Drie broers Belgisch kampioen wakeboarden: ‘Er zijn meer blessures op de dansvloer dan op het water’

Eind september 2017 werden de broers Lammens uit Waregem Belgisch Kampioen wakeboarden (boot): Jules (10) bij de Boys, Henri (17) bij de Junioren en Arthur (22) bij de Open Men. Voor hen alle drie tot nu toe het mooiste moment in hun wakeboardcarrière. ‘Het is onbeschrijfelijk als je ziet dat je vader met tranen in de ogen staat’.

Wakeboarden kan zowel in een kabelpark als achter een boot. Bij wakeboarden achter een boot word je met hoge snelheid aan een touw over het water getrokken. Je staat op een wakeboard(plank) en doet allerlei trucjes en sprongen op de golf die de boot genereert. Toen Arthur op twaalfjarige leeftijd zijn nonkel over het water zag glijden, wou hij absoluut hetzelfde kunnen. Tijdens de jaarlijkse vakantie in Spanje kon hij elke dag achter de familieboot oefenen.

Daarna wou ook Henri doen wat zijn grote broer al kon. En Jules, die moest de familiesport wel aanleren. Eerst tussen de benen van zijn grote broers, en nu zelfverzekerd op zijn eigen plank.

De jongens waren zo gepassioneerd door de watersport, dat hun ouders voor hen een skiboot kochten. Meer dan een skiboot, een plank met bindingen, een reddingsvest, een touw en een zwembroek hadden ze niet nodig om gelukkig te zijn.

Toch was het niet meteen de bedoeling om deel te nemen aan wedstrijden. De broers hadden vooral veel plezier, maar eens ze een bepaald niveau bereikt hadden begon het toch te kriebelen. Ondertussen zijn ze heel wat ervaring, medailles en trofeeën rijker. En toch blijven ze nuchter aan de top want het belangrijkste is nog altijd plezier hebben op het water.

Wat vind je zo leuk aan wakeboarden?

Arthur: Ik houd van het gevoel dat je door het water glijd terwijl je het beste van jezelf kan geven. Een goeie vriend heeft ongeveer hetzelfde niveau, en dat maakt het bij elke wedstrijd net iets spannender. Uiteindelijk is de titel niet zo belangrijk, maar het motiveert enorm en geeft ook wel zelfvoldoening.

Henri: Wakeboarden is een uitdagende, niet alledaagse sport. Je leert uit vallen en opstaan. Die adrenaline geeft mij een goed gevoel. Voor ons is het een familiemoment.

Jules: Ik ben gewoon een echte waterrat. Wakeboarden geeft mij het gevoel dat je op water aan het stappen bent.

Het is een dure sport, hoe doen jullie dat?

Arthur: We hebben het geluk dat we een eigen boot hebben en thuis veel kunnen wakeboarden. Eens je een bepaald niveau bereikt, komen sponsors wel van pas. Voor het materiaal kan ik momenteel op de steun rekenen van Liquid Force.

Henri: Op wedstrijden valt soms wel een geldprijs te winnen. Onze papa is chauffeur, mijn broer geeft les en de rest supportert! Dat zijn ook al wat kosten uitgespaard!

Jules: Ik kan het oud materiaal van mijn broers gebruiken. We hebben hier een hele voorraad wetsuits, planken en reddingsvesten.

Welke vaardigheden zijn belangrijk?

Arthur: Het is een mix van evenwicht, timing, kracht en techniek. Als je goed kan inschatten wanneer je waar in de lucht zit, heb je een streepje voor.

Henri: Naast lef, is een goede conditie ook heel belangrijk. Je kan best wat armspieren hebben om de tricks goed uit te voeren.

Jules: Ik vind het super leuk hoe mijn broers hun trucjes met een bepaalde stijl uitvoeren. Uiteindelijk moet je gewoon durven.

Is er een bepaald teamgevoel tussen concurrenten?

Arthur: De wakeboardscène is klein en het teamgevoel is er. We wijzen elkaar op fouten en geven tips om het beter te doen. Net zoals bij skateboarden en snowboarden doe je gevaarlijke dingen en iedereen die dezelfde sport doet weet welke risico’s je neemt. Dat creëert een bepaalde sfeer.

Henri: Het is moeilijk uit te leggen, maar zelfs op de wedstrijden supporteren we voor onze concurrenten. In het wakeboarden zijn we allemaal vrienden.

Jules: Inderdaad, op een wedstrijd denk ik gewoon in mijzelf dat ik ga wakeboarden met vrienden.

Is het ook al eens misgelopen?

Arthur: Wanneer je hard neerkomt, is een hersenschudding niet abnormaal. Ik heb een enkelblessure opgelopen van het snowboarden en bij wakeboarden zijn je enkels wel heel belangrijk. Maar de wilde feestjes achteraf worden toch meestal de pijnlijkste (lacht). Er zijn meer blessures op de dansvloer dan op het water.

Henri: Toen ik enkele maanden geleden met een goeie vriend ging wakeboarden ging het erg fout. Hij kwam ten val op houten paaltjes en liep een schedelbreuk en een spierscheur op. Gelukkig wist Arthur goed hoe hij daarmee moest omgaan. Dat doet je toch wel nadenken over het belang van een helm.

Jules: Zoiets ergs heb ik gelukkig nog niet meegemaakt. Maar toen ik eens een inside-out 180 probeerde ben ik gevallen en omdat ik vaak onbewust mijn tong uitsteek tijdens het wakeboarden, had ik hard op mijn tong gebeten.

Wat wil je absoluut nog bereiken?

Arthur: Ik wil mezelf gewoon blijven uitdagen. Er is geen specifiek plan, maar voor mij is Sidewake in Portugal het paradijs.

Henri: De uitdaging is er ook zeker voor mij want ik zou graag nog eens Belgisch kampioen worden in de categorie van mijn broer. In de toekomst wil ik ook eens meedoen met het Europees kampioenschap.

Jules: Ik zou zoals Henri ook graag eens deelnemen aan het Europees kampioenschap.

Houdt/hield je school rekening met het feit dat je een sport beoefent?

Arthur: Toen was ik vooral bezig met snowboarden. Ik had een topsportstatuut en dat was vooral nodig in de wintermaanden. We vertrokken vaak de donderdag om de vrijdag te kunnen oefenen voor de wedstrijd op zaterdag.

Henri: Ik moet ook nog drie tot vier keer per week trainen voor de hockey. Ik kom vaak laat thuis en dan is het lastig om mijn huiswerk nog te maken. Mijn leerkrachten weten dat ik veel en intensief sport, maar er wordt geen rekening mee gehouden voor toetsen.

Jules: Ik vind het leuk om foto’s en filmpjes te tonen van het wakeboarden. Ik was super trots dat ik mijn medaille kon meenemen naar school.

Is er een toekomst voor wakeboarden?

Arthur: Ik heb het afgelopen jaar veel gewakeboard in het buitenland. Ik gaf les in een wakeboardschool in Portugal en tijdens een grote reis door Azië met mijn vriendin, ging ik ook wakeboarden in de Filipijnen. Het is natuurlijk ook een minder gekende sport, waarvoor er weinig mediabelangstelling is.

Henri: Ik wil ook op een hoog niveau bij de Pro Men geraken. Maar in tegenstelling tot Wallonië wordt wakeboarden in Vlaanderen niet gesubsidieerd. Vorig jaar hebben we niet deelgenomen aan het Europees Kampioenschap, omdat we alles zelf moeten betalen.

Jules: Als er vrienden van mijn broers komen wakeboarden, dan wil ik hen altijd uitleggen hoe het moet. Misschien word ik wel een goeie wakeboardleraar of kan ik jongeren motiveren om van wakeboarden hun passie te maken.

Een artikel van Heleen Castel voor StampMedia