De nieuwe leider van La Roja heeft weinig ervaring op de trainersbank.
Gezien de hoogdringendheid in het Spaanse kamp was de uiteindelijke keuze logischerwijze niet de meest perfecte. Om Julen Lopetegui, aan de deur gezet bij Spanje twee dagen voor aanvang van de eerste WK-wedstrijd van La Roja, te vervangen, koos de Spaanse voetbalbond voor zijn technisch directeur Fernando Hierro. En dus niet voor beloftencoach Albert Celades. Die had zich niet bepaald onderscheiden tijdens het laatste EK U21, waar hij meer teerde op het talent van Marco Asensio, Saúl Ñíguez en Dani Ceballos dan op enig spelinzicht om de finale te bereiken.
Hij mag dan wel drievoudig winaar van de Champions League zijn in het shirt van Real Madrid, maar Fernando Hierro heeft ook niet echt een trainerspalmares om u tegen te zeggen. Zijn enige ervaring als coach beleefde hij in de Spaanse tweede klasse, op de bank van Real Oviedo. Het bestuur wilde toen een ijzeren hand om de moeilijke kleedkamer onder de knoet te krijgen, en hierro is nu net het Spaanse woord voor ijzer, dus… Maar eenmaal aan het hoofd van de Asturiaanse club ontpopte Fernando zich tot iemand die dicht bij zijn spelers stond. Hij smeedde een teamspirit die van het eigen stadion een moeilijk te nemen vesting maakte, maar op verplaatsing zag de ploeg van Hierro af. Dat kostte hem een mogelijke promotie naar de Liga en maakte dat zijn trainersavontuur al na één seizoen eindigde.
Het is vooral in het kostuum van technisch directeur dat Fernando Hierro zijn weg zocht na zijn voetbalcarrière. Hij bekleedde die functie bij de Spaanse voetbalbond wanneer Spanje het EK 2008 en het WK 2010 won. Daarna ging hij voor Málaga werken, in zijn geboortestreek. In Andalusië bleef hij echter niet lang hangen en uiteindelijk keerde hij terug naar Bernabéu, om er assistent te worden van Carlo Ancelotti nadat een zekere Zinédine Zidane het voor bekeken hield en zich ging bezighouden met Real Madrid Castilla, de B-ploeg van de club. Een jaartje bij Oviedo later keerde Hierro terug naar zijn post van technisch directeur bij La Roja om uiteindelijk in de rol van brandweerman-bondscoach te kruipen op het WK in Rusland.
Tegen Portugal stuurde Hierro de elf van Lopetegui de wei in. Nacho en Koke waren erbij, net zoals ook de verguisde bondscoach van plan was. En Diego Costa kreeg de voorkeur op Iago Aspas in de punt, ondanks de weerstand bij een deel van de belangrijkste Spaanse spelers. Die vinden dat het gebrek aan finesse bij de Colchonero het combinatievoetbal van Spanje doet stokken.
Maar Hierro luisterde naar de stem van zijn voorganger, ondanks het ongelukkige huwelijk tussen Costa en La Roja, dat nu al vier jaar aansleept. De Braziliaan bedankte hem met twee goals. Het uiteindelijke 3-3-gelijkspel tegen Portugal herinnert Spanje aan zijn oude demonen: ze beginnen altijd stroef aan een groot toernooi. Maar deze ploeg heeft misschien meer dan één ijzer in het vuur…
