Voetbal is passie. Dat geldt evenzeer voor vrouwen. Om de twee weken laten we een vrouw aan het woord die de sport met overgave beleeft. Deze week: Renée Goyvaerts-Vandermeersch (65), al ruim dertig jaar actief als spelersmakelaar.
‘Ik ben in 1979 samen met mijn echtgenoot Fernand ( Goyvaerts, ex-voetballer bij onder meer Club Brugge, FC Barcelona en Real Madrid, in 2004 overleden, nvdr) een makelaarskantoor begonnen. Tot 2014 zat ik volop in eerste en tweede klasse, nu concentreren mijn activiteiten zich eerder in de lagere reeksen. De jongens die niet kunnen doorstoten naar 1A maar die toch de droom koesteren om profvoetballer te worden, moeten ook ergens terecht kunnen. Met de invoering van 1B -waar men vooral voor ervaring kiest – is voor veel beloftevolle voetballers het vangnet van tweede klasse weggevallen.
Mocht ik ooit financiële problemen hebben, dan kan ik altijd terecht bij FC Barcelona.’ Renée Goyvaerts-Vandermeersch
‘Ellebogenwerk is niets voor mij. Ik zal niet constant langs de zijlijn staan of trainingen volgen om iedereen mijn visitekaartje te kunnen bezorgen – ik ga wel kijken naar de wedstrijden van mijn spelers. Ik steek ook geen energie in het overtuigen van spelers, hen vertellen dat ik dé persoon ben die hun dromen zal waarmaken. Dat verhaal klopt toch niet. Ik ben geen jager… ( grijnst) misschien omdat ik een vrouw ben.
‘Het is een heel andere stiel geworden. Toen ik begon met Fernand voelde het nog als pionierswerk. Je had geen internet of gsm’s, wij waren constant de baan op en reisden de wereld rond. Een supertijd! Zuid-Amerika, Afrika, Europa, wij kwamen overal. Het volstond niet om eventjes op Wyscout rond te neuzen, je moest tijdschriften uitpluizen en zelf ter plekke netwerken opzetten.
‘Voor ik Fernand kende, had ik eigenlijk niets met voetbal. Hij heeft me naar wedstrijden leren kijken. Het begint met de opwarming: daar zie je vaak al hoe iemand zal spelen. Als de concentratie er niet is, zal dat tijdens de match ook niet komen. Als speler had Fernand vaak voor een match al alle scenario’s doorlopen in zijn hoofd. Als je iets positief visualiseert zal zich dat ook positief materialiseren, dat werkt echt. Het tweede wat je doet, is bepalen hoeveel linksvoetigen er op het veld staan. Dat zijn de speciale types, hé. Linksvoetigen denken en bewegen anders dan rechtsvoetigen. Vervolgens zoek je uiteraard de spelers met potentieel. Ik mag van mezelf zeggen dat ik vrij goed kan inschatten op welk niveau iemand terecht kan. Want het is niet omdat je heel veel techniek hebt dat je op het hoogste niveau mee kunt. Ik let ook altijd op de keepers, daar heb ik een zwak voor. Ze staan alleen voor het gevaar, ze zijn vaak toeschouwers en staan niet tussen de andere ploegmaats. Door dat bijkomende psychologische aspect vergt het als makelaar ook meer energie om hen te begeleiden… Ik heb dat nodig.
‘Als ik naar beloftewedstrijden ga, beschouw ik dat als werk, maar ik kan zeker nog genieten van een pot voetbal. Zoals laatst de CL-match van Club Brugge op Atlético Madrid. Spanje blijft voor mij sowieso een van mijn favoriete voetballanden, door het verleden van Fernand daar, maar ook door het soort voetbal en de hartelijke cultuur. Iedereen die ooit voor FC Barcelona uitkwam, blijft voor het leven lid van de club. Dat geldt evenzeer voor de echtgenotes of weduwes. Mocht ik bijvoorbeeld ooit financiële problemen hebben, dan mag ik te allen tijde contact opnemen met FC Barcelona. Twee jaar geleden werd ik nog uitgenodigd voor een wedstrijd en dan word je daar warm onthaald door ex-collega’s van Fernand, alsof je die mensen iedere dag ziet. Heel speciaal.
‘Voor het Argentijnse voetbal heb ik ook een zwak. De sfeer in die stadions is fantastisch. Negentig minuten wordt daar gesprongen en gezongen, ze blijven als één blok achter hun team staan. Je ziet dat een beetje terug bij Atlético Madrid onder Diego Simeone.
‘Het doet mij wel iets dat er tegenwoordig weer vaak naar Fernand gerefereerd wordt. Eerst met Thomas Vermaelen die naar Barcelona trok, deze zomer met Thibaut Courtois naar Real Madrid. Maar Fernand zal altijd de eerste Belg bij Barça of Real blijven, dat pakken ze hem nooit meer af. En al zeker niet dat hij voor beide clubs speelde. Thibaut en Thomas mogen hun tenen uitkuisen…’ ( lacht)
