Jean Salumu, de sterkhouder van BC Oostende: bevrijd door coach Gjergja

Jean Salumu heeft op zijn 27e al vijf landstitels en zes nationale bekers op zijn palmares. Toch verlengde de Belgian Lion deze zomer zijn contract bij BC Oostende. Zijn ideale scenario: straks nog Speler van het Jaar worden, een Belgisch record neerzetten, en dan richting Spanje.

Ligt het aan zijn nieuwe vijfjarige verbintenis of aan de verjongingskuur binnen het Oostendse team? Feit is dat Jean Salumu, geboren en getogen in Sint-Niklaas maar ondertussen al tien jaar vertoevend aan onze Belgische kust, zich dit seizoen meer dan ooit opwerpt als sterkhouder van de regerende landskampioen.

Door de verhuis van hoofdsponsor Telenet richting Antwerp Giants en het vertrek van bepalende spelers als Pierre-Antoine Gillet en Rasko Katic verwachtte iedereen een overgangsjaar voor BCO. Niet in het minst binnen de club zelf. Maar kijk, halfweg de competitie domineert de ploeg van succescoach Dario Gjergja nog meer dan tijdens de vorige zes kampioensjaren.

Veel is te danken aan de mentaliteit van de nieuwkomers, zegt Salumu, samen met Dusan Djordjevic de enige overgebleven ancien in het Gjergjatijdperk. ‘ Mike Myers, Tonye Jekiri en Chase Fieler zijn jonge Amerikanen die zich willen bewijzen in Europa. Daarnaast trainen er een heleboel talenten uit onze jeugdacademie mee. Zij dwingen je om scherp te blijven, elke training opnieuw.’

Keerpunt

De architect van dat alles is de Kroatische testosteronbom Dario Gjergja. Sinds zijn komst in 2011 pakte BCO zes landstitels op rij, als daar dit seizoen een zevende aan toegevoegd wordt, vestigen de kustjongens een nieuw Belgisch record.

‘De meeste trainers zijn enkel met de korte termijn bezig, Dario steekt ook veel tijd in de onderbouw van een club’, legt Salumu uit. ‘Hij doet niets liever dan jeugd opleiden en begeleiden. Daar geniet hij zelfs internationale faam voor. Op vraag van Boston Celtics vertoefde hij afgelopen zomer enkele weken in de VS om er individueel te werken met een jong talent van hen.’

‘Ook mij heeft hij op die manier gevormd’, gaat de 1m93 grote guard verder. ‘Toen ik in 2012 terugkeerde na een teleurstellende uitleenbeurt aan Leuven, twijfelde ik aan mijn toekomst als profspeler, maar Gjergja ging meteen aan de slag met mij. Een keerpunt.

‘De kwaliteiten van iemand detecteren en die nog sterker maken, dat kan hij zeer goed. Hij deed me inzien dat ik te weinig uit mijn fysieke kwaliteiten haalde. Dus laste hij op zowat elke vrije dag extra trainingen in om aan mijn eerste stap, de versnelling, te werken. Ik moest met gewichten rond mijn enkels of met een zware bal in mijn handen soms een uur aan een stuk demarrages plaatsen.

‘ Daar pluk ik nu de vruchten van, ik kan even gevaarlijk zijn met een drive naar de ring als met een shot van op afstand. Hetzelfde doet hij nu met Vincent Kesteloot. Maar ook Pierre-Antoine Gillet, Quentin Serron en Khalid Boukichou zullen erkennen dat ze veel te danken hebben aan Gjergja. Hij ziet zijn spelers echt graag, alleen uit hij dat misschien op een nogal aparte manier.’ ( grijnst)

Een andere kwaliteit van Gjergja, en bij uitbreiding van heel BC Oostende, is de uitstekende rekrutering. Waarmee ze jaar na jaar hun dominantie bestendigen. Salumu knikt: ‘Gjergja wil hier een dynastie neerzetten, hij leeft graag in Oostende. In feite is hij een beetje de Arsène Wenger van het Belgische basketbal. (lacht) De club anticipeerde heel goed op de invoering van de home grown players-regel ( waarmee Belgische clubs verplicht werden een minimum aantal Belgen op het wedstrijdblad te zetten, nvdr). Ze zijn de talentvolle Belgen als key players gaan beschouwen en omringen hen met een slimme mix van buitenlanders. Niet enkel met Amerikanen – het oude model – maar ook met ervaren Europeanen. Zoals Djordjevic en Katic. Zij voegen een andere mentaliteit toe aan een team.’

Dromen van Spanje

Djordjevic. Dé zeekapitein, de spelverdeler. Ondertussen 34 jaar, maar nog o zo belangrijk voor BCO. Ook al trok Salumu dit seizoen duidelijk meer verantwoordelijkheid naar zich toe, zijn bewondering voor de Serviër blijft intact.

‘Ongelooflijk hoe hij keer op keer een wedstrijd in handen neemt. Als je in een moeilijke situatie zit, weet je: geef die bal aan Djordjevic en hij lost het op. Hij vult zijn rol nu wel anders in dan enkele jaren geleden en treedt vooral op als stabiliserende factor wanneer de ploeg even de pedalen kwijt speelt. De club is bezig met zijn opvolging, maar hem vervangen wordt onmogelijk. Zijn spelinzicht is ongeëvenaard. Soms grappen we: mocht ik zijn visie hebben en hij mijn atletische kwaliteiten, zaten we nu allebei in de NBA.’ ( lacht)

De kans dat dat er nog van komt lijkt eerder klein. Het is zelfs geen droom meer van Salumu. De NBA vindt hij eigenlijk overschat. ‘Het beste basketbal zie je in de Euroleague’, oordeelt de Belgian Lion. ‘De NBA is vooral show en ultrafysiek spel. Enkel in de play-offs wordt er serieus gespeeld. Ik had er vroeger ook niet echt helden, enkel naar Michael Jordan keek ik op.’

De ambitie om in het buitenland aan de slag te gaan, is er nochtans wel. Maar dan in Spanje, zijn droomcompetitie: ‘Naar mijn mening zitten daar de sterkste spelers, het basketbal leeft er enorm, je speelt er in volle zalen.’ Dat is eens wat anders dan in België, waar de toeschouwersaantallen elk jaar afnemen, zelfs bij een topclub als Oostende. ‘Ik moet toegeven dat het niveau van de Belgische competitie gedaald is in vergelijking met enkele jaren geleden. Dat Oostende, met zes titels op rij, zonder hoofdsponsor zit, vind ik een vreemde situatie’, merkt Salumu terecht op.

Prijzenkast

Het maakt dat hij bij momenten uitgekeken is op de Belgische competitie, maar waarom verlengde hij dan zijn contract bij Oostende met vijf jaar? Hij glimlacht eens. ‘Eigenlijk was dat niet de bedoeling. Zowel Oostende als ikzelf gingen ervan uit dat ik deze zomer zou vertrekken. Maar blessures – eerst een kaakbeenbreuk, vervolgens rugproblemen – zorgden ervoor dat de timing niet klopte. Dus zei ik aan het bestuur hier dat ik open stond voor onderhandelingen. Het nieuwe contract is wel zo opgesteld dat ik na dit seizoen gratis weg kan naar het buitenland mits het respecteren van een bepaalde deadline. Ik voel ook dat er door mijn goede prestaties in deze campagne iets begint te leven. Als het dit jaar niet gebeurt, denk ik niet dat het er nog van zal komen.’

Niet dat dat een ramp zou zijn. Salumu voelt zich goed in Oostende, waar hij recent nog een mooi appartement vlak bij de haven kocht. En hij is geen jongen die enkel van basketbal afhangt. ‘Sinds een aantal jaren studeer ik volgens het open universiteit-principe’, legt hij uit. ‘Ik probeerde al informatica en bedrijfskunde, nu ben ik bezig met een inleiding tot de psychologie. Zeer interessant. Net zoals ik ook veel heb aan mijn sessies met een sportpsycholoog. Positieve affirmatie – een bepaalde zin of woord herhalen tegen jezelf – helpt mij bijvoorbeeld bij het nemen van vrije worpen of leert me stress wegnemen.’

Het ideale scenario heeft hij in zijn hoofd al uitgeschreven: een nieuwe titel winnen met BCO en dan als Speler van het Jaar naar een Spaanse club verhuizen. ‘Die trofee van Speler van het Jaar is geen must, maar het zou wel een mooie bekroning zijn’, erkent Salumu. ‘In 2016 zat ik er dicht bij, maar toen won Serron uiteindelijk. Mijn medailles en bekers geef ik aan mijn ouders, die hebben daarvoor een kast. Zelf hecht ik daar niet zoveel waarde aan, misschien na mijn carrière. Ik voel me vooral dankbaar dat ik destijds een kans gekregen heb bij Oostende.’