Elke week zet Sport/Voetbalmagazine een wedstrijd uit play-off 1 in de kijker door terug te blikken op een gelijkaardige affiche uit het PO1-verleden. Zondag is het Anderlecht -Club Brugge.
‘B esnik Hasi verraste door met Kouyaté uit te pakken als defensieve middenvelder.’ Een dozijn woorden, in onze Topfoot van 9 april 2014, als commentaar op de actie van de coach van paars-wit – die John van den Brom een maand eerder had vervangen – in de thuiswedstrijd tegen Brugge. Twaalf woorden slechts, maar een keerpunt in het seizoen.
Ter herinnering: het Standard van Guy Luzon beheerst dat seizoen de reguliere competitie en voert de rangschikking aan van de derde tot de dertigste speeldag. Na die dertig wedstrijden tellen de Rouches tien punten meer dan paars-wit. Zelfs in tweeën gedeeld blijft dat een aanzienlijke voorsprong. Speeldag één van de play-offs: Standard verslaat Anderlecht en de kloof vergroot tot acht punten. In Brussel lijkt het helemaal om zeep voor de titel, met die vierde plaats. Bovendien is het een Brugge in topvorm dat op bezoek komt op de tweede speeldag. De jongens van Michel Preud’homme hebben een reeks neergezet van 22 op 24.
Ze hebben ons overbluft. We waren voorbereid op het scenario van het gewonde dier, maar mijn spelers verstikten onder de druk.’
In voorbereiding op de topper delen de twee clubs onderling wat prikken uit. Op de site van Club staat: ‘Dertien spelers zijn naar het trainingscentrum gekomen op een vrije dag.’ Alsof hun motivatie nog extra in de verf moest worden gezet. Hasi antwoordt: ‘En dan? Dat gebeurt ook bij ons, wij hebben ook geëngageerde spelers, maar wij communiceren daar niet over omdat dat geen zin heeft.’ Terwijl Herman Van Holsbeeck er nog altijd lijkt in te geloven wanneer hij in ons magazine verklaart: ‘We hebben ons laatste woord nog niet gezegd’ of ‘Anderlecht gaat nog van zich doen spreken, ook al weten we dat we de ploeg niet hebben om kampioen te spelen’, is Hasi gematigder: ‘Jullie zullen me nooit over de titel horen praten.’
Biglia en Cancellara in de schijnwerpers
Zaventem, zondag 6 april in de late namiddag. Lucas Biglia landt net op tijd om in het Constant Vanden Stockstadion de aftrap te kunnen geven. De symbolische betekenis is groot, want sinds zijn transfer naar Lazio was er een leemte ontstaan op het Brusselse middenveld, die nooit werd ingevuld. Van den Brom en daarna Hasi hadden heel veel uitgeprobeerd op de 6 met, door elkaar, Youri Tielemans, Sacha Kljestan, Guillaume Gillet, Chancel Mbemba of Luka Milivojevic. Het was nooit echt overtuigend.
Die week had de Albanese coach een ingeving. Wat als de oplossing Cheikhou Kouyaté heette? Enkele dagen voor de wedstrijd vraagt Hasi hem: ‘Ben je klaar om de verdediging te verlaten en terug te keren naar het middenveld?’ Het vliegensvlugge antwoord van de Senegalees: ‘Daar zit ik op te wachten.’ Het blijkt een sleutel voor de match, net als de basisplaats van Gohi Bi Cyriac voorin, naast Aleksandar Mitrovic. Cyriac, vaker geblesseerd en uitgefloten dan fit en toegejuicht sinds zijn komst naar Anderlecht, scoort twee keer, waaronder een pareltje. Wanneer hij na tachtig minuten het veld verlaat, ontvangt hij zijn eerste staande ovatie in Brussel.
De andere sleutel is dus de basisplaats van Kouyaté in een rol van verdedigende middenvelder. Bijna in zijn eentje verstikt hij de Brugse middellijn. De driehoek op leeftijd, met Timmy Simons, Eidur Gudjohnsen en Jesper Jørgensen, ziet sterretjes. De wedstrijd eindigt op een 3-0 zonder discussie. Een score die al na veertig minuten op het bord staat. Preud’homme bij zijn analyse na de match: ‘Ze hebben ons vanaf de eerste minuten overbluft door een heel hoog tempo op te leggen en door heel agressief te zijn. Dat was te voorspellen, we waren voorbereid op het scenario van het gewonde dier, ik had mijn spelers gewaarschuwd, maar ze verstikten onder de druk.’ Waarop MPH op de bus stapt en naar zijn hotel terugkeert in de regio Brugge, waar hij Fabian Cancellara treft die zijn overwinning in de Ronde van Vlaanderen van die middag aan het vieren is.
100.000 views voor Tielemans
De commentaren zijn unaniem: de herpositionering van de Afrikaanse steltloper heeft de topper doen kantelen. Ondanks deze overwinning blijft paars-wit op de vierde plaats plakken achter Standard, Brugge en Zulte Waregem. Anderlecht volgt op vijf punten van de Rouches. Hasi laat zich ontvallen: ‘Een week geleden, na de nederlaag bij Standard, was Anderlecht dood. Vanavond herleven we een beetje.’ De achterstand zal wegsmelten in de loop der weken. Op de achtste speeldag zal Anderlecht de leiding nemen. En Anderlecht zal ook kampioen worden. Wat ondenkbaar was, gezien het chaotische seizoensverloop van de club.
Eenmaal op het middenveld wordt Kouyaté tijdens de rest van de play-offs niet meer verplaatst. Bram Nuytinck en Chancel Mbemba doen het werk achterin, terwijl Kouyaté zich wat hoger uitleeft met Youri Tielemans. Het vuile werk voor de Senegalees, de opsmuk en het spel naar voren voor de Ket (dan in zijn vijfde jaar humaniora), die overigens van de bewuste match tegen Brugge gebruikmaakt om zijn allereerste doelpunt in de Belgische competitie te scoren. En om stof te leveren voor een filmpje dat de volgende dag herhaald zal worden op heel wat buitenlandse sites: beelden van een precisiepass, laag over de grond, 66 meter dwars door de Brugse verdediging, naar Andy Najar die op doel afstormt. Het filmpje is vandaag nog altijd beschikbaar op YouTube en telt al meer dan 100.000 views – zoek op ‘Tielemans Club Brugge 2014’.
Kouyaté in de verdediging? Verspilling!
Kouyaté beter in de verdediging (waar hij drie jaar had gespendeerd tot deze match) of op het middenveld? We praten erover met de coach die hem lanceerde in België, bij FC Brussels: Albert Cartier. ‘Cheikhou was een aanvaller toen hij hier aankwam, maar ik zag al snel dat hij geen toekomst had in die rol. Daarentegen was ik ervan overtuigd dat hij een grote carrière kon maken op het middenveld. Toen ik hem bij Anderlecht zag veranderen in verdediger, vond ik dat verspilling. Als je hem achterin zet, leg je hem aan banden. En als je een voetballer aan banden legt, verliest hij zijn plezier. Dan wordt hij kleurloos, vervolgens gemiddeld en uiteindelijk middelmatig. Hasi nam de enige juiste beslissing door hem op het middenveld te herpositioneren.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
