Met het ontslag van Trond Sollied glijdt Sporting Lokeren verder af in een moeras van chaos op én naast het veld. Een absoluut mirakel als crisismanager Glen De Boeck daar nog uit weet te klauteren.
Een ontluisterende 4-1 pandoering in Eupen bleek dit weekend de zwanenzang van Trond Sollied, eind oktober aangesteld als vervanger van Peter Maes. Met 7 op 27 deed hij het iets beter dan de 6 op 36 van zijn voorganger, maar echt opleven deed Lokeren niet. De Noor vernam zondagnamiddag zijn ontslag via de media, pas nadien kreeg hij een kort telefoontje van voorzitter Roger Lambrecht. Het gesprek duurde niet langer dan een minuut.
Het geleverde spel onder Sollied was nochtans beter, dankzij duidelijk offensieve richt- en looplijnen werden meer kansen gecreëerd. Helaas bleef een gebrek aan efficiëntie, voorin én achterin, de Waaslanders telkens de das omdoen. Een gebrek aan kwaliteit, luidt dan de eenvoudige conclusie. Tegen Oostende en Club Brugge toonde Lokeren zich vlak voor de winterstop nog een competitief elftal. Tegen Eupen was dat volledig weg.
Een boycot van de spelers was het niet – die waren zondag zelf verrast door het ontslag van Sollied. Hier en daar waren verzuchtingen bij zijn herhalende tactische trainingen, tegelijkertijd hadden spelers door dat ze iets bijleerden. Bovendien werd er niet te zwaar getraind en kregen ze buiten het veld veel vrijheid, weinig profvoetballers die daar iets op tegen hebben. De stage in Spanje werd als een succes bestempeld. Met een goede werksfeer en twee vlot gewonnen oefenwedstrijden.
Dat er nu verhalen opduiken over het drankgebruik van Trond Sollied tijdens die stage, mag volgens de aanwezigen in het vakje ‘kwaadsprekerij’ gecatalogeerd worden. Zoals elk jaar is de technische staf één avond gaan dineren en werd er iets gedronken, maar dat Sollied zowat elke ochtend het ontbijt niet haalde omdat hij zijn roes uitsliep, wordt ten stelligste ontkend. ‘Op geen enkel moment viel er op zijn functioneren iets aan te merken’, horen we uit de entourage die mee was naar Spanje. ‘Integendeel, we geloofden in zijn tactische aanpak en als mens was hij top.’
De 87-jarige Lambrecht beoogt met de aanstelling van Glen De Boeck als nieuwe trainer een ultiem schokeffect. De Boeck wist in het verleden Waasland-Beveren, KV Kortrijk en Mouscron van een gewisse dood te redden. Alleen restte hem bij die uitdagingen meer tijd, had hij meer kwaliteit voor handen of telde hij minder achterstand op naaste concurrenten. Met nog acht wedstrijden te gaan heeft Lokeren zes punten in te halen op Zulte Waregem en Mouscron, de eerste ploegen boven hen in het klassement. Het rechtstreekse degradatieduel tegen Essevee komend weekend wordt al meteen cruciaal.
Paniekvoetbal
Met een tweede trainerswissel op enkele maanden tijd – een 25ste in 25 jaar onder zijn bewind – etaleert Lambrecht een potje paniekvoetbal in zijn puurste vorm. Bang als hij is om straks een club uit 1B te moeten verkopen en amper iets van zijn investeringen terug te zien.
Van enig overlegmodel is al lang geen sprake meer op Daknam. Zeker sinds het verdwijnen van technisch directeur Willy Reynders eind augustus en van CEO Frederic Schroyens twee maanden later barstte de chaos helemaal los in alle geledingen van de Wase club. Wie draagt welke verantwoordelijkheid? Niemand die het weet. Spelers niet, stafleden niet, medewerkers niet.
Jonge kerels nemen nu het voortouw, zoals de 26-jarige Thomas Bernaert, die op korte tijd van HR-assistent evolueerde tot technisch directeur, verantwoordelijk voor de zo belangrijke wintermercato die nog tot eind deze maand loopt. Niet dat Bernaert veroordeeld moet worden voor zijn ambities, maar kan je van zo een onervaren man in dat domein verwachten dat hij nu plots een wit konijn uit zijn hoed tovert? De vraag stellen, is ze beantwoorden.
Het probleem van dit Lokeren zit veel dieper dan een gebrek aan kwaliteit in de spelerskern, er is simpelweg geen structuur meer.
‘Willy Reynders was elke dag op de werkvloer, hij wist wat er leefde, voelde de temperatuur van de kleedkamer. Als er onenigheden opborrelden, was hij er om die zaken uit te spreken. Dat viel weg. Ook de CEO vertrok en werd niet vervangen. Als er geen bazen meer op de werkvloer rondlopen, weet je dat laksheid optreedt of mensen dingen gaan doen die eigenlijk niet tot hun domein behoren’, aldus een stem uit de club.
‘Het probleem van dit Lokeren zit veel dieper dan een gebrek aan kwaliteit in de spelerskern, er is simpelweg geen structuur meer. De enigen die blijven zitten zijn zij die zweren bij de jaren stillekes. Zo kan je als club niet evolueren. Daar krijgen we nu de rekening voor gepresenteerd.’
‘Na die eerste succesvolle periode onder Maes heeft de club nagelaten de kern te verjongen en toekomstgericht te versterken’, vertelde ook ex-Lokerentrainer Bob Peeters in Sports Late Night. In feite miste Sporting Lokeren een unieke kans om te evolueren toen het IJslandse duo Arnar Vidarsson–Rúnar Kristinsson coachte. Zij zetten twee jaar geleden in op verjonging, kozen voor combinatievoetbal en wilden de club structureel innoveren. Dat Lambrecht toen bij de start van het seizoen 2017/2018 impulsief teruggreep naar Peter Maes betekende een stap terug.
Glen De Boeck krijgt nu acht wedstrijden om Lokeren in eerste klasse te houden. Lukt dat niet dan komt er een einde aan 22 opeenvolgende seizoenen eersteklassevoetbal op Daknam. Met een 87-jarige voorzitter die liefst vandaag dan morgen van zijn club af wil, oogt de toekomst bijzonder somber voor het Wase voetbal.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
