Klaaglied om Cercle

Hoewel Cercle Brugge op een realistische manier bestuurd wordt, zit de ploeg in een neerwaartse spiraal. Dat schrijft hoofdredacteur Jacques Sys van Sport/Voetbalmagazine. ‘De derde trainerswissel in twee jaar tijd botst met de koers van stabiliteit die altijd werd gevaren.’

Na de overwinning op Zulte Waregem en de onverdiende nederlaag tegen Standard gloorde er weer wat hoop bij Cercle Brugge, maar zaterdag werd de vereniging weer brutaal met beide voeten op de grond gezet: 0-4 tegen KV Kortrijk. Drie punten op twaalf onder de nieuwe trainer Arnar Vidarsson en nu verplaatsingen naar KV Mechelen en AA Gent: met een trainerswissel los je het gebrek aan kwaliteit niet op. Te gemakkelijk werd er onder Lorenzo Staelens door een aantal spelers geklaagd in plaats van de hand in eigen boezem te steken. Te voorbarig roepen ze nu dat de blokvorming terug is, maar het kan de neerwaartse spiraal niet stoppen.

Zonder capriolen

Cercle Brugge is een schitterende vereniging, een kweekvijver voor veel pril talent, zonder grootspraak en zonder de drang om zichzelf in te etalage te zetten. Cercle heeft een sociale missie en werd doorheen zijn lange geschiedenis nooit aangetast door het virus van de koude zakelijkheid. Er mogen tegenwoordig wat barsten zitten in de bestuurlijke eenheid die groen-zwart vroeger kenmerkte, nog altijd wordt Cercle op een zeer realistische manier bestuurd, zonder capriolen en zonder zichzelf financieel voorbij te lopen. Lang gold de vereniging als oubollig maar Cercle verfriste en verjongde op tijd. Zo leek het een vaste plaats te krijgen op de Belgische voetbalkaart.

Het is eigenlijk opmerkelijk dat Cercle met zijn budgettaire beperkingen en in de schaduw van Club nu al het twaalfde opeenvolgende seizoen in eerste klasse speelt. Het had altijd al een neus voor jong talent en prospecteerde lang in onontgonnen gebieden. Sinds het scoutingsapparaat overal verfijnd werd, is dit een stuk moeilijker. Toch haalde Cercle nog knappe resultaten. Met veel eigen kweek.

Gebrek aan kwaliteit

Zeven nieuwe spelers leken nu garant te staan voor een zorgeloos seizoen. Maar vooral de logge en veel te zware aanvaller Richard Sukuta-Pasu en de Kroatische middenvelder Stipe Bacelic-Grgic vielen door de mand. Juist van hen werd een meerwaarde verwacht. Bovendien stagneerde de ontwikkeling van jonge voetballers, het is een van de redenen waarom Lorenzo Staelens werd doorgestuurd. Veel meer dan de ex-international wordt Arnar Vidarsson aanzien als een goeie begeleider van dit jonge talent. Maar ook de Ijslander wordt nu geconfronteerd met een gebrek aan kwaliteit. Zoals ook zaterdag tegen KV Kortrijk bleek: geen tempo, weinig diepgang, geen opportunisme. En veel frustratie bij de hondstrouwe aanhang.

Natuurlijk kan Cercle Brugge in januari op de transfermarkt nog proberen een paar leemtes te dichten. Alleen is daar dus amper financiële ruimte voor. En een nieuwe trainerswissel zou helemaal te gek zijn voor woorden. Zeker bij Cercle dat trainers eigenlijk nooit als wegwerpartikelen beschouwde, maar ze doorgaans de kans geeft in alle rust en sereniteit te werken. Al is dat de afgelopen twee jaar wel veranderd: eerst Bob Peeters doorgestuurd, dan Foeke Booy doorgestuurd en nu dus Lorenzo Staelens. Het botst met de koers van stabiliteit die altijd werd gevaren.