‘Na Messi-Ronaldo zou Neymar – Dybala wel mooi zijn’

© belgaimage

De vedette van Juventus is de laatste weken op zoek naar zichzelf. Misschien de late naweeën van de teleurstellende Champions Leaguefinale vorig jaar: ‘Die heeft alle goeds weggevaagd.’

Sterren die op de bank verzeilen, zoals Paulo Dybala de laatste weken al eens overkwam, zijn vaak niet aanspreekbaar. Maar Paulo Dybala gaat open en ambitieus het gesprek aan. Zeker als hij mag beginnen met te vertellen over zijn roots.

Ken jij Omar Beccerica?

Paulo Dybala: ‘Natuurlijk. Hij staat bekend als Pollo (de kip, nvdr). Waarom?

Omdat die verdediger uit de jaren 80 samen met jou blijkbaar de enige profvoetballer uit Laguna Larga is, een gemeente van 7000 inwoners nabij Córdoba.

Dybala: ‘Er is er nog een derde: Juan Pablo Avendano, die in Turkije en Griekenland heeft gespeeld en ook al gestopt is. Laguna Larga is een dorp waar iedereen elkaar kent. Je vrienden van de school zie je terug op het dorpsplein om met hen te spelen. Je hebt met iedereen contact. Ik ben in een erg gezonde omgeving opgegroeid.’

Er komt eigenlijk nog een voetballer uit Laguna Larga: je papa Adolfo.

Dybala: (glimlacht) ‘Hij speelde op amateurniveau. Ze noemden hem El Chancho, dat wil zeggen ‘het varken’. Hij was een verdedigende middenvelder die graag uitdeelde, bikkelhard, maar volgens zijn ploegmaats van toen ook heel slim. Vóór de match zeiden de scheidsrechters tegen hem: ‘Het is alsof je al bij voorbaat geel hebt, dus bij de eerste fout ga je eruit.’ Ik heb hem nooit zien spelen, maar tijdens de vakanties organiseerden we wedstrijdjes tussen kinderen en volwassenen. Op een keer – ik was toen tien jaar – maakte een veel oudere man een fout op mij langs achteren. Dat beviel mijn papa allerminst, toen heb ik begrepen waar zijn bijnaam vandaan kwam…’

door valentin pauluzzi – foto’s belgaimage

Heeft hij jou aangespoord om te gaan voetballen?

Dybala: ‘Hij heeft me niet verplicht, maar hij hield van voetbal en keek veel naar wedstrijden. Hij heeft zijn passie overgedragen op zijn drie zonen. Mariano, de tweede, was een uitstekende speler. Hij heeft bij enkele grote clubs getest maar hij had de moed niet om in Buenos Aires te gaan wonen. Hij miste zijn familie te erg.’

Jij bent de jongste en dus was jij de laatste Dybala die kon doorbreken…

Dybala: ‘Ik heb nooit druk gevoeld. Mijn vader was veeleisend, maar dan wat mijn spelniveau betrof. Dat ik hier nu sta, heb ik te danken aan zijn steun. Hij wou dat ik elke dag beter werd, maar hij zei nooit iets als: je krijgt dit of dat niet als je stopt met voetballen.’

Je was vijftien toen hij overleed. Hoe slaagde je erin om op het voetbal geconcentreerd te blijven?

Dybala: ‘Hij voerde me met de auto naar Córdoba voor de wedstrijden en de trainingen. Na zijn dood was het lastig om de bus te nemen en er alleen naartoe te gaan. Ik heb aan mijn club van het Instituto gevraagd om me zes maanden uit te lenen aan de ploeg van mijn dorp, zodat ik dicht bij mijn familie kon zijn. Mijn broers hebben de taak om mij te motiveren overgenomen. Je vader verliezen is pijnlijk, maar wij waren niet de eersten of de laatsten die zoiets overkomt. Het leven gaat verder, al was alles voordien wel eenvoudiger.’

'Na Messi-Ronaldo zou Neymar - Dybala wel mooi zijn'
© belgaimage

Je werd toen ‘de jongen van het pension’. Dat lijkt wel de titel van een tragedie…

Dybala: ‘Het was nochtans net het tegenovergestelde! Aanvankelijk woonden we allemaal verspreid. Ik woonde bijvoorbeeld met drie andere ploegmaats in een huis dat werd gerund door twee volwassenen. Nadien liet de nieuwe voorzitter van het Instituto een internaat bouwen en vanaf dan waren we eindelijk allemaal verenigd. Ik ben er nog zes maanden na mijn debuut bij de profs blijven wonen, ik vond het daar fijn met mijn vrienden.’

Blijven om te vechten

Gewoonlijk gaan Argentijnse talenten van een lokale grote club naar een Europese grote club, of ze komen al heel jong in een topclub terecht, zoals Messi. Jij hebt je debuut gemaakt in de tweede klasse voor je naar Palermo werd getransfereerd. Kweekte je zo geen minderwaardigheidscomplex?

Dybala: ‘Ik ben me ervan bewust dat mijn parcours ongewoon is. Als je voor een grote club in Argentinië speelt, dan ben je vertrouwd met de druk en dan ben je mentaal klaar voor een Europese topclub. Het Instituto had een goeie ploeg, maar wel in tweede klasse. Ik kon in mijn land blijven en naar een betere club gaan, maar toen Palermo zich aandiende, heb ik gezegd: waarom niet? Ik dacht ook aan het parcours van Edinson Cavani en Javier Pastore (die allebei via Palermo passeerden, nvdr). Ik vertelde mijn familie dat ik daarheen wilde om vooruitgang te boeken en het Italiaanse voetbal te leren kennen, maar ik had nooit gedacht dat ik alle matchen zou spelen.’

Heb je er geen spijt van dat je nooit voor of tegen de legendarische Argentijnse clubs hebt gespeeld?

Dybala: ‘Niet echt, want tijdens mijn jaar in de tweede klasse had je daar Quilmes, Rosario en het River Plate van David Trezeguet. Ik droomde altijd wel van een grote Argentijnse club, maar zodra ik in Palermo zat, ben ik dat vergeten. En langer in Argentinië blijven had de zaken moeilijker kunnen maken.’

In elk geval zijn die drie jaar in Sicilië erg nuttig geweest voor de voltooiing van je opleiding, is het niet?

Dybala: ‘Precies. Vooral het tweede, in de Serie B, want dat is een meer fysieke competitie. Bovendien was het een ongelooflijk seizoen: vijf speeldagen voor het einde waren we al zeker van de promotie, we hadden een voorsprong van veertien punten. Ik heb een ander facet van het calcio ontdekt en dat hielp me in mijn laatste jaar, voor ik bij Juventus tekende.’

Bestond de mogelijkheid dat je was teruggekeerd naar Argentinië toen Palermo een jaar na je komst degradeerde?

Dybala: ‘Ja, ik heb enkele voorstellen gehad, maar ik heb die geweigerd. Als je teruggaat naar je land, is het moeilijk om weer in Europa te geraken, omdat je de indruk wekt dat je de eerste keer gefaald hebt. Ik bleef liever om te vechten en daar heb ik goed aan gedaan.’

Was het plan toen al om bij een Italiaanse topclub te eindigen?

Dybala: ‘Helemaal niet. Ik dacht niet dat ik daar zou aankomen, vijftig goals maken en weer vertrekken. Ik was achttien en kwam uit de Argentijnse tweede klasse, ik moest leergeld betalen in een van de grootste competities van Europa. Ik wist dat het niet gemakkelijk zou zijn.’ (in zijn eerste seizoen bij Palermo scoorde hij slechts drie keer, nvdr)

Zestig goals

Men zegt weleens dat Messi staat voor talent en Ronaldo voor hard werk. Waar situeer jij jezelf?

Dybala: (denkt na) ‘Ik zou zeggen: zeventig procent talent en dertig procent werk. Mensen worden geboren met talent, maar je moet ook hard werken. Ik ken veel spelers die meer begaafd waren dan ik, maar die er niks mee gedaan hebben. Het één kan niet zonder het ander. Cristiano Ronaldo werkt keihard, maar ook hij is geboren met een grote gave.’

In 2015 ging je naar Juventus. Hoe erg is je werklast sindsdien toegenomen?

Dybala: ‘Enorm! We spelen in drie competities, de wedstrijden zijn harder, je gaat elke dag tot het uiterste op training. We moeten klaar zijn om alles te winnen. Daarvoor moeten we op de details letten, grote kampioenen doen dat.’

Het schijnt dat je een heel eigen manier hebt om je rechtervoet beter te maken…

Dybala: ‘Ik ben linksvoetig, mijn rechtervoet biedt me evenwicht bij het passen en schieten. Ik werk daar heel veel aan, om mijn keuzes te kunnen variëren, om beter met de bal aan de voet te kunnen lopen ook. In Palermo raadde mijn kinesist me aan om met mijn rechtervoet te schrijven om zo de gevoeligheid te verhogen. Dat heb ik een tijdje gedaan.’

Zijn de ongelooflijke statistieken van Messi en Ronaldo een doel voor de beste aanvallers van de nieuwe generatie zoals jij?

Dybala: ‘Zij deden en doen nog altijd ongelooflijke dingen, maar iedere speler moet zijn eigen doelen stellen. Messi en Ronaldo hebben de cijfers van andere legenden uit het verleden verdubbeld! Het is heel moeilijk om zestig goals op een seizoen te maken, maar niet onmogelijk. Sommigen zullen dat doen, dat hangt af van de manier waarop het voetbal zal evolueren.’

Champions League

Jij nam dit seizoen een blitzstart met twaalf goals in dertien matchen, maar nadien sputterde de motor. Wat ontbreekt jou nog om regelmatiger te zijn in de Serie A en even beslissend te zijn in de Champions League?

Dybala: ‘Ik ben de eerste om te zeggen dat ik nog moet verbeteren, maar mijn doel is in de eerste plaats om telkens een goede wedstrijd te spelen. Als ik een assist geef, ben ik gelukkig. Het belangrijkste is dat de ploeg goed draait, ook al zou ik natuurlijk graag in elke wedstrijd scoren.’

Je coach Massimiliano Allegri heeft gezegd dat je je energieverbruik nog beter moet leren beheersen.

Dybala: ‘Ik mag geen energie verspillen door me op te winden, door zonder reden te lopen, door drie spelers te willen dribbelen. Dat hangt af van de wedstrijdomstandigheden: soms moeten we verdedigen, staan we laag en moet ik tachtig meter lopen om aan de goal te geraken waardoor ik de klare kijk verlies.’

Wat is gebeurd bij de nederlaag in de finale van de Champions League tegen Real Madrid (1-4)?

Dybala: ‘We waren overtuigd dat we die zouden winnen. We speelden een goeie eerste helft. Zij scoorden met hun eerste schot tussen de palen, maar we maakten gelijk en creëerden kansen… (pauzeert even) Het is moeilijk te verklaren. Soms speel je te ver naar achteren en tegen grote ploegen zie je dan af. De tweede helft was vreemd, ik voelde me machteloos. De ontgoocheling is nog altijd erg voelbaar. We hadden een geweldig parcours gereden, slechts drie goals geïncasseerd, en dan slikken we er vier in de finale.’

Jullie derde dubbel (titel-beker) raakte erbij in de vergetelheid…

Dybala: ‘Het was een groots seizoen, de vrucht van veel opofferingen, maar die finale heeft alles weggevaagd.’

Je samenspel met Dani Alves op de rechterflank is iedereen bijgebleven. Mis je hem?

Dybala: ‘Ja, vanwege zijn manier van spelen en van zijn. Het is een van de besten met wie ik al gespeeld heb, hij stapt altijd zo zelfverzekerd het veld op. Een fantastische rechtsback, die ook op mijn positie kon spelen dankzij zijn enorme vista. We missen hem.’

Een andere vertrek dat je in het verleden betreurde, was dat van Pogba in 2016…

Dybala: ‘Het klikte op het veld echt tussen ons en ook daarbuiten zijn we vrienden. Hij was belangrijk, trok twee of drie tegenstanders naar zich toe en creëerde zo ruimte.’

WK 2018

Je bent Argentijns international, maar je had ook kunnen kiezen voor Polen of Italië…

Dybala: ‘Die bonden hebben me vaak gebeld, maar mijn droom was om voor Argentinië te spelen. Die beslissing nam ik in Palermo. Ik heb alleen mijn Poolse grootvader gekend en mijn familie in Napels en Trieste ken ik helemaal niet.’

Zouden ze de uitdrukking ‘nieuwe Messi’ niet beter verbieden voor jonge talentvolle Argentijnen?

Dybala: ‘Het hangt ervan af hoe je dat interpreteert. Vergelijkingen worden er altijd gemaakt, daar zie ik niks verkeerds in. Sommigen gaan daar niet goed mee om, want ze komen op het terrein en denken daaraan, maar mij doet het alleen maar plezier en ik concentreer me op mijn spel, mijn doelpunten, mijn trofeeën. Je moet niet proberen om iemand anders te zijn.’

Vreesde Argentinië de uitschakeling voor het WK?

Dybala: ‘Toen Ecuador op voorsprong kwam, hebben we elkaar wel even aangekeken op de bank. Maar dan maakte Leo een hattrick. Tussen die wedstrijd en de match tegen Peru enkele dagen ervoor hebben we geen kranten gelezen of tv gekeken. De pers viel ons aan, we stonden alleen met de technische staf, maar wij waren zeker dat we zouden slagen.’

Zeker?

Dybala: (beslist) ‘Heel zeker!’

Voor altijd Juve?

Giuseppe Marotta, jullie algemeen directeur, herhaalt het geregeld: ‘Dybala voor altijd bij Juve.’ Dat strookt niet met het moderne voetbal…

Dybala: ‘Ik wil geen beloftes doen, zeker omdat het niet alleen van mij afhangt. Maar op dit moment denk ik allerminst: het is mijn laatste jaar en dan ben ik weg. Ik denk alleen aan nu, en aan alles winnen. De club bood me aan om met het nummer 10 te spelen, dat is een eer. In het moderne voetbal weet je nooit wat de toekomst brengt, daar hebben we vorige zomer nog enkele frappante voorbeelden van gezien.’

Het gaat nu om het duel Messi-Ronaldo. Zou je dat niet graag overdoen met Neymar?

Dybala: ‘Ja, dat zou een mooie uitdaging zijn! Cristiano en Messi hebben onder hun beiden ongelooflijke dingen gepresteerd, maar Neymar leunt heel dicht bij hun niveau aan. Hij maakt kans op de volgende Ballon d’Or. Ondertussen werk ik hard om dat niveau te bereiken en persoonlijke prijzen te winnen.’

Een passie voor Lego en schaken

Welke van de volgende activiteiten doe je het liefst: schaken, Lego, een film bekijken met je mama of een avondje naar de discotheek?

Paulo Dybala: ‘De discotheek, al mag dat niet! (lacht) Wanneer je de vraag stelt aan twintig jongeren van mijn leeftijd zullen er negentien hetzelfde antwoord geven. Ik ga graag uit, eten met vrienden, maar ik heb verplichtingen. Ik heb ook een passie voor Lego en schaken, alleen heb ik sinds het vertrek van Hernanes geen tegenspeler meer. Enfin, het is te zeggen, er was ook Tomas Rincón, die zes maanden bij ons speelde voor hij naar Torino ging, maar ik kwam er pas kort voor zijn vertrek achter dat hij schaakt.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content