Waarom Trebel geen verdedigende middenvelder is

© belgaimage
Guillaume Gautier
Guillaume Gautier Journalist bij Sport/Voetbalmagazine en Sport/Footmagazine.

Op dit moment is de hyperactiviteit van Adrien Trebel een mes dat aan twee kanten snijdt.

Tackles, lange ballen, sprints en afstandsschoten. Adrien Trebel laat elke week het hele arsenaal van acties bewonderen die de supporters graag zien. De Fransman werd overigens verkozen tot speler van de maand november door het paars-witte publiek, dat gevallen is voor de charmes van een van de meest telegenieke spelers van de Jupiler Pro League. Zijn defensief gedraaf, vaak afgerond met een spectaculaire tackle, symboliseert de fameuze grinta die in België zo graag gezien wordt.

Spijtig genoeg zijn zijn loopacties vaak chaotisch en ondoordacht. Op het hoogste niveau wordt dat afgestraft: in de Champoins League wordt Trebel gemiddeld 2,6 keer gedribbeld per match, wat van hem een van de slechtste leerlingen op het kampioenenbal maakt.

Met de bal aan de voet verdeelt en heerst de ex-kapitein van Standard echter. Vooreerst met lange ballen die met de regelmaat van de klok van zijn voet vertrekken. De slaagkansen ervan zijn nogal wisselvallig, maar ze kunnen meestal wel op bijval rekenen in de tribunes.

En dan zijn er nog zijn schoten. Meestal van ver, en zelden met succes, maar altijd redelijk precies zodat de supporters denken dat er een YouTubedoelpunt zit aan te komen.

Trebel zingt een beetje vals, maar hij maakt zodanig veel lawaai dat hij nooit onzichtbare matchen speelt. Hij is een soort van Jupiler Pro Leagueversie van Radja Nainggolan.

Trebel is een soort van Jupiler Pro Leagueversie van Radja Nainggolan

Bij AS Roma liet Luciano Spalletti de Ninja vorig seizoen schitteren in een 3-4-2-1 die vergelijkbaar is met het systeem dat door Hein Vanhaezebrouck bij Anderlecht gespeeld wordt. De Rode Duivel bezette dan een van de twee posities achter de diepe spits. Daar liep hij met zijn elektrische en oncontroleerbare pressing minder in de weg van zijn eigen ploeg, maar was hij wel een storende factor voor de vaak trage en onnauwkeurig passende verdedigers in het calcio. Eens de bal veroverd kon de beroemdste hanenkam van Italië snel verticaal spelen en het vijandige doel bestoken. Zo kwam hij ook in posities die zijn kansen op een goal verhoogden.

Als Trebel nu eens de weg van Radja zou volgen? De grootste troef van de Fransman is zonder twijfel dat hij de knop van defensief naar offensief voetbal heel snel kan omdraaien. Als hij voor de verdediging opereert, brengt hij met zijn enthousiasme zijn eigen ploeg schade toe, want hij heeft nogal vaak de neiging om zijn positie te verlaten en druk te gaan zetten, zonder op zijn ploegmaats te wachten. Daardoor isoleert hij Sven Kums, die eigenlijk niet gebouwd is om een tegenaanval te blokkeren.

Een rijtje hoger, in de rol die hij bekleedde nadat Sofiane Hanni van het veld werd gehaald tegen Lokeren, was Trebel briljant. Door heel agressief te spelen tegen de vijandige verdedigers, die in de Jupiler Pro League vaak moeite hebben om onder de druk uit te komen, pakte hij heel wat ballen af en liet hij de achterhoede van Lokeren afzien met zijn verticale spel. Zijn linkervoet was betrokken bij de meeste kansen van Anderlecht op het einde van de match.

Om op het middenveld goed uit de verf te komen mist Trebel de mentaliteit van een controleur die zo kenmerkend is voor de meesters op die positie. Op dit moment is zijn hyperactiviteit een mes dat aan twee kanten snijdt. In steun van de spits zou dat mes maar aan één kant snijden en zou Anderlecht veel hoger de bal kunnen veroveren.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content