Het is aan het einde van een woensdag in de lente dat de Limburgse zomer begint te wankelen. In het stadion aan de Kehrweg moet Alejandro Pozuelo op de grasmat gaan zitten. Een blessure die zijn vluchtplan doorkruist, want de Spanjaard was zinnens om in de transferperiode België te verlaten. Maar de ‘Cruijff van de Pro League’ (dixit Yannick Ferrera) mocht zijn dromen om naar zijn land terug te keren opbergen door de prijs die Genk op zijn hoofd kleefde en die een obstakel vormde voor de meeste clubs uit La Liga. Allicht zou hij dan naar de Bundesliga gegaan zijn, ware zijn seizoen niet geëindigd op een draagberrie in de anonimiteit van play-off 2. Tegen zijn naasten gaf Pozo toe dat hij heel graag zou vertrekken, gezien hij zich in ons land voldoende bewezen meende te hebben.
Terwijl het dossier van zijn Spaanse regisseur daarmee eenvoudiger werd dan verwacht, kon Genk de zomermaanden besteden aan het afwimpelen van de ploegen die zijn andere parels het hof maakten. Het statuut van Leandro Trossard werd opgewaardeerd om de Spaanse verlangens te temperen. De vader van Sander Berge herinnerde zijn talentvolle adolescent aan het feit dat hij een engagement tegenover Genk was aangegaan dat hij moest respecteren. Een aanval op Omar Colley vanuit Italië in de laatste minuten van de transferperiode werd zonder al te veel moeite beteugeld. De Limburgers verloren alleen Timothy Castagne, die vervangen werd door de geleende Clinton Mata. Het rookgordijn van bescheiden beweringen over een topdrieplaats verhult amper dat de club ervan droomt om komende lente haar trofeekast te spijzen en de maanden erop hetzelfde te doen met haar bankrekening. Op het moment dat hij dan terugkeerde uit blessure om een strandend Genks schip weer vlot te trekken, had Pozuelo het moeilijk om de wedstrijden te domineren zoals hij dat vorig seizoen deed. Door een lichaam dat nog niet helemaal hersteld is, of omdat hij in zijn hoofd al elders zit? Sommigen beweerden al dat zijn vrijheidsdrang op het veld steeds meer zou botsen tegen de grenzen die Albert Stuivenberg instelt. Anderen zeggen dat hij niet opgezet was met het gedrag van Genk afgelopen zomer, dat volgens hem te veel geld vroeg voor een speler van zijn leeftijd.
Desondanks nam Pozo zijn plaats in de basis weer in en onttrok hij ook de rol van nummer 10 aan Siebe Schrijvers, die dat in de eerste weken van een woelig seizoen nochtans perfect had gedaan. Door de Belg op de flank te posteren, na de blessure van Trossard, verloor Stuivenberg een flink pak efficiëntie, terwijl Pozuelo die van hem nog altijd niet teruggevonden heeft.
DOOR GUILLAUME GAUTIER
