Geen academische voetballer

© belgaimage

Om de stijl en het vreemde parcours van Yannick Bolasie te begrijpen moet je naar de Londense wijk Willesden gaan, daar waar het allemaal begon voor de aanvaller van Anderlecht.

‘U hebt zich van nummer vergist, het is twee huizen verder.’ We schrijven eind 2016, de wijk Bowdon in de chiquere rand van Manchester. We zijn daar voor een uitgebreid interview met Romelu Lukaku, maar hebben kennelijk aan de verkeerde deur aangeklopt, want na enkele minuten wachten komt er een zwarte Range Rover aan, met de vrouw van Yannick Bolasie aan het stuur. Zij wijst ons het juiste adres. Het is dan ook een wijk waar de villa’s nogal op elkaar gelijken.

In die periode zien Lukaku en Bolasie elkaar geregeld, op het veld en ernaast. Enkele dagen ervoor heeft dé zomertransfer van Everton, overgekomen van Crystal Palace voor de aardige som van 25 miljoen pond, zich zwaar geblesseerd aan de knie en hij zal een jaar aan de kant staan. Lukaku zal dat seizoen op de hielen van Harry Kane eindigen in de topschuttersstand en een contract voor vijf jaar tekenen bij Manchester United. Twee verschillende trajecten, goed geïllustreerd door de twee goals die de Rode Duivel maakte in het Parijse Parc des Princes in de achtste finales van de Champions League, terwijl zijn kameraad enkele dagen nadien tegen KV Kortrijk een ticket versiert voor play-off 1 van de Jupiler League.

Een huis uit Willesden, de wijk in Londen waar Bolasie opgroeide.
Een huis uit Willesden, de wijk in Londen waar Bolasie opgroeide.© belgaimage

Bolasie flick

Maar Yannick Bolasie weet waar hij vandaan komt en welke weg hij heeft afgelegd. Hij is Willesden nog niet vergeten, de wijk in het noordoosten van Londen waar hij opgroeide. In een typisch Brits weertje begeven we ons naar de buurt en de plaatselijke agora waar er gevoetbald wordt. Het lijkt wel een decor uit een film van Ken Loach: sociale woningen in rode baksteen met schotelantennes op de daken. Een arbeidersdistrict dat bevolkt wordt door mensen die de Londense vastgoedprijzen niet kunnen betalen.

‘Hier komt de magie vandaan’, vertelt Bolasie op zijn YouTubekanaal. Hier ontwikkelde hij zijn buitengewone stijl. ‘Ik keek door het raam van mijn kamer en zag twintig, dertig jongeren voetbal spelen. Dan liep ik de trap af om te gaan meedoen. We waren soms met zoveel op een zodanig klein veld dat ik de speeltuin, de glijbaan en de schommel gebruikte om langs de anderen te dribbelen. Met links, met rechts, snel draaien, onvoorspelbaar zijn: dat komt allemaal van daar.’ Ook de Bolasie flick, een draaibeweging die hij in december 2014 met Crystal Palace op White Hart Lane demonstreerde tegenover Christian Eriksen.

De acrobatische toer op bij Everton.
De acrobatische toer op bij Everton.© belgaimage

Vanuit zijn ouderlijk huis kon Bolasie ook Wembley zien liggen, minder dan drie kilometer ver. Een onbereikbare wereld voor een straatvoetballer.

Willesden bracht niet alleen Yannick Bolasie voort, maar ook Raheem Sterling, nog zo’n geniale technische straatvoetballer. Hij zat nog op school met de zus van de Anderlechtspeler. Anderen hebben dan weer hun vleugels verbrand. ‘Ik was omringd door goeie voetballers, maar velen hebben het niet gehaald’, getuigt Bolasie. Zoals een Philip Ifil of Kerrera Gilbert, die bij respectievelijk Tottenham en Arsenal belandden maar al snel in de lagere regionen van het Engelse voetbal verdwenen.

Ook in het noordoosten van Londen regent het.
Ook in het noordoosten van Londen regent het.© belgaimage

‘Er zijn veel verlokkingen in Londen, dat is nefast voor jonge voetballers. Ik wil daar tegen vechten, niet afgeleid worden, me alleen op het voetbal concentreren en mijn best doen’, vertelde Bolasie aan The Independent.

Thierry Henry als idool

De familie Bolasie is ondertussen verhuisd en de wijk is de ex-aanvaller van Crystal Palace en Everton een beetje vergeten. Dat wordt bevestigd tijdens een wandeling door de winkelstraat, met een drukbezochte kapperszaak. De naam Yannick Bolasie zegt de meeste mensen die we hier deze namiddag tegenkomen niet veel meer.

Maar de werknemers van garage Mn Autos Ltd, gelegen op enkele meters van het vroegere ouderlijk huis en de agora, kennen hem wel nog. Minesh, een mecanicien, herinnert zich het fenomeen nog heel goed: ‘Iedereen zag dat Yannick een bijzonder talent had, ook al was er veel concurrentie.’ Op deze druilerige dinsdag kunnen we ons nochtans moeilijk voorstellen dat het hier kan vollopen met voetballertjes. ‘Er zijn er ook nog maar weinig die hier komen spelen’, gaat Minesh voort. ‘Door de vele aanvallen met messen in Londen blijven de jongeren liever thuis.’ Hij toont ons fier een foto van Yannick met zijn Bentley op de Facebookpagina van de garage. ‘Die dateert van ongeveer een maand geleden. Soms komt hij nog wel eens in de wijk en dan passeert hij hier om gedag te zeggen. Yannick heeft nooit een dikke nek gekregen. Zijn ouders hebben hem de echte waarden in het leven geleerd.’

Bolasie zegt daar zelf over: ‘De manier waarop ik opgevoed ben, de man die ik nu ben, dat draagt de stempel van mijn moeder. Ik heb anderen zien opgroeien zonder respect. Ook al ben ik nu profvoetballer, ik praat met iedereen in de wijk, ik doe me nu niet anders voor.’

Lange tijd speelt de jonge Yannick alleen voor het plezier. Hij is er niet mee bezig om er zijn beroep van te maken, ook al flirtte zijn vader, Congolees ex-international bij de U21, ooit met het hoogste niveau. Maar dan is er die novemberavond in 2003. Arsenal verplettert AC Milan in eigen San Siro (1-5) met een legendarische prestatie van Thierry Henry. ‘Toen ik dat zag, wilde ik ook profvoetballer worden. Als kind speelde ik vaak links- of rechtsachter. Ik zag Henry zijn tegenstanders uitschakelen en wilde dat ook doen. Verdedigers voorbijgaan geeft me een kick.’ Als hommage aan zijn idool van de Gunners draagt Bolasie bij zijn aankomst in Everton het nummer 14.

Minesh, de mecanicien van de garage waar Bolasie regelmatig passeerde met zijn Bentley.
Minesh, de mecanicien van de garage waar Bolasie regelmatig passeerde met zijn Bentley.© belgaimage

Burger King Boy

Maar daar houdt de vergelijking meteen ook op, of toch ongeveer. Want de jongen uit Willesden deed er heel lang over om de aandacht op zich te trekken terwijl Titi Henry vanaf zijn jeugd geprogrammeerd was om te slagen. Op zijn zeventiende maakte Henry de overstap van het opleidingscentrum naar de eerste ploeg van AS Monaco en nadien ging hij naar Juventus, Arsenal en Barça. Op diezelfde leeftijd zat Bolasie bij Hillingdon Borough (een club uit de Southern League First Division, het achtste niveau in Engeland) vooraleer hij naar het Maltese Floriana ging en vervolgens naar Plymouth Argyle, Rushden and Diamonds, Barnet en Bristol City. Weinig academisch voetbal, waar de hakbijl soms werd bovengehaald. ‘Het was een harde leerschool, echt heel lastig. Heel fysiek ook voor een eerste ervaring bij de grote jongens’, vertelde hij aan de krant The Straits Times. ‘Ik was daar totaal niet aan gewend. Het was dus moeilijk om mijn spel te spelen. Dat heeft me gehard. Ik besefte dat ik lichamelijk sterker moest worden om duels te winnen en sneller moest worden om stampen te vermijden. Als ik daarop terugkijk, dan kan ik niet anders zeggen dan dat mijn parcours mijlenver verwijderd was van het academische systeem. Maar met die harde leerschool kun je wel wat op de lange termijn. Veel verwachtingen had ik namelijk niet.’

Minesh, de mecanicien van de garage waar Bolasie regelmatig passeerde met zijn Bentley.
Minesh, de mecanicien van de garage waar Bolasie regelmatig passeerde met zijn Bentley.© belgaimage

Bij Hillingdon steekt Bolasie erboven uit. ‘Yannick heeft zijn carrière hier gelanceerd’, zo begint Dee Dhand, de vrouwelijke voorzitter van de club. ‘Hij glimlachte altijd. Telkens hij scoorde, kreeg hij van mij een hamburger. Zijn bijnaam was de Burger King Boy.’ Tegenwoordig is miss Dhand niet meer zo goed op de hoogte van hoe het Bolasie vergaat. ‘Hoe is het met hem?’, vraagt ze ons. ‘Ik wilde hem indertijd een contract van 20 pond per week geven, maar de anderen gingen daar niet mee akkoord, want een vrouw kent volgens hen niks van voetbal. Hij is dan vertrokken en de rest is geschiedenis… Ik heb hem altijd het beste toegewenst. Het is een topspeler met veel kwaliteiten, maar vooral iemand die erg bescheiden is.’ Dat gebrek aan erkenning door een deel van het Hillingdonbestuur laat Bolasie niet aan zijn hart komen en hij gaat in op een uitnodiging van zijn neef Lomano Tresor Lualua.

Geen academische voetballer

Op zijn achttiende trekt de jongen uit Willesden naar Malta, naar de club Floriana, waar zijn carrière een beslissende wending neemt. In 2012 gaat de Congolese aanvaller naar Crystal Palace, waar hij definitief doorbreekt. In zijn eerste seizoen daar stijgt hij met de Eagles naar de Premier League.

‘Alleen al het feit dat ik profvoetballer was, was een droom die uitkwam. Als ik niet had kunnen doorbreken, was ik allicht schrijnwerker geworden. Dat had ik in gedachten toen ik in Malta ging voetballen.’

Frans uit het getto

Ondertussen is heel Anderlecht blij met de winteraankoop. Ook al draagt de Congolese international hoogstwaarschijnlijk slechts tijdelijk het paars-witte shirt, iedereen binnen de club benadrukt zijn bijdrage op en naast het veld.

‘Ik kwam meteen goed overeen met Yannick’, vertelt Landry Dimata. ‘Hij is iemand die voor sfeer kan zorgen in de kleedkamer en die zich helemaal inzet voor zijn job. Iemand met een groot hart ook. Hij is een voorbeeld voor ons allemaal. We hebben soms contact met Romelu via Facetime. Het is niet voor niks dat Yannick de beste vrienden is met Romelu. Het zijn allebei krijgers, die moeilijke momenten gekend hebben in hun leven en die zich overal hebben weten door te spartelen.’

De aanvaller van Congolese komaf, geboren in Lyon, beheerst evenwel nog niet de taal van Molière. ‘Wanneer hij Frans probeert te spreken, klinkt hij een beetje als iemand uit een getto. Ook zijn Lingala is maar zozo’, lacht Dimata, die met ongeduld uitkijkt naar de dag dat hij met Bolasie kan samenspelen. ‘Met hem gaat het heel snel naar voren. Ik vind dat hij een unieke stijl heeft. Je krijgt de indruk dat hij nooit de codes van het profvoetbal geleerd heeft. Hij doet trucjes op instinct, die je elders niet ziet. Zoals veinzen dat hij de bal met de hand gaat spelen net voor hij een dribbel inzet. Echt een straatvoetballer bij uitstek.’ Alleszins een niet-academische voetballer, die niet in het systeem past en wiens traject compleet tegengesteld is aan het geijkte parcours van een eenentwintigste-eeuwse profvoetballer. Maar wel een kind van Willesden en de lokale agora ‘waar de magie vandaan komt’.

In 2013 koos Yannick Bolasie om voor de Democratische Republiek Congo uit te komen.
In 2013 koos Yannick Bolasie om voor de Democratische Republiek Congo uit te komen.© belgaimage

Mpoku: ‘De Congolezen zijn dol op hem’

Yannick Bolasie werd in Lyon geboren uit Congolese ouders, die nadien naar Engeland verhuisden. Hij kon dus zowel voor Frankrijk, Engeland als de Democratische Republiek Congo uitkomen. In maart 2013, toen hij nog in The Championship speelde met Crystal Palace, ging hij in op een uitnodiging van de Luipaarden en niet veel later speelde hij een kwalificatiewedstrijd voor het WK van 2014, in en tegen Libië. Een reis die hem erg getekend heeft.

‘In Congo zijn er heel veel gezinnen die vechten om te overleven’, vertelde Bolasie aan de krant The Strait Times. ‘Elke dag is een strijd voor dingen die velen van ons als vanzelfsprekend beschouwen. Het gaat dan om levensmiddelen en levensomstandigheden. Congolese kinderen spelen voetbal op blote voeten, op veldjes die een mengeling zijn van zand en stenen. Maar daardoor hebben ze ook heel veel honger en vastberadenheid om te slagen. Voetbal is bijzonder populair in Congo. Toen ik ginder landde, werd ik begroet door het luchthavenpersoneel en door militairen. Ik voelde me echt geliefd. Als je kunt helpen en een verschil maken, dan is dat echt speciaal. Veel dingen die in Congo gebeuren, openen je ogen. Zulke zaken maken dat iemand als ik niks nog vanzelfsprekend vindt.’

Bolasie werd al snel een vaandeldrager van de nationale ploeg. Paul-José Mpoku, die voor het eerst met de Londenaar op het veld stond tijdens een Plymouth Argyle – Leyton Orient in het seizoen 2010/11, ervoer een gelijkaardige cultuurschok en enthousiasme bij zijn aankomst in Kinshasa. ‘De Congolezen zijn dol op Bolasie omdat hij zo spectaculair is in zijn spel. Dat is heel belangrijk in het land: spektakel paren aan resultaten.’

En zijn collega bij de nationale ploeg, doelman Nicaise Kudimbana, zegt: ‘Hij houdt van mooi voetbal. Het is een schitterende gast, aan wie Anderlecht veel gaat hebben, want hij is een creatieve speler die altijd naar voren denkt.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content