Henry II

© GETTY

Waarom stelt de man zich zo discreet op bij de Duivels en wat is zijn invloed? Een reportage over de Belgische versie van Thierry Henry.

De eerste selectie van Roberto Martínez is uiteraard een evenement op zich. Maar op deze 26 augustus 2016 is het niet de terugkeer van Steven Defour of de vuurdoop van Thomas Foket bij de Duivels die het meeste stof doet opwaaien. Heel de Belgische ploeg wordt in de schaduw geplaatst door de bekendmaking van een buitenlandse maar vertrouwde naam. Die van de tweede assistent van de nieuwe bondscoach.

‘Toen de staf onthuld werd, richtten veel journalisten zich tot mij: ‘Hebben we dat goed begrepen? Spreken we wel degelijk van Thierry Henry?’, herinnert Pierre Cornez zich, destijds persverantwoordelijke bij de Duivels. De Belgische pers is compleet verrast. Niets is uitgelekt. ‘Over de samenstelling van de staf van Roberto Martínez was ik zelf pas tien à vijftien minuten voor het begin van de persconferentie op de hoogte gebracht’, vervolgt Cornez.

De camera’s zijn massaal aanwezig rond het hoofdterrein van het trainingscomplex in Neerpede, waar de eerste training van de Duivels onder leiding van Martínez plaatsvindt. Door de komst van Henry is de media-aandacht voor een selectie die al voortdurend in de schijnwerpers staat, nog wat groter. En op het bureau van de communicatiedienst van de bond stromen de interviewaanvragen binnen. Henry zelf stelt zich discreet op. Per slot van rekening is hij maar de tweede assistent van Roberto Martínez. Titi kent zijn plaats. Hij respecteert de hiërarchie.

De schaduw is ook zijn geliefkoosde habitat. Dat is het gevolg van een relatie met de media die niet echt meer van een leien dakje loopt. De breuk dateert van 2009, en die hand die Frankrijk naar het WK in Zuid-Afrika leidt. De pers van over heel de wereld valt hem op de nek. Acht jaar later is het zijn salaris dat hem opnieuw naar de voorpagina’s van de kranten voert. Zijn ‘slechts’ 8000 euro per maand wordt mooi gecompenseerd met de 6 miljoen euro per jaar die hij krijgt van Sky, de Engelse zender waar hij voor luxeanalist speelt. De bedragen lekken uit in de pers, en Pierre Cornez ziet de golf aanspoelen tot in zijn bureau: ‘Ik herinner me dat ik algauw gecontacteerd werd door tal van liefdadigheidsorganisaties.’

Grillig karakter

Flashback naar juli 2011. Chelsea, waar Eden Hazard net is neergestreken, is de Atlantische Oceaan overgestoken voor zijn traditionele ‘US Tour’. De Blues van Roberto Di Matteo nemen het in Philadelphia op tegen een All Star-team uit de MLS, dat op David Beckham en Henry kan rekenen als boegbeelden. Na de wedstrijd houdt de Frenchie halt in de mixed zone en staat de Amerikaanse pers te woord, maar antwoordt bits aan de journalist van L’Equipe die het waagt een vraag over de Franse ploeg te stellen. Titi verlaat daarop het stadion.

‘Hij heeft een bijzonder grillig karakter’, schetst Vincent Duluc, de chef voetbal van L’Equipe die lange tijd veel contact had met de Franse spits bij de Bleus. ‘Maar tot die hand tegen Ierland stond hij behoorlijk open voor de media. Hij kwam regelmatig naar de persconferentie, in tegenstelling tot wat Paul Pogba tegenwoordig doet, en hij vertelde er intelligente dingen.’

De speler Henry is een voetbalmaniak. ‘Hij was van alles op de hoogte’, weet Duluc nog. ‘Ik herinner me dat hij bij zijn debuut heel de ploeg van Amiens van buiten kende, omdat hij de maandagavond op Eurosport naar de Ligue 2 keek. Henry heeft altijd meer van voetbal gehouden dan de andere spelers.’ Een passie waardoor hij voorbestemd was om trainer te worden. Maar wanneer hij de ex-spits tegenkomt in Londen vraagt Duluc hem wat hij in België doet en waarom hij in de plaats daarvan niet aan het hoofd staat van de Franse beloften. ‘Hij antwoordde mij dat hij geen enkel voorstel had gekregen’, vertelt Duluc, die daar niet echt verbaasd over is: ‘Didier Deschamps vermijdt zichzelf te omringen met coaches die in geval van slechte resultaten in staat zijn om zijn plaats in te nemen.’ Verdeel en heers, de tactiek van Marc Wilmots, vindt navolging.

Afgeschermd privéleven

Thierry Henry is uiteraard niet zinnens om het hierbij te laten. Als speler al nam hij nooit genoegen met een tweederangsrol. De Fransman was altijd al een formidabel competitiebeest, en is nu volledig gefocust op de zomer in Rusland. Hij wil schitteren op het WK met de Duivels, en in de nasleep de leiding nemen op een trainersbank. Want als hij ermee instemde om een stap opzij te zetten toen hij naar Barcelona ging, na jaren Engeland die van hem een Arsenallegende hadden gemaakt, was dat vooral om een palmares te stofferen waar nog geen enkele Europese trofee op prijkte. Henry wilde altijd een speler zijn die uitblonk in zijn ploeg. Zijn afstandelijk voorkomen is slechts een façade. In feite is hij erg bekommerd om het imago dat hij oproept op het veld.

Henry’s leven is onder de radar gebleven van de extrasportieve pers. Titi heeft altijd zijn privéleven afgeschermd en terwijl we alles lijken te weten over de speler, heeft de mens nog veel geheimen voor ons. Zijn leven buiten de stadions ontsnapt aan iedere regie. Wanneer hij zich enkele jaren geleden in een privéjet naar het ziekbed van een kind begeeft, verloopt dat allemaal in de grootste discretie.

‘Hij is heel nederig, in tegenstelling tot het imago dat hij kan oproepen’, verklaart Pierre Ménès, voormalig journalist van L’Equipe en scherpschutter op de Franse tv en radio, die Henry kent sinds 1999. Zijn koele voorkomen is dat van die speler die de doelpunten opstapelt in Highbury, maar ze nooit lijkt te vieren. Alleen maar een glimlach en een ontspannen loopje. Alsof het allemaal te gemakkelijk was.

‘Om dit soort reactie te begrijpen moet je de verhouding kennen die hij met zijn vader had’, herneemt Ménès. Papa Henry is niet het type dat zijn zoon over de bol wrijft. Zijn strengheid drijft hem zelfs zo ver dat hij de sportredacties opbelt om de journalisten te beïnvloeden en hen te vragen zijn zoon een slecht cijfer te geven als hij een minder goeie wedstrijd speelt.

Recht voor de raap

In de schaduw van Roberto Martínez concentreert Henry’s rol bij de Duivels zich rond de spitsen, met wie hij specifieke arbeid levert. Het aanvalscompartiment van de Duivels is erg jong, vergeleken met de meer ervaren achterlinie, en zuigt uiteraard Henry’s tips op. De Fransman krijgt gehoor en wordt gerespecteerd, want hij is het idool van heel wat spelers die ter wereld zijn gekomen in de jaren negentig en wier jonge jaren doordrongen waren van TheInvincibles van Arsène Wenger en Thierry Henry. ‘Ik ben altijd fan geweest’, erkent Christian Benteke. ‘Maar het is toch niet meer hetzelfde. Ik ben groot nu. (lacht) Ik heb niet meer de ‘wauw’ van voorheen, ook al heb ik hem wel gezegd dat hij mijn lievelingsspeler was. Het klopt dat dat raar doet, maar ik denk ook dat dat het bewijs is dat de voetbalwereld klein is.’

Henry, een vriend van Roger Federer, verdraagt geen onbekwaamheid. Hij is altijd heel veeleisend geweest tegenover zichzelf en is dat nu ook tegenover de spelers die hij coacht of analyseert. Vandaar zijn kritiek aan het adres van Romelu Lukaku na zijn twee goals tegen West Ham bij zijn vuurdoop op Old Trafford: ‘Achttien keer de bal verliezen is wat te veel.’ Of nog: ‘Het merendeel van de tijd zijn het de passes die de bewegingen van Lukaku bepalen. Het zou het omgekeerde moeten zijn.’

Het discours is recht voor de raap, maar stoort Roberto Martínez niet. De bondscoach vertelt aan La Dernière Heure over de verhouding tussen Titi en Rom’: ‘Ze hebben een heel oprechte relatie. Romelu weet dat hij zich niet aan complimenten moet verwachten van zijn kant! Rom’ is perfectionistisch en bezeten door zijn progressie. Henry helpt hem in dat proces, zoals Samuel Eto’o hem hielp bij Everton.’

Raad van de meester

Lukaku heeft het met Henry bijvoorbeeld over traptechniek. Over die fameuze zachte krul in de overstaande hoek, het handelsmerk van de Gunner: ‘Ik heb hem gezegd: ‘Jouw techniek, die ken ik, met dat verschil dat jij hem tot in de perfectie beheerst. En ik ga werken om dat niveau te bereiken.’ Nu trap ik nooit meer met kracht, ik krul mijn schot. Soms kan de bal heel zacht gaan, maar ik weet dat hij erin zal gaan. (lacht) We praten vaak. Dan zetten we ons aan tafel en bespreken waar aan gewerkt moet worden.’

Maar goede raad van meester Henry, wat moeten we ons daarbij voorstellen? ‘Hij gaat je kleine trucs meegeven die het verschil kunnen maken’, verklaart Christian Benteke. ‘Hij heeft me bijvoorbeeld uitgelegd dat als je de bal in het strafschopgebied krijgt, je meer tijd hebt dan je denkt. En hij herinnert je er vaak aan dat je als aanvaller altijd meester van de situatie bent. Dat als je een goede beweging, een simpele controle verricht, alles kan veranderen. Vaak zijn we haastig en verknoeien zo de kansen.’

‘Hij wil dat ik meer een actiespeler ben’, herneemt Lukaku. ‘Hij vertelde me dat ik de juiste houding in de zestien had, maar dat ik ook bekwaam moest zijn om helemaal alleen te scoren door de bal te veroveren.’ De gesprekken tussen beide mannen kunnen eindeloos duren, wellicht omdat ze beiden als speler besmet zijn door het voetbalvirus. ‘Het gebeurt dat ik hem spreek over een van zijn matchen met Arsenal in 2006 en hem het verhaal doe van zijn goal’, zegt Lukaku. ‘Ik kan me zelfs opwinden over een van de wedstrijdfases. En als antwoord praat hij over een van mijn matchen. Met hem kan je interessante discussies hebben. Hij gaat mijn bewegingen met de zijne vergelijken, om me een stap vooruit te helpen zetten.’

De volgende stap voor Romelu is zonder twijfel een foto waarop hij de trofee van de Premier League in de lucht steekt. Dat zou wel de eerste keer zijn dat Thierry Henry Manchester United een handje toesteekt.

DOOR THOMAS BRICMONT EN GUILLAUME GAUTIER – FOTO GETTY

‘Hij heeft me uitgelegd dat als je de bal in het strafschopgebied krijgt, je meer tijd hebt dan je denkt.’ – Christian Benteke

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content