Drama aan de Noordzee

© BELGAIMAGE

In de lagere regionen van het voetbal bots je soms op verrassende verhalen. Deze week: KVV Coxyde. Twee jaar geleden promoveerde blauw-wit naar tweede klasse, dit seizoen speelt het na financiële perikelen… nergens meer.

Wie de straten een beetje zorgvuldig uitkiest, wordt zo terug geflitst naar de belle époque, toen de Franstalige Brusselse bourgeoisie en oude kolonialen in hun villa’s de rust van Coxyde opzochten. Kunstenaars en schrijvers vielen voor de charmes van Sint-Idesbald – een deelgemeente -, waar Paul Delvaux, beeldhouwer George Grard, Herman Teirlinck en Willem Elsschot woonden of een buitenverblijf hadden.

‘Hoofdleverancier van sterrenchefs sinds 1946’, luidt de slogan van Hotelschool Ter Duinen, die driesterrenchefs Peter Goossens (Hof van Cleve) en Geert Van Hecke (De Karmeliet), en Piet Huysentruyt in hun eerste stappen naar de culinaire hemel begeleidde. In de zomervakantie kreeg de school geregeld het bezoek van de profs van KRC Genk, AA Gent of Club Brugge, die zich in de schaduw van de duinen op het nieuwe seizoen kwamen voorbereiden. Tot 2011, toen een kunstgrasveld werd aangelegd en de profs bedankten voor een stage op het harde nepgras.

Een financiële tegenslag voor KVV Coxyde, toen een ambitieuze derdeklasser die net Gaëtan Englebert (ex-Club Brugge) had binnengehaald. Want, had de penningmeester becijferd: twee oefenmatchen van blauw-zwart waren goed voor 6000 toeschouwers, die samen 60 vaten bier en honderden hamburgers/worsten naar binnen werkten. Om en bij de 35.000 euro door de neus geboord, een serieuze opdoffer voor een club die in een industriearme regio toch zijn ambities – middenmoot derde klasse – wilde invullen.

Het was snel gegaan bij KVV Coxyde. In 2004 voetbalde blauw-wit nog in tweede provinciale, maar schreef met de jarenlange financiële steun van (ere)voorzitter Henri Houtsaeger, naar wie het stadion werd genoemd, en enkele loyale sponsors een voetbalsprookje. In de herfst van 2014 knikkerde de derdeklasser Excelsior Moeskroen uit de beker, dwong het Cercle Brugge – voor 1200 (!) meegereisde supporters – tot verlengingen en promoveerde als kampioen – voor het eerst in zijn bestaan – naar de Proximus League.

‘Ik stelde me toen ook de vraag: is dit financieel haalbaar voor ons?’, zegt Hugo Vandenheede, de toenmalige T1, die in zijn zoektocht naar versterkingen op de geografische beperkingen van de club botste. Spelers uit Antwerpen, Brussel of Gent knapten af op de ritjes – vier tot vijf keer per week – naar de uithoek aan de westkust, terwijl de club zich niet meer wilde laten verleiden tot avonturen met Noord-Franse broodspelers, van wie de mentaliteit niet paste bij de familieclub. De ruggengraat van de kampioenenploeg werd behouden en aangevuld met jonge spelers uit de streek, het succesrecept uit het verleden.

Maar, werd snel duidelijk, er was te weinig kwaliteit. ‘Door de competitiehervorming was de tweede klasse nooit sterker dan dat seizoen, hoorden we van clubs die al jaren in de reeks speelden, want de profclubs hadden zwaar geïnvesteerd om absoluut bij de top acht te eindigen. We speelden goede wedstrijden en verloren vaak pas in de slotfase, maar het was een ongelijke strijd. Na de midweekmatch in Seraing waren we om 3 uur ’s nachts terug in Koksijde, terwijl een aantal jongens bij bpost werkten en al om vijf uur moesten beginnen.’

Ook de belangstelling viel tegen. Na de winterstop speelde de club voor gemiddeld 250 toeschouwers, veel te weinig om de kosten voor de (verre) verplaatsingen en de investeringen in het stadion te dekken. ‘We werden laatste, maar uiteindelijk was het wel een leerrijke ervaring. En: de sfeer binnen de spelersgroep bleef goed.’

Slapen in de kantine

17 juli 2016, een dag die Vandenheede altijd zal bijblijven. Wanneer de voorbereiding op het nieuwe seizoen in de eerste klasse amateurs moet beginnen, rommelt het in het Henri Houtsaegerstadion. ‘Sommige spelers hadden nog maanden achterstallig loon tegoed en wilden pas beginnen te trainen als die betaald werden.’

Dat zou niet gebeuren. Een belangrijke sponsor was afgehaakt en nieuwe geldschieters zijn er niet. De financiële put is te diep, waarna voorzitter Rony Hiele de spelerscontracten ontbindt en de kampioenen van 2015 over de provincie uitzwermen. Vriendschapsbanden die jaren teruggaan, worden doorgeknipt.

Franse makelaars sturen hun werkloze voetballers naar Koksijde, na vier weken evalueren en enkele dagen voor de start van de competitie wordt met zeven spelers een overeenkomst bereikt. ‘Sommige jongens moesten zelfs in de kantine slapen. Stuk voor stuk jonge voetballertjes met veel techniek, maar op fysiek vlak moesten we eigenlijk nog aan de voorbereiding beginnen.’

Wanneer de betalingen opnieuw uitblijven, gooit ook Vandenheede – na acht jaar – de handdoek. ‘Met de ploeg waarmee we in 2015 kampioen werden, hadden we ons in de hoogste amateurklasse moeiteloos gehandhaafd’, aldus nog de T1, die enkele maanden erna – in december 2016 – bij KVK Westhoek onderdak vond.

Zijn oude club zou een paar maanden later voor het tweede opeenvolgende jaar degraderen, waarna opnieuw een drastische beslissing wordt genomen: blauw-wit stopt voor minstens één jaar met de eerste ploeg en hoopt in het seizoen 2018/19 een doorstart in vierde provinciale te nemen. Geen zeven kilometer verder valt ook het doek over de eerste ploeg van eersteprovincialer White Star Adinkerke, nadat de hoofdsponsor van KVV Coxyde ook daar afhaakte.

Westkust Foot, het jeugdproject voor de 375 jeugdspelertjes van KVV Coxyde, Oostduinkerke en De Panne, blijft wel bestaan, maar het Henri Houtsaegerstadion ligt er op zondagnamiddag voortaan verlaten bij. ‘Doodzonde. Toen we naar tweede klasse promoveerden, waren er grootse plannen – een nieuw stadion in Oostduinkerke, samenwerken met Plopsaland… -, maar het was een vergiftigd geschenk. Ik herinner me onze laatste match in de Proximus League tegen Roeselare, dat slechts negende eindigde en niet naar 1B mocht. ‘Een drama’, zei Franky Van der Elst. Had kampioen White Star zijn licentie toen wel gekregen, was KSV Roeselare wellicht een Coxyde avant la lettre geworden.’

DOOR CHRIS TETAERT – FOTO BELGAIMAGE

‘Sommige buitenlandse spelers moesten zelfs in de kantine slapen.’ – Hugo Vandenheede

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content