Als een duivel uit een doosje

In de laatste tien dagen voor de winterstop scoorde hij vijf keer zelf, werden voor overtredingen op hem drie strafschoppen gefloten en twee tegenstanders uitgesloten. Abdoulay Diaby is eindelijk helemaal terug van lang weggeweest. Het verhaal van ‘Abdou’.

Op het veld beëindigde hij 2017 met twee doelpunten en een uitgelokte penalty tegen zijn ex-club Excel Mouscron (speeldag 21) alleszins in schoonheid. Het was een Abdoulay Diaby op zijn best die we toen zagen:

-bij de strafschopfase gaat hij na een slimme deviatie van pivot Wesley op de rand van de zestienmeter en een slimme loopactie van hemzelf op de doelman af en gaat hij neer na een trekbeweging van de gepasseerde verdediger De Medina;

-bij zijn eerste doelpunt zoekt hij ook weer centraal de diepte, wordt hij gepast ingespeeld door Vanaken,profiteert hij met zijn snelheid van de ruimte tussen de centrale verdedigers en scoort met zijn linker overhoeks;

-bij zijn tweede doelpunt kan hij bij een counter na een voorzet vanaf rechts van Limbombe weer alleen op doel af en schuift hij de bal met zijn rechter binnen.

Het is dan zijn vierde en vijfde doelpunt in tien dagen, en het is ook al de derde strafschopfout die in die korte periode op hem gefloten wordt. Ook tegen Anderlecht (speeldag 19) scoorde hij twee keer: met een kopbal op een flankvoorzet van Vormer (1-0) en na een misverstand tussen Boeckx en Spajic (2-0). De 3-0 is een penalty, nadat hij tussen Obradovic en Spajic was geglipt, aangeraakt werd en neerging. Op Mechelen (speeldag 20) gaat de bal op de stip nadat hij is diep gestuurd door Poulain en in een duel met Cocalic tegen de grond gaat. Zijn goal daar valt wanneer hij weer eens als een duivel uit een doosje in de rug van de defensie duikt, vanaf rechts perfect bediend wordt door Cools en hij alleen voor Coosemans binnen tikt met links.

Het is de Abdoulay Diaby die we kennen sinds LOSC, de Franse eersteklasser uit Rijsel, hem in 2013 bij de noodlijdende Franse tweedeklasser CS Sedan weghaalde en hem meteen bij zijn toenmalige satellietclub Mouscron-Péruwelz in de Belgische tweede klasse stalde. Een kleine, snelle, beweeglijke en wendbare spits die niets liever doet dan de diepte in duiken, die brokken maakt met zijn versnelling, doelgericht is en zowel met links als met rechts en zelfs met het hoofd scoort. En: die in de zestienmeter in duel onopvallend makkelijk valt. Een zegen voor ploegmaats met een goeie dieptepass en een constante dreiging voor minder snelle en wendbare verdedigers bij de tegenstander.

Nanterre & Sedan

Abdoulay Diaby is een lentekind. Hij werd in 1991 geboren op 21 maart in een kroostrijk gezin van Malinese ouders in Nanterre, een stad in de westelijke banlieue van Parijs. Van klein af voetbalt hij met zijn oudere broers en al heel snel ook bij ES Nanterre. Hij leert er zijn energie te kanaliseren, maar een groot succes is dat aanvankelijk niet. Soms gaat hij trainen, soms blijft hij gewoon op zijn Nintendo spelen, zal hij later met een glimlach vertellen. De klik komt er wanneer hij veertien is en bij ESN een trainer treft die bij hem in de buurt woont, die hem kent, weet hoe hij met hem moet omgaan. Hij brengt hem tot het besef dat als hij echt wil en ervoor werkt hij ook echt een goeie speler kan worden. Dat seizoen maakt de kleine Abdou er 27 en wordt hij uitgenodigd voor een tiendaagse stage bij CS Sedan. De test valt mee en in de zomer verhuist hij naar het centre de formation van de Noord-Franse tweedeklasser.

Amper vijftien en een half is hij dan en de aanpassing aan het internaatleven daar, weg van zijn familie, valt hem zwaar. Hij raakt er ook voor het eerst geblesseerd, aan de enkel, maar zet door en op zijn zeventiende speelt hij er een topseizoen met een twintigtal doelpunten. Een jaar later, in 2009, debuteert hij met het eerste elftal in de Ligue 2 tegen Dijon en tekent hij er zijn eerste volwaardige, driejarig profcontract. Het is een droom die hij realiseert, beseft hij, en hij is niet van plan om die door onverantwoordelijk gedrag stuk te maken. Na vier seizoenen en 17 goals in 71 officiële wedstrijden komt LOSC hem er weghalen en stelt hem meteen, zonder dat hij ook maar één training meedoet met zijn nieuwe club, ter beschikking van Moeskroen.

Moeskroen

Het begin in de Belgische tweede klasse is moeilijk. Hij sukkelt met blessures, een spierscheur en een schouderletsel, en haalt er zijn beste niveau niet. Maar zijn eerste seizoen in het buitenland eindigt alsnog mooi: in de eindronde maakt hij tegen STVV het doelpunt van de promotie naar de eerste klasse. ’s Anderendaags ondergaat hij een schouderoperatie.

De start in de Jupiler Pro League, zijn debuut op het hoogste niveau, is wonderbaarlijk. Moeskroen, getipt als een grote degradatiekandidaat, start sterk en Diaby loopt er al snel met de Gouden Stier van topscorer van de competitie op zijn rug over de velden. In een uitgebalanceerd team met snelheid (Langil), vaardigheid (Michel, Badri) en werkkracht (Vandendriessche) rendeert hij beter dan ooit. Na vijf wedstrijden staat hij aan de leiding van het klassement van de beste Afrikaanse schutters in Europa. Counters waarbij hij diep wordt gestuurd, afgeweken voorzetten, geloste schoten et cetera: Abdou is alert, reageert snel en schiet ze vlot binnen. Bij het ingaan van de winterstop zijn zijn statistieken voor een debutant indrukwekkend: 12 doelpunten, 6 assists.

In Moeskroen leren ze hem kennen als een ernstige jongeman, voetballer, echtgenoot en vader van een zoontje. Iemand die zich realiseert wat er nodig is om te presteren en te blijven presteren, die wil winnen, wil werken en wil scoren. In de verkiezing van de Gouden Schoen krijgt hij drie punten en hij wekte belangstelling van onze topclubs. Vooral Michel Preud’homme dringt hard op zijn komst aan, de coach van Club Brugge die op zijn stemformulier van de Gouden Schoen op de derde plaats de naam ‘Diaby’ invulde.

Rijsel

Maar Diaby gaat niet naar Club Brugge. Hij keert in januari na anderhalf jaar terug naar LOSC, waar hij een nieuw contract tekent tot 2019 en voor het eerst een plaats in de A-kern krijgt. Hij droomde er altijd al van om in de Ligue 1 te spelen en voelt zich klaar voor de stap en daar zijn evolutie voort te zetten. En, verklaart hij ook: het is niet zijn gewoonte om een trein te laten passeren.

Het wordt een ontgoocheling. Coach René Girard ziet amper naar hem om en gunt hem slechts 26 minuten speeltijd: één minuut tegen Lyon, elf minuten tegen Guingamp en veertien minuten tegen Rennes. Bij vier wedstrijden komt Diaby niet van de bank af en voor de rest zit hij in de tribune.

Brugge

Na nieuw, herhaaldelijk aandringen van Michel Preud’homme komt Diaby in de zomer van 2015 toch naar Club Brugge, dat naar verluidt zo’n anderhalf miljoen euro voor een definitieve transfer van de Frans-Malinese spits betaalt.

Maar niet iedereen is overtuigd dat Diaby, snelle centrumspits van 1,73 meter, het bij een doorgaans dominant voetballende topclub zal maken: zal er voor hem in de rug van de verdediging van de tegenstanders voldoende ruimte zijn om in te lopen?

Hij overtuigt ook niet meteen, laat open kansen onbenut, onder meer tegen Anderlecht en Manchester United. Maar vier dagen later, eind augustus, schiet hij er opeens vier binnen tegen Standard en op 11 september keert hij naar Moeskroen terug met de Gouden Stier op de rug die hij ook droeg toen hij daar vertrok.

Het is bij Club wel even zoeken om hem te laten renderen in een spelsysteem met één centrumspits, maar al snel vindt hij zijn draai vanaf de rechterflank. Vanaf de zijkant duikt hij in de rug van de verdediging de zestienmeter in. Hij integreert zich ook goed in de groep. Al zorgt hij tegen Zulte Waregem bij enkele ploegmaats voor wrevel door eerst een penalty te missen en daarna ook een tweede penalty op te eisen (die hij wel binnenschiet). Michel Preud’homme relativeert het ‘incident’: hij benadrukt wel dat het Timmy Simons is die beslist wie trapt, maar prijst ook de scoringsdrang en de mentale sterkte van zijn pocketspits.

In de beker scoort Diaby in beide halve finalewedstrijden tegen Gent, uit en thuis, maar de finale wordt een afknapper. Vroeg in de tweede helft wordt hij bij een gelijke stand uitgesloten voor een natrap op Kosanovic. Met tien man verliest Club nog en de impulsieve actie van de Malinese Fransman wordt geklasseerd in het rijtje ‘je ploeg in de steek laten’. Maar in play-off 1 zien we de beste Abdou terug. Met onder meer twee goals binnen het halfuur in de beslissende wedstrijd voor het kampioenschap tegen Anderlecht draagt hij bij aan de eerste titel in elf jaar. Het is zijn zeventiende en achttiende doelpunt in een officiële wedstrijd van het seizoen. Diaby heeft het gemaakt in Brugge.

Maar dat kan hij het tweede jaar niet bevestigen. Hij sukkelt aldoor met een pubalgie. Michel Preud’homme wil hem klaargestoomd krijgen voor play-off 1, maar begin maart wordt zijn poulain van het veld gedragen met een scheurtje in de adductoren en is hij out voor de rest van het seizoen. Abdou komt alles samen maar aan 613 speelminuten. Hij scoort niet één keer. Voor een spits die leeft van doelpunten is dat frustrerend.

Bij het begin van dit seizoen ziet het er evenmin goed uit. Club haalde twee extra spitsen: Emmanuel Dennis, een kleine explosieve (zoals Diaby), en Jérémy Perbet, één die leeft van doelpunten (zoals Diaby). Wanneer Diaby onder Ivan Leko niet meteen vaste keuze is, zegt hij in een interview dat hij de keuze van de nieuwe coach respecteert, maar dat hijzelf niet van rotatie houdt, dat hij altijd wil spelen, een transfer niet uitsluit en verwacht dat de club niet moeilijk zal doen als er een bod op hem komt.

Maar Diaby overleeft de zware concurrentie. Op speeldag 2 valt hij thuis tegen Eupen in de 74e minuut in en bevrijdt hij in de extra tijd zichzelf met zijn eerste van het seizoen, zijn eerste sinds meer dan een jaar ook. Op speeldag 4 in Kortrijk start hij voor het eerst en maakt hij zijn tweede. Met zes doelpunten in een maand is Abdou in december helemaal back. Hij looft het systeem met twee centrumspitsen waarin hij complementair uitgespeeld wordt met de targetspits Wesley.

Met negen doelpunten (en drie assists) is Diaby momenteel topscorer van Club. Dat is er slechts één minder dan Isaac Thelin en Kaveh Rezaei, de topscorers van de Jupiler Pro League. Bovendien maakte hij zijn goals in veel minder speeltijd.

Intussen duikt er links en rechts al eens een transfergeruchtje op. Dat was na zijn eerste seizoen niet anders. Maar Abdou wil graag eerst een tweede keer kampioen worden, gaf hij al aan. En: ongetwijfeld ook topscorer van de competitie worden. Maar daar is hij niet op gefixeerd, zijn focus ligt op de volgende wedstrijd, zegt hij. Dat is volgende week al, in volle wintertransferperiode: op dinsdag thuis tegen Charleroi (kwartfinale van de beker) en op zondag naar Antwerp (speeldag 22).