paars-witte kerstboom het licht te ontsteken: Pieter Gerkens. Hij is de man van het moment in het Astridpark.
De voormalige modelleerling van Ivan Leko bij STVV, die vorig seizoen vooral van zich liet spreken door het gemak waarmee hij infiltreerde binnen de zestien meter en ook nog eens de acties afwerkte, bracht ook nu een meerwaarde. De Limburger beschikt over de gave zich te ontdoen van de individuele dekking in zones waar de schaduwopdrachten nochtans in de buurt komen van die van de Amerikaanse geheime dienst. Daarbij wordt Gerkens volop geholpen door het uitgekiende systeem van Hein Vanhaezebrouck. Die zette hem buiten bereik van Stefano Denswil, te ver van Nakamba en in de rug van Hans Vanaken. De nummer 8 kreeg enkele kansen en deed de topper bijna kantelen in het voordeel van de kampioen. Met iets meer precisie had hij zijn team drie punten geschonken.
In een tijdperk van permanente pressing kunnen spelers die intelligent bewegen en een fijne balbehandeling hebben, meedraaien op het hoogste niveau, ondanks fysieke tekorten of technische onvolkomenheden in de één-tegen-één. Pieter Gerkens is er zo eentje. Hij was de paars-witte oplossing voor het web dat Leko had gespannen.
guillaume gautier
