De afgelopen maanden probeerde hij Lierse over te nemen, maar ook voorheen ging David Nakhid op en naast het veld geen uitdaging uit de weg.
In de onvolprezen sportbiografie ‘Ik, Zlatan’ vertelt Zlatan Ibrahimovic het moment toen hij als 18-jarige jeugdspeler ging beseffen wat hij waard was. Dankzij een ontmoeting met een man in 1999, vertelt hij op pagina 64, al ontbreekt in de Nederlandse en Engelse vertaling diens naam. ‘Hoe goed was ik eigenlijk? Ik wist het niet. Toen kwam ik een man tegen uit Trinidad en Tobago. Op training, in het voorseizoen bij Malmö. Na de proeftraining kwam hij naar me toe en zei: ‘Hé knul. Als jij niet binnen drie jaar prof bent, is het je eigen schuld.’
Die man was David Nakhid, die in 1999 bij Malmö testte, maar er niet zou spelen. ‘Leuke stad, leuke mensen, maar véél te koud.’ In 1990 belandde de voormalige centrale middenvelder, die opgroeide in een diplomatengezin in Trinidad en later politieke wetenschappen studeerde aan de universiteit van Washington, via het Zwitserse Grasshoppers Zürich bij Waregem. Daar trokken ze grote ogen bij de kennismaking met een zelfbewuste jonge moslim annex kleurling die op zijn strepen stond en niet zomaar mee lachte wanneer in de kleedkamer grapjes verteld werden die vandaag niet meer zouden kunnen. Nakhid was een uitermate interessante gesprekspartner. Toen al merkte hij op dat de traditie van Zwarte Piet een racistisch kantje had en vroeg waarom alles met een negatieve bijklank ‘zwart’ genoemd werd (zwart geld, zwarte gedachten) en alles wat positief was wit werd genoemd.
Dat Waregem besliste waar hij naartoe zou gaan ( Germain Landsheere dacht aan een transfer naar Standard), pikte hij niet. Nakhid trok naar PAOK Salonicki, keerde nog een keer terug naar Grasshoppers, wat zijn toenmalige trainer daar, Leo Beenhakker, later een job zou opleveren als bondscoach van Trinidad en Tobago. In zijn nadagen voetbalde Nakhid in het Libanon van net na de oorlog, waar hij nu nog een voetbalschool runt.
Sinds vorig jaar is hij namens investeerders uit het Midden-Oosten op zoek naar een Belgische club om over te nemen. Samen met zijn vriend sinds jaar en dag Manu Karagiannis – ze ontmoetten elkaar bij Waregem – bezocht hij verschillende eersteklassers, en zette vanaf het najaar voluit zijn zinnen op Lierse.
In totaal speelde David Nakhid 35 keer voor de nationale ploeg van Trinidad en Tobago. Het hadden er dubbel zo veel kunnen zijn, maar op zijn 23e riep hij een persconferentie samen in zijn land om Jack Warner, toen een van de machtigste mannen bij de FIFA, van corruptie te beschuldigen en hem een leugenaar te noemen. Vandaag profetische woorden, maar toen leverden ze hem een schorsing op voor het nationale elftal.
