Dagboek van een langeafstandsloper: ‘Er zijn evenveel ideale playlists als lopers’

Op 26 april zal de hoofdredacteur van Focus Vif, Laurent Raphael, een serieuze uitdaging aangaan: de 42,195 kilometer van de Virgin Money London Marathon overwinnen, één van de meest prestigieuze en populairste marathons van de wereld. Bloed, zweet en tranen in het vooruitzicht.

Iedere regelmatige en een beetje eerlijke loper geeft toe dat hij niet altijd dolenthousiast is. Er zijn heel veel goede redenen om een sessie over te slaan: lege batterijen, te veel activiteiten, barslecht weer of erger, een grote dip die elke wil om zich-goed-te-doen-door-zich-pijn-te-doen vernietigt, wat Murakami de blues van de jogger noemt.

Wanneer je minder zin hebt moet je listen gebruiken. Zo kiezen sommigen ervoor met twee of in groep te lopen. De last lijkt minder zwaar als hij gedeeld is. Wel mag je dat moment waarin je alleen bent met jezelf, een compensatie voor een vermoeiende hobby, vergeten.

Als de apathie de kop opsteekt kan je ook beslissen een pauze van bepaalde duur te nemen, een manier om de druk te verminderen voor het te laat is en de veer definitief gebroken is. Probleem: zoals een vriend bij wie het heel erg kriebelt en die zich net een week pauze oplegde opmerkte is het moeilijkste voor iemand die verslaafd is niet te lopen. Tussen schuldgevoel, hunkergevoel en verhoogde prikkelbaarheid is de remedie soms erger dan het kwaad.

Nee, de meest verspreidde en eenvoudige behandeling tegen demotivering is muzikale therapie. Volgens dokter Karageorghis, psycholoog aan de Londense Brunel University van wie de playlists een perfect legale doping vormden voor de Olympische spelen in Londen, is muziek geen gewone placebo maar de nitroglycerine die je in de motor giet. “De muziek brengt de positieve aspecten van de stemming als kracht en opwinding naar boven” verklaart de onderzoeker “en het vermindert negatieve aspecten als spanning en vermoeidheid”. Een schop in het achterste dus. Dat is waarschijnlijk de reden waarom zoveel lopers oortjes hebben. Voor mij is één keer op twee. Ik luister graag naar muziek maar soms, en zeker als ik richting Zoniënwoud ga, luister ik liever naar het concert van de vogels en het gefluister van de bomen. Een andere vorm van muziek…

Blijft de hachelijke vraag van de muziekkeuze. Het lijkt onwaarschijnlijk dat een slow van de irritante James Blunt opzwepend werkt. Uiteraard bestaan er evenveel ideale playlists als lopers. Maar opdat de muziek effect heeft moet je absoluut de goede dosering vinden tussen muzikale smaak en sportieve doelstelling – van een eenvoudige wandeling naar een lastige reeks in verschillende fases. Hoe meer je op de weerstand werkt hoe opzwepender de muziek moet zijn. Zo is een copy-paste van je gewone nummers geen goed idee. Met het geroffel van Arcade Fire en zijn Ready to Start is er geen probleem en zullen de benen het tempo volgen. Als je daarentegen overgaat naar een melancholische low tempo ballade zoals bijvoorbeeld Nantes van Beirut kan je evengoed je skischoenen aantrekken en zelfs dan zal je sneller lopen.

De onbeslisten kunnen nog altijd hun toevlucht nemen tot op maat gemaakte verzamelplaten. Er zijn er voor alle smaken. Te beginnen met de ergste zoals die walgelijke mengsels van beat op 160, 170 of 180 bpm. Behalve mensen die een infarct willen oplopen zien we niet wie daarin een aanmoediging vindt… Nike, nooit de laatste op gebied van coolheid, was slimmer en schoof die taak door aan enkele toppers van het ritme, zoals De La soul ou Simian Mobile Disco. Het album 45:33 (een toespeling op de langspeelplaten en niet op de duur van het album dat precies 46’05” bedraagt) van LCD Soundsystem, dat ook van het merk Nike+ is, is bijvoorbeeld een echte transportband. De andere merken stellen zich tevreden met een min of meer geïnspireerde verzamelplaat. Op die van New Balance bijvoorbeeld vind je een beetje van alles van Calvin Harris tot RUN-DMC of Britney Spears.

Daar buiten is het moeilijk de zware clichés de vermijden. Raad eens wat de leden van Spotify op nummer één van meest motiverende songs plaatsen? Eye of the tiger. Goeie God! Zware kost waarvan we dachten dat het meer in fitnesszalen gedraaid werd dan beluisterd door lopers. De meeste lopers lijken terug te vallen op cliché nummers van Queen, Bruce Springsteen (Born to run of course), AC/DC of, beurk, Bon Jovi.

Gelukkig kan je ook naar goede muziek luisteren. Hieronder heb ik dan ook enkele playlists samengesteld die je een boost kunnen geven. Ik heb aan mijn Focus kameraden gevraagd om een breed spectrum samen te stellen van indie tot hip hop en electro. Put er zoveel uit als je wil, het belangrijkste is vooruitgaan!

Thematische playlists van DJ Kwak

Reggae

Bob Marley & The Wailers : songs of freedom

V/A : 100% dynamite, 200% Dynamite

V/A : Studio One ska

V/A : Studio One Dancehall

V/A : Studio One Ironsides

V/A : Studio One Rockers

Hip Hop :

J Dilla : Donuts (tout l’album !!!)

Public Enemy : it takes a nation of million to hold us back (tout l’album)

The Pharcyde : Bizarre ride II The Pharcyde

A Tribe Called Quest : The Low End Theory / Midnight marauders

De La Soul : stakes is high / 3 feet high and rising / De La Soul is dead /

Common : like water for chocolate /

EPMD : Business never personal / Business as usual / Unfinished business

Beastie Boys : Paul’s boutique / Ill communication

De Puta Madre : une ball dans la tête

Punk / Metal / Hardcore / Rock

Bad Brains : rock for light

Slayer : World Painted blood / South of Heaven / Reign in blood / Decade of agression (live)

Motorhead : live at Hammersmith (live)

QOTSA : songs for the deaf

Bass & Dubstep :

Silkie : city limits (Vol 1-4 et 6-8)

Africa Hitech : 93 million stories

Horsepower Productions : Quest for the sonic bounty

Benga : diary of an afro warrior

Mala : Return to space

De electro playlist van Laurent Hoebrechts

Underworld – Dark & Long (Dark Train)

Superdiscount – Prix choc

Mirwais – Disco Science

Modeselektor – Berlin

DJ Koze – Track ID Anyone?

Caribou – Odessa

Chemical Brothers – Swoon

Simian Mobile Disco – Hustler

Laurent Garnier – Crispy Bacon

Seth Troxler – Panic, Stop, Repeat!

Flume – Holdin’On

Flying Lotus – Parisian Goldfish

Shamir – On The Regular

MIA – Birdflu

TNGHT- Higher Ground

De playlist van Laurent Raphaël

Metronomy – The Bay

Jungle – Time

2 Belgen – Lena

Lykke Li (The magician remix) – I follow rivers

Gorillaz – Dare

Hot Chip – Boy from school

Kid Cudy – Pursuit of happiness

Arcade Fire – Porno

M83 – Midnight city

The Black Keys – Lonely boy

Front 242 – Headhunter

Daft Punk – Da Funk

The National – Graceless

Future – Sh!t

Candi Staton – Hallelujah anyway

Disclosure – White noise

The Neon Judgement – TV Treated

Balthazar – Later

Claptone – No eyes

Sexy Sushi – Sex appeal

Justine vs Simian – We are your friends

Ben Pearce – What I might do

Thee Satisfaction – Queen supreme

Das Pop -The game

The Rapture -How deep is your love?

M.I.A. – Paper planes

Paul Kalkbrenner – Sky and sand

Young Fathers – Get up

Crystal Castles – Not in love

The roots – Rising down

Ghost culture – Glass

Het leeshoekje

Hardlopen

Jean Echenoz, Courir, Les éditions de Minuit, 142 pagina’s (Nederlandse vertaling door Jan Pieter van der Sterre: Hardlopen, De Geus, 2011).

In 2008 publiceerde Jean Echenoz, de dubbel onderscheiden Franse auteur, een verheugend boekje dat het fictieve maar waar gebeurde verhaal van één van de grootste legendes uit de atletiek vertelt: Emile Zatopek. Moeilijk om een romantischer personage te dromen aangezien zijn ongelofelijke levensloop zich afspeelt in de jaren 40, 50 en 60, een periode waarin de grote geschiedenis vaak het persoonlijke lot beïnvloedde.

Alles begint in Moravië, een Tsjechische provincie die nazi-Duitsland in 1939 moeiteloos opslorpte, een soort generale repetitie voor het serieuzere werk. Emil, die in een industriële stad woont is dan 17 en leerling aan de schoenfabriek Bata. Hij volgt ook scheikundelessen om ingenieur te worden.

Hij was dus niet voorbestemd om te lopen des te meer hij een afkeer van sport van zijn vader geërfd heeft. Het is dus met tegenzin dat hij deelneemt aan een 9 kilometer lange cross georganiseerd door de bezetter. Tegenover de Duitse selectie wekt de uitgehongerde en haveloze groep Tsjechen medelijden op. Als plichtmatige jongen geeft Emil wat hij in zich heeft ook al zou hij liever ergens anders zijn. Hij eindigt tweede. Naast zijn natuurlijke kwaliteiten valt zijn weinig academische stijl op. De trainer van een lokale club slaagt er met de grootste moeite in hem te overtuigen te komen trainen. Tegen alle verwachtingen in vindt Emil er plezier in en wordt hij zelfs verslaafd.

Hij rent in volle winter op de banen terwijl de anderen rusten. De jonge man is een stakhanovist. Hij test constant zijn grenzen en aarzelt niet om tot hij er bij neervalt allerlei technieken te testen die zijn uithouding kunnen verbeteren.

Zijn eerste stunt doet hij tijdens een regionaal kampioenschappen. Hij is nog onbekend maar laat zijn tegenstanders ver achter zich en gaat in de laatste 200 meter zelfs in overdrive, ondenkbaar in een tijd waarin je van begin tot einde aan hetzelfde tempo liep. Hij heeft eenvoudigweg de eindsprint uitgevonden. Die overwinning luidt het begin in van een fenomenale carrière waarin hij tegelijkertijd houder is van 9 wereldrecords, alle afstanden boven de 5000 meter! Zo is hij de eerste man die meer dan 20 kilometer per uur loopt. Zijn voorkeursafstand blijft echter de 10 000 meter waarin hij meer dan 10 jaar lang gewoon onverslaanbaar is.

Ondertussen trouwt hij met een speerwerpster en wordt hij snel een nationale held. De “Tsjechische locomotief” is vertrokken en niemand kan ze tegenhouden. Zijn moeizame stijl wordt zijn kenteken.

Het loodzware communisme dat zich meester maakt van het land stuit hem echter in zijn opmars. De regering blaast warm en koud. Aan de ene kant maakt de overheid van Zatopek een propagandamiddel om de man uit het volk te bejubelen en aan de andere kant maken de autoriteiten zich zorgen over die burgerlijke vergoddelijking en vrezen ze vooral dat de held van de natie wegvlucht tijdens een internationale competitie. Daardoor mag Emil slechts met mondjesmaat in het buitenland lopen en voornamelijk in bevriende landen. Hij loopt vooral in Berlijn, Oslo, Helsinki, Moskou, Brazilië en in de cross van L’Humanité in Parijs maar slechts één keer in Brussel. De militair die hij geworden is past zich aan (maar heeft hij echt de keuze?) en zijn zeldzame verschijningen maken zijn prestaties nog opvallender maar voeden ook de geruchten over zijn gezondheid en zijn pensioenen. Hij wordt verschillende keren op een zijspoor gezet maar komt nog sterker terug, onder meer in marathon. Het is maar in de jaren 60 dat hij de bittere smaak van de nederlaag kent zonder echter zijn glimlach of zijn legendarische drift te verliezen. Een periode van politieke ontdooiing in het tijdperk Dubcek waarvan hij de vaandeldrager wordt. Dat komt hem duur te staan na de herovering door Moskou in 68: hij wordt naar een uraniummijn gestuurd en wordt opgeslokt door het gewicht van de geschiedenis.

Een op maat gemaakt onderwerp voor Jean Echenoz, auteur van het schitterende Ravel. Op een empathische toon geeft de schrijver aan zijn fictieve maar waargebeurde biografie onweerstaanbare picareske accenten. Scherp, vloeiend en tegelijkertijd metafysisch in de spanning tussen een fabelachtig lot en de loop van de geschiedenis neemt Hardlopen de lezer mee in een buitengewoon leven, tussen geluksmomenten en ideologische afwijzing. Van ongewenste beroemdheid tot brutale uitsluiting is het lot van Zatopek legendarisch. Of je nu sportamateur bent of niet je kan enkel bezwijken aan de aangrijpende charme van een inspirerende roman.

Praktische oefeningen

Op D-71 wordt het programma pittiger temeer ik op twee fronten speel : dat van de weerstand en dat van de uithouding. Tussenpozen aan de ene kant, lange sessies aan de andere kant. Daardoor begint mijn teller door te slaan. Maar gelukkig zijn er tot nu toe geen grote fysieke tegenvallers. Ik slik mijn 60 kilometer per week zonder (teveel) te grijnzen. Enige nawerkingen van een zeer intensieve week: enkele spiercontracties in de kuiten, niets dus.

Vorige zaterdag was het aperitief overvloedig. Na een opwarming van 15′ en een lichte galop van 30′ was ik van plan 300 meter hard te lopen. Mijn metgezel had er niets tegen. Maar na al 3 uur inspanning is het een slecht idee verlengde sprints te nemen. We konden niet weerstaan aan de roep van de prille lente en er was die piste die ons alle enkele toeren tartte. Resultaat: bij de 7e ronde leek mijn ademhaling op die van een oude bevuilde verwarmingsketel. Het was tijd om mijn lijden ter verkorten en te eindigen met een drafje van 10 minuten om me weer tot leven te brengen.

De volgende dag is het al tijd voor het voorgerecht. Weer zware kost: 21 km op het ritme van een gehaaste senator (1u37 bij aankomst) gedeeltelijk in de stad en gedeeltelijk op de ring van het Ter Kamerenbos. Dat was de lange rit van het schema. Ik ben van plan die afstand één keer per week af te leggen en er zelfs elke keer twee kilometer aan toe te voegen om op 22 maart 30 kilometer te bereiken, een maand voor mijn Londense afspraak. Daarna zal het tijd worden het wat rustiger aan te doen om niet uitgeput in Greenwich Park toe te komen, het startpunt van de Virgin Money London Marathon.

Na een dag diëten, neem ik een tussengerecht. De enige brave sessie uit het programma: een uur op 70% van de maximale hartslag. Een formaliteit, behalve dat ik me vaak moet beheersen. Het is een beetje mijn levensverzekering gezien het nu vaststaat (tot de volgende studie?) dat sport enkel heilzaam is als je het met mate en maximum drie keer per week beoefent.

Om in schoonheid te eindigen verorber ik donderdag het dessert. Ik ging een indrukwekkende taart opeten : 2 series van 6 keer 1 minuut op volle kracht met slechts 30” recuperatie tussenin en slechts 3 minuten tussen de twee series. Ik heb het volgehouden tot het einde hoewel ik een beetje heb moeten vals spelen om de laatste wagon te kunnen nemen. Zoals ik al gezegd heb is het niet mijn lievelingsoefening maar is het noodzakelijk om de motor los te krijgen en de drempel van melkzuurproductie terug te dringen, vijand nummer één van de langeafstandsloper. Kortom, je moet lijden om … minder te lijden. Logisch.

Vervolg in de volgende aflevering.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content