‘Marc zal ons niet achterlaten als een weeskind’

© belgaimage

Als zaterdagavond om zes uur KV Oostende Anderlecht ontvangt, zal de eigenaar van beider ploegen er niet zijn: Marc Coucke is dan met vakantie in Dubai. Hoe kijken ze, nu de machtsoverdracht nakend is, in de kuststad naar het hele gebeuren?

Donderdagmiddag hielden de KVO-senioren hun maandelijkse ontmoeting. Dat is een leuk gebeuren, met zang, dans en een drankje, bedoeld voor zij die de club een warm hart toedragen en geregeld op de tribunes zijn te vinden, aldus pr-man Raoul Devlieger. Uiteraard was Marc Coucke onderwerp van gesprek. Ze zijn blij met wat hij ervan heeft gemaakt, en kijken nu uit naar het vervolg. Nieuwsgierig, en ergens ook met een klein hartje. Maar toch: vol vertrouwen.

Eregast die donderdag was René Menu. Inmiddels 82, erevoorzitter van KVO en in het verleden voorzitter van AS Oostende. ‘De moeder van KVO’, noemt hij den As. Het was die club die Coucke in Oostende naar het voetbal bracht. Menu: ‘Zijn mama en papa hadden hier een appartement, en hij kwam als zesjarige al kijken. Marc zegt het nog vaak: ‘René, jij was mijn eerste voorzitter.”

Menu noemt zich een vriend. Op de dag dat Coucke op een persconferentie zijn overnameplannen met Anderlecht toelichtte, was hij samen met de delegatie van de club – Patrick Orlans, Luc Devroe, sponsor Luc Willems en nog wat anderen – op Waasland-Beveren, waar een competitieduel gepland stond. Menu: ‘We zaten in de loge waar we zouden eten met de mensen van Beveren en vroegen ons allemaal af of Marc nog zou komen.’

Coucke kwam en Menu profiteerde ervan om te speechen. Hij had zijn betoog in drie delen opgesplitst. ‘Ik heb toen gezegd dat we hem ten eerste als mens zullen we missen. Zo’n entertainer, die zelfs plezier maakt na een nederlaag, gaan we nooit meer meemaken. Als hij dat ook gaat doen in Brussel, vraag ik me af hoe dat daar zal overkomen. Ik weet niet hoe Marc zich daar zal gedragen, maar ik hoop voor hem: op dezelfde manier.’

Menu is ook een economist en gewezen directeur van de hotelschool van Koksijde. Het tweede deel van zijn speech was daarop geïnspireerd. ‘Ten tweede moest ik hem als bedrijfsmens feliciteren. Marc is niet alleen kapitaalkrachtig, maar ook gezond ambitieus. Dat heeft hem toegelaten om een paar investeringskes te doen en op de trein te springen die passeerde. In je leven gebeurt dat misschien maar één keer. Hij heeft ervan geprofiteerd om voor 80 miljoen euro 70 procent van de aandelen van Anderlecht te kopen.’

Voor zijn derde punt liet hij zijn hart als erevoorzitter spreken. Menu: ‘Ik zei hem die avond: ‘Marc, ik hoop dat je op een waardige manier KVO zal overlaten en dat je daarbij gebruikmaakt van je relatiekring.’ Wij moeten de structuur die hij heeft neergezet verder kunnen uitbouwen. Hij is daarmee bezig, hoor ik, en als hem dat zou lukken, ben ik hem eeuwig dankbaar.’

Wat hij wel betreurt in dit verhaal, is de timing. Menu: ‘Anderlecht was verlamd in de winterstransfers en wij ook. Niet willen, niet kunnen, niet mogen. Roger deed niks bij Anderlecht uit loyauteit naar Marc en Marc hier niks uit loyauteit naar KVO. Zo sta je nergens. Dat is spijtig. Zo’n overname had moeten gebeuren op het einde van het seizoen. Dat zou normaal ook zo geweest zijn, als op de tafel van de regering niet de meerwaardebelasting lag op de verkoop van aandelen.’

Maar Menu neemt Coucke niets kwalijk. ‘We rekenen op zijn fair play. Dat was het gevoel bij de KVO-senioren donderdag. Patrick Orlans is capabel, ons commercieel beleid is goed. We gaan er wel van uit dat Luc Devroe naar Anderlecht gaat. Maar de structuur staat er, de managers zijn er, de nieuwe arena is er, de feestzaal… We zijn een club die niet het potentieel heeft om een topper te worden, maar we mogen wel op een vaste plaats tussen acht en twaalf mikken. Met een klein beetje degelijkheid zullen we daar ook dit seizoen eindigen.’

Wie wordt dan de nieuwe sterke man? Menu is niet bang voor buitenlanders. ‘Ik krijg dat ingepompt als 82-jarige: je moet meegaan met de globalisering en digitalisering. Met Marc heeft het schitterend geklikt, maar of die nieuwe CEO nu uit Tokio komt of Shanghai , je m’en fous.’

De oude garde

In de stad gonst het van geruchten over overnemers. Manchester City? De naam dook op omdat Patrick De Koster een goeie vriend is van Luc Devroe. De Koster: ‘Dat is eens spontaan geopperd, maar niet veel meer. Ik denk dat er op dit moment andere mensen bezig zijn.’ Patrick Orlans bevestigt dat: ‘We gaan een oplossing vinden. Misschien niet voor de deadline van de licentiecommissie, maar wat telt, is dat het een goeie oplossing is. Niet snel-snel.’

Ligt die bij de groep Versluys? Dat kan alleen als de lokale bouwmagnaat de aandelen in eigen naam zou kopen. Zijn groep is immers voor vijftig procent in handen van Coucke en dat mag niet van de KBVB. De familie Desimpel? De zonen hebben hun handen al vol met de Wellingtonrenbaan en zijn geen voetbalfanaten.

Kunnen de vrienden van vroeger helpen? Philippe Develter is voorzitter van Hermes Volley en een oude bekende van Coucke. In een verleden was hij tien jaar ondervoorzitter van de voetbalploeg waar hij nog seats heeft. Hij komt ook uit de farmasector en kent Coucke al jaren. Develter: ‘Nog in de tijd van Alpha Pharma, de voorloper van Omega Pharma. Ik was apotheker en Marcs rechterhand Filip De Myttenaere kwam hier met zijn bidonnekes shampoo van vijf liter voor 2,5 euro. Ik had wat compassie met de jongen en nam het geld uit de schuif. Die bidon heb ik nog altijd staan. ( lacht) Nooit verkocht.’ Later investeerde Develter mee in Couckes overnames. Hij heeft aan hem veel te danken, zegt hij. ‘Ik weet hoe Marc in elkaar zit. Het enige dat ik hem wat kwalijk kan nemen, is het feit dat hij beloofde om tien jaar te blijven maar na drie à vier jaar toch vertrekt. Ik ga daar geen kwaad woord over zeggen, want we hebben veel te danken aan Marc. Maar het is een beetje een zweepslag. Alsof je drie à vier jaar vrijt en het weer afmaakt. Een mens komt daar wel overheen, maar het is spijtig voor Oostende en KVO. De hevigste reacties zijn al wat voorbij, maar voetbal, dat is emotie. En emoties zijn geen handelswaar. Mocht Marc morgen Pairi Daiza verkopen, er zou geen haan naar kraaien. Integendeel, ze zouden het fantastisch vinden. Maar een voetbalclub ligt gevoelig bij de harde kern in Oostende. Voor hen is Marc een landverrader, een judas, het is soms pijnlijk om te horen. Ik vrees dat hij niet meer tussen de supporters zal moeten gaan staan.’

Zal een Rus of een Chinees tuk zijn op een club als Oostende? En vooral: voor welk bedrag?’ Philippe Develter

Coucke, zegt hij, is twintig jaar geleden al eens toegetreden tot het bestuur van KVO. Toen al opperde hij om KVO te verhandelen in aandelen. Develter: ‘Dat werd een beetje weggelachen, maar inmiddels is het voetbal toch zo geëvolueerd. Wat de waarde van die aandelen is? Ik ben zeker niet geïnteresseerd. Af en toe wordt hier geopperd: de oude Oostendse gloriën moeten terugkomen. Er zijn gesprekken geweest met Eddy Vergeylen, met Desimpel. Maar Marc heeft een bijna onverkoopbaar product gemaakt van KVO. Hij heeft gelijk dat hij zijn tienjarenplan op drie, vier jaar heeft gerealiseerd. Maar er zijn een paar stappen overgeslagen, denk ik.’

René Menu over Marc Coucke: 'Zo'n entertainer gaan we hier nooit meer meemaken.'
René Menu over Marc Coucke: ‘Zo’n entertainer gaan we hier nooit meer meemaken.’© belgaimage

In zijn boek A Short History of Celebrity heeft Fred Inglis het over het sterrensysteem in Hollywood. ‘ Where celebrity is, there is always money‘, aldus Inglis. Op zich geldt dat ook voor het voetbal. De aantrekkingskracht van een bekend figuur als Coucke trok geld naar de kust. Daar moeten ze nu een oplossing voor vinden.

Develter spreekt dan enige vrees uit: ‘Ik heb het op en neer gaan van de club in het verleden meegemaakt: de tijd van Eddy, de familieclub, toen lokale middenstanders werden aangesproken. Een Desimpel, een Verdonck, De Bruycker, Tavernier, ikzelf, nog wat boekhouders, een advocaat. Als ze dan een stapje hoger gaan en professionaliseren, zijn wij slechts kleine garnalen. Dan komen er grotere sponsors van buiten West-Vlaanderen. Willems Veranda’s, de grote banken, de grote kapitalen. En dan worden de lokale mensen van het eerste uur wat aan de kant geschoven. We behielden nog juist wat seats en moesten ons best doen om te mogen blijven zitten in het midden van de tribune. Dan komen mensen die je hier in geen twintig jaar zag je met hun opgetutte dames omver lopen, terwijl wij in goeie en slechte tijden werkten voor de club. Dan is het even slikken. Als we nu weer de omgekeerde weg bewandelen, is het gevaar dat het moeilijk zal zijn om die mensen van vroeger terug warm te maken. Daar ben ik wat bang voor. Die mensen waren altijd zeer beleefd in hun babbels met Marc, maar of ze hun portemonnee gaan opentrekken, dat is een andere vraag… Ze zullen wel trouw blijven aan hun seats van 1500 of 3000 euro en wat publiciteit nemen, maar het zijn niet die mensen die ervoor gaan zorgen dat veertig procent meerderheidsaandeel in de club in lokale handen blijft. En de industrie in Oostende? We zijn een beetje een verpauperde streek, niet zo rijk als de regio Roeselare. Bovendien zitten we met Johan Vande Lanotte, die nogal veel geld naar het basketbal sluist. De enige grootmacht in Oostende, Daikin, zit met gigantische bedragen bij Club Brugge. Er is bijna geen alternatief tenzij iemand uit het buitenland. Maar zal een Rus of een Chinees tuk zijn op een club als Oostende? En vooral: voor welk bedrag? Club Brugge is verkocht voor 15 miljoen euro, KV Kortrijk voor drie miljoen. Ze kunnen moeilijk 40 miljoen vragen voor KV Oostende. Marc gaat dat wel goed voorstellen, daar is hij een krak in. Maar het huidige spelerspotentieel taxeren op 30 miljoen euro, dat is er toch licht over.’

Vrouwvolk

Coucke zal er zaterdag niet zijn, hij heeft een reis naar Dubai gepland. Nu is de voorzitter wel vaker met vakantie, en al zeker in het krokusverlof, als de kinderen thuis zijn. Develter is niet verrast: ‘Ergens hééft hij al afscheid genomen. Tegen Lokeren was hij na de wedstrijd direct weg. De match tegen Kortrijk, was mijn indruk, was zijn afscheidstournee. Hij was die avond zeer opgewekt, stond op het podium mee te zingen, was deejay en ging overal aan de tafels nog een keer op de selfie.’

Het slotwoord is voor Eddy Vergeylen, die andere erevoorzitter: ‘Mensen zeggen hier: allee Eddy, ga je weer voorzitter worden? Neen. Ik ben 73 en te oud, en heb niet het kapitaal. Er is een enorm verschil met vroeger. Toen hadden we een beheerraad van vijftien mensen die allemaal een beetje bijlegden, maar nu werken in de club louter nog bezoldigde mensen. Een Arabier of schatrijke mensen, die kunnen nog voorzitter zijn. Het kan dat er nog lokale mensen bij zitten, maar Marc zal eerst toch een hoofdaandeelhouder moeten vinden. Meneer, het is wachten op witte rook uit de schouw, zoals in het Vaticaan.’

Of hij Coucke iets kwalijk neemt? Vergeylen: ‘Als Eddy Vergeylen heb ik begrip, als supporter bloedt mijn hart. Na iedere match babbelde ik eens met hem, eerder over het vrouwvolk dan over essentiële zaken.’ Had Coucke niet beloofd tien jaar te zullen blijven? Vergeylen: ‘Er wordt zoveel beloofd, meneer. Je gaat trouwen en je zegt ’tot de dood ons scheidt’, maar het komt vaak veel vroeger. Was Marc er niet geweest, dan stond KV Oostende niet waar het nu staat. Hij heeft iets opgebouwd. Maar nu gaat het om het financiële. Marc kennende zal er nog wel iets uit de bus komen. Hij zal ons niet achterlaten als een weeskind. We kunnen maar hopen hé.’

Overname zonder vastgoed

In de overname van de club zit geen vastgoed. Op zich is dat niet erg: soms zijn potentiële kopers alleen geïnteresseerd als er vastgoed bij zit, maar anderen dan weer niet. Sommige overnemers willen alleen dat een club zich op een bepaalde plaats of in een bepaald land bevindt. De Belgische markt blijft interessant zolang de competitie interessant blijft, sportief gezien, en vooral de voordelen behouden blijven op fiscaal vlak en voor niet-EU’ers.

Het vastgoed van KVO is wat ingewikkeld qua structuur. Het terrein is van de stad. De oude businessclub die door acht mensen, onder wie Aimé Desimpel, werd gebouwd in het begin van de jaren negentig, is jaren geleden ook overgelaten aan de stad. Die nam de aflossing bij de bank over en krijgt van KVO jaarlijks huurgeld, afhankelijk van de reeks waar men in voetbalt. In eerste klasse betaalt KVO meer dan mocht het in tweede of in derde spelen. De nieuwe tribune, waarvoor Marc Coucke bij de bank garant stond en die ongeveer zestien miljoen euro kostte, heeft de Gentenaar inmiddels gekocht. KVO betaalt Coucke jaarlijks 800.000 euro. Dat blijft zo in de toekomst, want het vastgoed zit niet in de verkoop van de aandelen. Coucke heeft op dit moment 97 procent, de rest is in handen van de zoon van een inmiddels overleden gewezen beheerder.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content