Een moderne strateeg

© belgaimage

Club Brugge heeft moeite om achteraan een leider te vinden. Dat is ooit anders geweest.

Na de jaarwisseling stelde Club Brugge al zeven centrale verdedigers op. Dat het achteraan met problemen worstelt, is niet nieuw. Dat was al zo net voor de meest vergulde periode uit de clubgeschiedenis toen de Oostenrijker Ernst Happel bij blauw-zwart was neergedaald. Tijdens de voorbereidingsperiode had Club een forse nederlaag opgelopen tegen Rapid Wien. Happel wees zelf een nieuwe verdediger aan: zijn voor Austria Wien voetballende landgenoot Edi Krieger. Die was 28 jaar en internationaal compleet onbekend. Dat was niet abnormaal: voetballers mochten in Oostenrijk voor hun achtentwintigste het land niet uit.

Edi Krieger arriveerde midden 1975 bij blauw-zwart. Hij ontpopte zich tot de stuurman van de defensie, de man die het sein gaf om de buitenspelval open te trekken. Onder zijn commando werd dat wapen niet gebruikt om de tegenstander af te stoppen, maar wel om die tegenpartij de eigen wil op te leggen. Krieger hoefde maar met de ogen te knipperen en iedereen wist wat hem te doen stond. Club speelde heel dicht tegen de middellijn en liet vleugelverdedigers als flankaanvallers voetballen. Dat zorgde voor verwarring bij de tegenstander die bij de keel werd gegrepen en op de eigen speelhelft werd opgesloten. Zo kon het gebeuren dat blauw-zwart in de Europacups memorabele wedstrijden speelde.

Het systeem dat Club toen hanteerde was revolutionair. Edi Krieger was daarin een moderne strateeg. Met zijn lange, strak getrapte ballen voedde hij het aanvalsspel. Hij scoorde geregeld, dikwijls op vrijschoppen. En hij kon vaak mee naar voren trekken omdat er met Georges Leekens een uitstekende voorstopper voor hem stond. Vaak heeft Krieger de kwaliteiten van Leekens bezongen: iemand die bij wijze van spreken ijzer brak met de handen, maar die veel meer was dan een scheermes, omdat hij erin slaagde net iets sneller te denken dan zijn tegenstander, omdat hij veel kon oplossen door tijdig te anticiperen.

Edi Krieger was een levensgenieter. Toen zijn vrouw zich in Brugge niet kon aanpassen en naar Wenen terugkeerde, ging hij samen met zijn gabber Birger Jensen in het begin van de week wel eens op stap. Het gebeurde dat beiden pas bij het krieken van de ochtend huiswaarts keerden. Toen Krieger dreigde te ontsporen, ging Ernst Happel vier maanden lang iedere avond bij hem langs. Om hem zo te verhinderen weg te gaan. Het waren andere tijden.

Vandaag leeft Edi Krieger in Wenen. Hij heeft zich ondergedompeld in de anonimiteit van de grootstad.

jacques sys

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content