Don’t cry for me Argentina

© BELGAIMAGE

Argentijnse gangsters, een economische crisis, een vitamine D-kuur in Camp Nou, overspel en dolgedraaide tifosi. Zet u schrap voor een testrit met Mauro Icardi, de bad boy van het Italiaanse voetbal.

Rosario, een stad in het noordwesten van Buenos Aires, raakt maar niet verlost van zijn dubieuze bijnaam. Het wordt smalend ‘het Chicago van het zuidelijk halfrond’ genoemd. Toch vind je hier en daar nog gewijde grond. Eind jaren tachtig zette ’s werelds beste voetballer Lionel Messi er zijn eerste passen, enkele jaren later gevolgd door Mauro Icardi (24). In zijn autobiografie haalt Icardi herinneringen op aan zijn kindertijd in de Barrio di Sarratea. Als een volleerde toeristengids romantiseert de aanvoerder van Inter de buurt waar hij opgroeide. ‘Het is een wijk met een van de hoogste criminaliteitscijfers van Zuid-Amerika. De lijken stapelen zich letterlijk op in de straten.’ De vluchtroutes om aan deze gore plek te ontsnappen zijn beperkt: al schietend met een vuurwapen of met de bal aan de voet. De liefde voor de bal, geërfd van zijn voetbalgekke vader, doet Icardi kiezen voor het tweede. Op het veldje in zijn wijk – een uit de kluiten gewassen aardeweg – worden er uitsluitend wedstrijden zeven tegen zeven gespeeld. En Mauro draait er vaak een dubbele shift: hij staat in doel bij de oudere jongens en posteert zichzelf in de spits bij zijn leeftijdsgenoten geboren in 1993.

Het voetbal van Barcelona vloekt met de kwaliteiten van Icardi. Er zit voor hem niets anders op dan elders zijn geluk te beproeven.

Het scenario van de arme latino die zich naar boven opwerkt, gefascineerd door de heldendaden van Gabriel Batistuta en verliefd op volksclub Newell’s Old Boys, ligt al klaar. Maar het script mag de prullenmand in wanneer rond de eeuwwisseling de economische crisis in Argentinië een hele generatie traumatiseert. Zoals veel Argentijnen speelt vader Icardi zijn job kwijt en moet hij toezien hoe de draconische economische maatregelen opgelegd door het International Monetair Fonds (IMF) hem ruïneren. Ten einde raad steekt hij de Atlantische Oceaan over en settelt hij zich op de Canarische Eilanden. Vrouw en kroost, drie stuks, zitten hem op de hielen en verhuizen tijdens de eerste zomerdagen van 2001 ook naar Spanje.

Honderd doelpunten

In die periode bergt Mauro zijn keepershandschoenen op. Bij l’UD Vecindario, een club die intussen failliet is gegaan, vormt hij een aanvalshoede op zichzelf. Op de eilandengroep heeft iedereen de mond vol van het opdondertje dat de categorie benjamines y alevines (de U10 en de U12) terroriseert. Zijn geblondeerde lokken getuigen van weinig smaak, maar het gemak waarmee hij de doelpunten aan elkaar rijgt, valt des te meer op. ‘Hij maakte gemiddeld honderd goals per seizoen’, vertelde Suso Hernández ooit aan El Español toen hij ondervraagd werd over het godenkind. Zelfs bij de omschakeling naar een veldbezetting met 22 spelers zakt zijn gemiddelde nauwelijks onder de vijftig doelpunten. Las Palmas, de trots van het eiland, kan niet aan de verleiding weerstaan en lijft het jongetje uit Rosario in. De oogst is indrukwekkend: in vijf jaar wint Icardi vijf titels. ‘Hij deed mij denken aan Thierry Henry. Dezelfde balbeheersing, dezelfde elegantie’, aldus Hernández. ‘Ik zal het doelpunt van Ronaldo tegen Compostela nooit vergeten. Wel, in de categorie infantil (U14, nvdr) kopieerde Mauro vaak dat doelpunt. Hij dribbelde vijf man en legde de bal simpel in doel. Hij heeft op zijn eentje toernooifinales gewonnen.’

In 2008 dirigeert hij voor het laatst Las Palmas naar het hoogste schavotje. De tegenstander heet AC Huracán, waar ene Jesé Rodríguez speelt. Niet veel later zou Jesé naar Real Madrid vertrekken. Tijdens die fameuze match hebben de scouts enkel oog voor Icardi. Sixto Alfonso, talentenjager voor de Koninklijke is onder de indruk. Hij omschrijft Icardi als een speler die zijn stempel zou kunnen drukken op een tijdperk. Manchester City is bereid om de hypotheek op het huis van de Icardi’s af te lossen en de hele familie naar Engeland te verhuizen. Op voorwaarde dat Mauro er een aansluitingskaart tekent. Maar Barcelona is de concurrentie dan al ver voor. In september van 2007 wordt de matador van de Canarische Eilanden door niemand minder dan Pep Guardiola, op dat moment coördinator van de scouts, rondgeleid op la Masía. Enkele maanden later zou Icardi opteren voor de gigant uit Catalonië.

Zonnekoning van la Masía

Zijn aanpassing aan het leven in de talentenfabriek van de blaugrana verloopt echter niet zonder slag of stoot. Zijn lief is achtergebleven op zijn eiland en hij mist de visuitstapjes met zijn vader. Voor Icardi begint er een gevecht tegen de eenzaamheid. Na enkele maanden is zijn integratie een feit en hij verslindt de verdedigers die hij op zijn weg tegenkomt. Zijn voorhoofd is inmiddels het eindpunt geworden van de voorzetten van de losgeslagen wingers van FCB. Na twee seizoenen staat zijn teller op 38 goals. In Sant Joan Despi, de maatschappelijke zetel van la Masía, wordt hij niet langer vergeleken met zijn landgenoot Messi, maar wordt er een parallel getrokken met Samuel Eto’o, dé goalgetter die iedereen schrik inboezemt in la Liga.

Naast het veld steekt zijn gedrag schril af tegen de leergierige ingesteldheid van de andere pupillen. Hij kijkt dan wel met veel belangstelling naar de verrichtingen van Eto’o, maar Icardi bezoekt Camp Nou in de eerste plaats om te zonnebaden. Het stadion wordt zijn persoonlijke zonnebankcenter. Hij maakt niet eens gebruik van zijn vrijkaarten wanneer Barça en Chelsea het in de halve finales van de Champions League in 2009 tegen elkaar opnemen. Icardi trekt zich op zulke momenten liever terug op zijn kamer.

Een jaar later zit hij wel op het puntje van zijn stoel in Camp Nou als Inter op bezoek komt voor de terugmatch in de halve finale op het kampioenenbal. Hij is er in het gezelschap van Nunzio Marchione, een Italiaanse makelaar die in Barcelona woont. Na affluiten zijn de twee door het dolle heen: de Nerazzurri, gecoacht door José Mourinho, hebben zich net geplaatst voor de finale. Amper een stoel verderop slaat een stomverbaasde Gerard Deulofeu het tafereel gade. Niet wetende dat het hart van Icardi al lang voor Inter klopt. Als kind speelde hij namelijk wedstrijden van Inter na met zijn PlayStation. In zijn leefwereld kan niemand tippen aan het onstuitbare duo Adriano en Obafemi Martins. Zijn affectie voor Inter werd gaandeweg aangevuurd door een aantal gebeurtenissen. Een anekdote, die hij vrijgaf aan de Gazzetta dello Sport, heeft wel veel weg van een voorspelbaar stationsromannetje. ‘Vrienden van mijn ouders waren op vakantie geweest in Milaan en ze hadden na een bezoek aan San Siro twee petten meegebracht: een van Inter en een van AC Milan. Er was een exemplaar voor mij en een voor een gemeenschappelijke vriend. Ik mocht als eerste kiezen en ik heb zonder aarzelen dat van Inter genomen. Dat was volgens mij hét ogenblik waarop ik echt fan geworden ben van Inter.’

Argentijnse burgeroorlog

Andermaal is het lot van Icardi gekoppeld aan dat van Messi. Na het korte hoofdstuk Ibrahimovic installeert la Pulga zich als valse negen in het team van Guardiola dat klaarstaat om Europa te domineren. Om de samenhang tussen eerste ploeg en jeugd te bewaren, vindt de nieuwe stroming snel ingang in la Masía. Bij de jeugd wordt Rafinha een rij hoger op het schaakbord geschoven en belandt Icardi op de bank. Het zat er eigenlijk aan te komen: het voetbal van Barcelona vloekt met zijn kwaliteiten. Voor Icardi zit er dus niets anders op dan elders zijn geluk te beproeven. En het is Marchione die voor hem gaat aankloppen bij clubs uit de Serie A. Begin 2011 wint Sampdoria het pleit: Icardi wordt tot het einde van het seizoen gehuurd met een aankoopoptie van 400.000 euro. De namen van zijn ploegmakkers Cassano en Pazzini zijn hem niet onbekend, maar de rest van de club en de stad ontdekt hij via het internet. Dankzij de nabijheid van de zee kan hij zich samen met zijn vader weer helemaal storten op zijn geliefkoosde hobby: vissen.

Op het veld laat hij zich aan de zijde van Simone Zaza meteen opmerken tijdens het vermaarde jeugdtornooi van Viareggio. Hij valt in tegen Dukla Praag en schiet al na zes minuten raak. Na 19 doelpunten in 23 matchen bij de Primavera het seizoen daarop is hij volgens trainer Giuseppe Iachini klaar voor de Serie B. Zijn gok pakt goed uit. La Samp heeft een overwinning nodig tegen Juve Stabia om zich te plaatsen voor de barrages, maar een kwartier voor tijd staat het nog 1-1. Tot overmaat van ramp staat Graziano Pellè dan al onder de douche na twee keer geel. Icardi mag invallen en devieert enkele minuten voor affluiten de bal in doel. Sampdoria mag naar de play-offs en zou later de promotie vieren naar de Serie A. Zonder Icardi, die teruggezet wordt naar de beloften.

De erkenning volgt in de jaargang 2012-2013. Meer zelfs: Icardi zet héél Italië op stelten. Hij wordt titularis, scoort tegen Genoa in de beladen derby della lanterna, geeft het Juventus van Conte, tot dan een ongenaakbaar gewaande eskadron, het nakijken met twee goals, en vernedert Pescara met een vierklapper. Op slag wordt hij aanzien als een van de canonniere van het Calcio. De roddelpers smult dan weer van zijn liefdesverhouding met Wanda Nara, een Argentijnse WAG die naar eigen zeggen het bed gedeeld heeft met Diego Maradona. Nara is voltijds moeder van drie kinderen en vooral: de vrouw van ploegmaat Maxi López. Icardi en Nara zouden hun romance begonnen zijn na een barbecue waar alle Zuid-Amerikaanse spelers van Sampdoria op aanwezig waren. Het verhaal barst los in de media en veroorzaakt een oorlog tussen de twee Argentijnen.

Icardi versiert een transfer naar Inter en wordt bij zijn terugkeer naar Marassi uitgejouwd door de harde kern van Sampdoria. Maxi López weigert zijn voormalige vriend zelfs een hand te geven. Wat volgt, hadden ze zelfs in Hollywood niet kunnen bedenken: Maxi López mist een strafschop, Icardi doet de netten twee keer trillen. Zijn eerste doelpunt viert hij met een welbekend gebaar: met zijn handen laat hij beide oren klapperen. Een manier om de tifosi van de thuisploeg duidelijk te maken dat hij geniet van het gejoel. Icardi heeft zijn revanche beet, maar hij wil meer. Hij maakt zijn reputatie waar van golden boy met een zware verslaving aan provocatie. Tijdens de winterstop laat hij op zijn arm een tatoeage aanbrengen met het gezicht van de drie kinderen van Maxi López. Een tijdje later stuurt hij via de sociale media een foto rond van zijn pasgeboren kind dat aan de borst hangt van Nara. Provocatie ten top.

Aanvoerder

Het ergste moet dan nog komen voor Icardi, die het niet te nauw neemt met zijn status van aanvoerder. Hij ontketent een rel met de ultra’s van Inter door een passage in zijn autobiografie. Hij vertelt hoe een van de capo’s hem bedreigt na een match tegen Sassuolo en dat hij genoeg moordenaars in Rosario kent die de zware mannen van de Curva een kopje kleiner zouden kunnen maken. Voorzitter Massimo Moratti is ontredderd. De ultra’s ontrollen spandoeken aan het huis van Icardi en ze verwelkomen hem in de eerstvolgende thuismatch in het Meazzastadion met een veelzeggende tifo: ‘Je bent geen man, geen kapitein, maar een stuk stront.’ Een scheiding is onvermijdelijk geworden. Maar zover komt het niet. Icardi excuseert zich en koopt de supporters om met een pak doelpunten. Op zijn 22e wordt hij een van de jongste capocanonniere ooit in de Serie A – enkel de legendarische Paolo Rossi en Giuseppe Meazza deden ooit beter.

Vooral Gianluigi Buffon is een gewillig slachtoffer. In tien competitiematchen tegen Juve scoort hij zeven keer en geef hij twee assists. Tot groot jolijt van de Intertifosi. Die haten de Oude Dame bijna net zo erg als hun buren van AC Milan. En laat het net tegen de Rossoneri zijn dat Icardi opnieuw en deze keer wellicht definitief in de armen wordt gesloten door de supporters. Icardi scoort in blessuretijd vanop de stip de 3-2, zijn derde van de avond. Icardi gaat onderaan de Curva staan, trekt zijn shirt uit en presenteert het aan de supporters als teken van respect. De goalgetter is een bandiera geworden, die in elk interview waarin Real of clubs uit de Premier League ter sprake komen, zijn onvoorwaardelijke liefde voor Inter uitspreekt. Hij beweert dat hij de Champions League wil ontdekken met zijn Inter. Hij hoopt wellicht om op een dag met het zwart en blauwe kostuum van Inter te paraderen door Camp Nou. En niet alleen voor een vitamine D-kuur.

Mauro Icardi met de Argentijnse nationale ploeg, tegen Diego Godin en Uruguay.
Mauro Icardi met de Argentijnse nationale ploeg, tegen Diego Godin en Uruguay.© BELGAIMAGE

Het Argentijnse mysterie

Je moet al iets speciaals hebben om als Argentijn een selectie af te dwingen tussen Sergio Agüero, Gonzalo Higuaín en hybride voetballers van het type Lionel Messi en Paulo Dybala. Maar is het overtal aan puur talent bij de Argentijnen voldoende om het povere internationaal cv van Mauro Icardi goed te praten? Met zijn 98 doelpunten in de Serie A dwong de goalgetter van Inter slechts 186 schamele minuten af bij La Albiceleste verdeeld over vier matchen.

In Argentinië wordt het privéleven van Icardi meer becommentarieerd dan zijn voetbalkunsten. Zijn pikante love story met Wanda Nara doen zijn doelpunten helemaal verbleken. Zelfs Diego Maradona ging er zich mee bemoeien en gooide nog meer olie op het vuur door Icardi te bestempelen als een verrader. Beschuldigingen die Icardi niet zomaar liet passeren: in de Argentijnse media ging Icardi meteen in de tegenaanval. ‘Hoe komen jullie erbij om net Maradona, een man wiens privéleven geen toonbeeld is van evenwichtigheid, een forum te geven?’

Niet zeker dat Icardi er goed aan deed om het idool van het Argentijnse volk openlijk te bestrijden. Het staat nu al vast dat hij met zijn actie geen punten gescoord heeft bij bondscoach Jorge Sampaoli, die straks 23 spelers moet oproepen voor Rusland. Icardi kan er de komende maanden best voor zorgen dat zijn doelpunten eindelijk de polemieken overstemmen.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content