Onze voorspelling: vijf medailles voor België

Traditioneel pakken internationale media en onderzoeksbureaus voor de Spelen uit met hun olympische medaillevoorspelling. Op het gevaar af er (volledig) naast te zitten blijven wij niet achter en zien wij in onze glazen bol: vijf medailles voor België.

Een prognose van het aantal medailles per land is weliswaar makkelijker te voorspellen dan een spelletje flipperkast, maar niettemin een moeilijke oefening. Soms wordt het berekend aan de hand van statistische modellen en voorafgaande resultaten op grote kampioenschappen, andere sportmedia doen het op basis van een oordeel van hun expert in een specifieke sport.

Minpunt (van die veelal Amerikaanse journalisten): het gebrek aan kennis over de voorbereiding/progressie/fysieke en of mentale kracht van sporter x of y, zeker uit die van de kleinere landen zoals België.

En soms slaan ze de bal helemaal mis, zoals de Olympic Predictions-website die goud voorspelt voor de Belgische jumpingploeg. Dat zou mooi zijn… ware het niet dat we geen jumpingteam hebben in Rio, alleen twee individuele ruiters (die wellicht kansloos zijn voor een medaille).

Diezelfde website voorspelt op basis van vorige resultaten (als enige) zilver voor onze hockeymannen, met daarnaast ook zilver voor Evi Van Acker, brons voor taekwondoka Jaouad Achab en brons voor judoka Toma Nikiforov – in totaal vijf medailles.

Dat is de meest optimistische voorspelling. The Wall Street Journal denkt dat België viermaal eremetaal zal behalen, waaronder één keer goud – zonder namen te noemen. The Associated Press pronostikeert drie plakken voor Team Belgium: goud voor Van Acker, zilver voor Achab en brons voor discuswerper Philip Milanov.

Het gezaghebbende Sports Illustrated is het meest pessimistisch: slechts twee medailles, en maar twee keer brons: voor Milanov, en verrassend voor taekwondoka Si Mohamed Ketbi. Van Van Acker, of die andere taekwondoka, Achab, geen sprake.

Het Nederlandse Gracenote (het vroegere Infostrada), dat ’s werelds grootste sportdatabase beheert en in het verleden het meest correct was in zijn (maandelijkse) voorspelling, komt uit op vier medailles voor België: zilver voor Van Acker, brons voor Milanov en voor taekwondoka’s Achab en Ketbi.

Rode draad doorheen al die glazen bolblikken: de namen Van Acker, Milanov en Achab, niet toevallig de drie landgenoten (naast judoka Nikiforov) die vorig jaar een medaille wonnen op het wereldkampioenschap in hun respectieve sporten.

Die vier zijn dan ook de grootste hoop van sportminnend België. Zeker Van Acker, fysiek en vooral mentaal op haar toppunt, lijkt een garantie op minstens een medaille – en als het even meezit op goud. Het zeilwater in Rio is heel uitdagend en moeilijk te bevaren, en niemand die dat beter onder de knie heeft dan de Gentse, die bijzonder nuchter en kalm naar haar competitie toeleeft.

Voor Milanov wordt een olympische titel moeilijker, de Pool Adam Malachowski en de Duitser Robert Harting (als die na een blessure zijn niveau weer haalt) steken erbovenuit, maar de Bruggeling, die mentaal lijkt op te leven op grote kampioenschappen, is daarna een groot kanshebber op brons. Al moet de West-Vlaming dan wel (allicht) zijn Belgisch record verbeteren, maar dat gooide hij al verschillende keren op training – nu ook in de olympische finale.

Achab is nummer één op de wereldranking en de olympische ranglijst in de samengevoegde -63 en -68 kg-categorieën – geen andere Belg die dat kan zeggen. Een garantie op goud is dat echter niet: zijn tegenstanders, tegen wie hij nog maar weinig vocht, hebben allemaal ervaring op de Spelen (en wonnen er al medailles).

Voor de 23-jarige Marokkaanse Belg wordt Rio echter zijn eerste olympische ervaring. Enerzijds een minpunt, anderzijds lijkt Achab mentaal evenwichtig genoeg om daarmee om te kunnen. Onze voorspelling: hij stoot door naar de finales, maar moet dan het hoofd buigen voor de Zuid-Koreaan Dae Hoon-Lee.

Si Mohamed Ketbi en Raheleh Asemani, die andere taekwondoka’s, lijken ook niet kansloos, maar veel meer outsiders dan Achab – een medaille zou een (kleine) verrassing zijn.

Daarna wordt de spoeling dunner. In het judo rekenen we op Charline Van Snick (brons in Londen), maar die krijgt als niet-reekshoofd een heel moeilijke loting op weg naar de finales, en dat kan haar fataal worden.

Voor Toma Nikiforov (brons op het vorige WK) is het soms alles of niets. Als hij tactisch slim kan vechten, zijn emoties onder controle houdt en geen last krijgt van krampen in de armen (hij sukkelt met een geknelde zenuw) is de Brusselaar, meer dan Van Snick, medaillekandidaat – hij krijgt als reekshoofd ook een makkelijkere loting.

Goud wordt moeilijk, wij gaan voor brons. Al zouden wij niet helemaal omvergeblazen worden mocht Joachim Bottieau, ook een reekshoofd, in alle stilte plots naar voren schieten.

Wat rest er nog? Allicht twee kansen, weliswaar minder groot dan bovenstaande namen: voor de Red Lions in het hockey, maar dan moeten die wel (eindelijk) efficiënter en mentaal koeler/geslepener worden als ze hun groot technisch en fysiek potentieel willen omzetten in resultaten. De voorbije twee jaar bleek dat moeilijk, en als herhaling de voorspelling van de toekomst is, dan stranden de Lions weer net naast het podium.

Daarnaast nog een kandidate, in ‘onze’ sport: wielrennen. Niet bij de mannen op de weg of in het tijdrijden – daarvoor is het parcours in Rio te lastig -, maar in het omnium op de piste, voor Jolien D’Hoore. Vijfde in Londen, daarna vierde, vierde en zesde op de drie volgende WK’s, maar nu fysiek, en mentaal beter dan ooit – ook haar materiaal (niet te onderschatten op de piste) is absolute top. Goud is allicht voor de Britse Laura Trott, maar wij dichten D’Hoore brons toe.

Schrik niet als Hannes Obreno naar zo’n plak roeit, maar allicht zal hij net buiten de medailles stranden – top zes zou voor hem, op zijn 25^e al mooi zijn, zoals ook voor turner Dennis Goossens (22) op de ringen, of eventingruitster Karin Donckers op haar zesde olympiade.

Hetzelfde geldt voor onze olympiërs in onze twee ‘hoofdsporten’ op de Spelen, het atletiek en zwemmen. Daar hebben we met Nafi Thiam (zevenkamp en/of hoogspringen), de 4×400-meterploeg, Thomas Van der Plaetsen (tienkamp), Pieters Timmers (100 meter vrije slag), Louis Croenen (200 meter vlinderslag) en de aflossingsteams in de vrije slag (100 en/of 200 meter), verschillende topacht/finalekandidaten.

Een podium lijkt echter uitgesloten, tenzij Timmers eindelijk eens een 100 meter vrije slag kan zwemmen zoals hij dat in het verleden in de relays al heeft gedaan. Maar zelfs dan wordt het moeilijk tegen de Amerikaanse en Australische torpedo’s. Zoals ook David Goffin, ondanks alle afzeggingen in het tennistoernooi, zich zal moeten overtreffen tegen toptienspelers wil hij zijn kleine kans op het brons grijpen.

Onze eindconclusie? België wint vijf medailles: goud voor Evi Van Acker, zilver voor Jaouad Achab, brons voor Philip Milanov, Toma Nikiforov en Jolien D’Hoore – elke andere Belgische olympiër mag ons altijd aangenaam verrassen.

Even goed zitten we met deze (optimistische) voorspelling er volledig naast en wordt het een herhaling van de magere oogst in Londen en Peking (drie en twee plakken). En dan wordt het opnieuw analyseren wat er mankeert aan de Belgische topsport(cultuur). Dat is, ondanks bovenstaande mogelijke successen, nog altijd heel wat. De reden ook waarom we hooguit op vijf medailles mogen/kunnen mikken, terwijl we volgens ons BNP in de buurt van tien keer eremetaal zouden moeten stranden.

Maar dat hoeft Van Acker, Achab en co in Rio niet tegen te houden op weg naar de verwezenlijking van hun olympische droom.

Tijdens de Spelen zullen we voor de start van de competitie van de Belgische atleten diepgaander zijn of haar (medaille/finale)kansen analyseren, want in een paar zinnen is dat moeilijker samen te vatten.