Zwemmer Louis Croenen heeft veel geleerd over de heisa rond de Olympische aflossing in Rio. ‘Ik heb niet kunnen genieten van de wedstrijd waar ik vier jaar naartoe geleefd heb. Dat vind ik zo spijtig’, zegt hij in De Zondag.
Louis Croenen heeft het in De Zondag over zijn studies Lichamelijke Opvoeding aan de VUB. In een postolympisch jaar kan hij de schade inhalen, om dan in 2018 zijn bachelor te halen en twee jaar vol gas naar de Spelen van Tokio in 2020 toe te werken. ‘Ik leg mezelf niet te veel druk op’, zegt Croenen daarover. ‘Ik hoef geen 18 te halen. Maar het is niet altijd even makkelijk. Ik doe het om extra zekerheid te hebben. Wij verdienen geen duizenden euro’s. Als je carrière voorbij is, moet je wat anders kunnen doen in je leven.
Van het liederlijke studentenleven proeft Croenen bijna nooit. ‘Ik drink alleen bij gelegenheden. Of in het weekend eens een pintje, dat kan wel. Maar kijk: als je wil zwemmen, moet je veel opofferen. Trainen, 25 à 26 uur per week, slapen, gezond eten, studeren en dan pas ontspannen: dat is mijn leven. Als je ’s morgens om 6 uur in het bad ligt voor een training van 3 uur, dan vloek je wel eens. Waarom je dan toch verder zet? Ik denk dat dat moeilijk te begrijpen is voor iemand die geen topsporter is. Maanden werken voor één doel, en dan dat doel bereiken, dat gevoel is onbeschrijflijk. Die rand aantikken, en dan dat scorebord zien.’
Ondanks twee Olympische diploma’s zat er meer in voor Croenen, analyseert hij de Spelen in Rio, ‘zeker individueel.’ Hij doelt daarmee op de aflossingsruzie tussen hemzelf en Pieter Timmers. Timmers wilde de reeksen van de 4×200 meter niet zwemmen, omdat hij zich wilde focussen op de 100 meter vrije slag, waar hij uiteindelijk zilver zou pakken. ‘Veel mensen beseffen niet hoeveel impact dat had op mij. De dag van de finale heb ik amper drie uur geslapen. Ik heb echt wakker gelegen van die heisa. Wat moest ik doen? Toch die aflossing zwemmen? Maar dan zou ik uitgeput aan de start van de vlinderslagfinale verschijnen.’
‘Ik heb niet kunnen genieten van de wedstrijd waar ik vier jaar naartoe geleefd heb. Dat vind ik zo spijtig. Maar dat zal mij geen twee keer overkomen. Ik moet egoïstischer zijn: dat heb ik geleerd. In Tokio zal ik aan mezelf denken’, besluit Croenen. En ja, er blijft iets hangen tussen hem en Timmers. ‘Die band zal nooit meer dezelfde zijn.’
Lees het volledige interview hier.
