Michaël Goossens

© BELGAIMAGE - CHRISTOPHE KETELS

Negen jaar voetbalde hij in totaal voor Standard, de club van zijn hart. Zijn sportieve hoogtepunt beleefde hij echter met Schalke 04, waarvoor hij een wereldgoal maakte in de UEFA Cup. Op zijn 44e kriebelt het weer bij Michaël Goossens: in de nabije toekomst wil hij een trainersdiploma behalen.

Hoe kan het anders dat de plaats van afspraak Sclessin is? Daar heeft Michaël Goossens immers de mooiste jaren uit zijn carrière beleefd. Hij kent het veld als zijn binnenzak, beter dan zijn eigen tuin. ‘Standard is het hart van mijn leven’, zegt hij er zelf over terwijl zijn ogen fonkelen. Interviews geven zijn niet zo zijn ding, maar desondanks doet hij het met de glimlach. Als hij over Standard kan praten, dan is Goossens altijd goedgeluimd.

Zijn band met de Rouches bestaat al lang, een eeuwigheid zelfs. ‘Toen ik kind was, kwamen we altijd naar de wedstrijden van Standard kijken. We kwamen met de auto uit Tilleur tot bij mijn grootmoeder en vandaar gingen we te voet naar het stadion. Soms volgden mijn vader en ik zelfs de spoorweg. In rechte lijn, dat ging sneller. Ik was toen zeven, acht jaar. Het is dus al een hele poos geleden’, lacht hij. ‘Nu is dat verboden.’

Nochtans was het niet bij Standard dat hij begon te voetballen. ‘Ik was heel jong, vijf, zes jaar, toen ik mij voor het eerst aansloot bij een voetbalclub. Dat was bij Tilleur. Daarna speelde ik voor Cointe en vervolgens voor Seraing. Daar bleef ik tot ik bij de eerste ploeg voetbalde. Die clubs zijn niet meer wat ze vroeger waren’, mijmert Goossens. ‘Seraing en Tilleur hebben het moeilijk om weer op het niveau van toen te komen. Cointe beschikt wel over een fraai opleidingscentrum.’

Vier musketiers

Bij Standard maakte hij deel uit van de vier musketiers, samen met Philippe Léonard, Régis Genaux en Roberto Bisconti. Die vier Belgische talenten en ex-Rode Duivels kwamen op hetzelfde moment bij de eerste ploeg terecht. Ze waren goede kameraden destijds, maar momenteel zien ze elkaar niet vaak meer. ‘Régis is helaas – moge hij rusten in vrede – al overleden. Roberto zag ik enkele weken terug nog tijdens een toernooi in Tilleur. Met Philippe heb ik nog eens gebeld, maar dat is al behoorlijk lang geleden. Het is niet evident om contact te houden na je carrière’, meent de Jonge Profvoetballer van het Jaar 1993.

Hij denkt wel nog met plezier terug aan de periode dat ze samen voetbalden. ‘We beleefden fantastische tijden: vier jonge kerels die in de basis stonden bij Standard, vooral omdat er drie bij waren van de provincie Luik – Régis was van Charleroi. Het was een magische periode. In 1993 wonnen we de beker van België na een 2-0-zege tegen Charleroi. Bovendien pakten we die prijs in het stadion van Anderlecht. Dat maakte het extra leuk. Zou het niet geweldig zijn als er ooit vier nieuwe musketiers het mooie weer maken bij Standard?’

Na zes seizoenen Luik verhuisde Goossens in 1996 naar het Italiaanse Genoa en de Serie B. Eén jaar speelde hij daar om vervolgens aan de slag te gaan bij het Duitse Schalke 04. Maar het had ook anders kunnen uitdraaien. ‘Bij Genoa kreeg ik het bezoek van Anderlechttrainer René Vandereycken. Hij wilde me graag naar Brussel halen, maar de liefde voor Standard hield me tegen. Ik vond dat ik het niet kon maken om voor de grote rivaal te gaan voetballen. Tot een concrete aanbieding is het nooit gekomen, maar de kans dat ik daarop ingegaan zou zijn, was heel klein.’

Standard vormde gevoelsmatig het hoogtepunt, maar sportief stond Schalke nog een trapje hoger, weet Goossens. ‘Het professionalisme, de vastberadenheid, het niveau van de spelers en van de competitie: dat maakte ik niet mee in eigen land.’ Zijn mooiste herinnering in het shirt van de Königsblauen kan hij zich nog zo voor de geest halen. ‘Het doelpunt dat ik maakte in de 92e minuut tegen Inter. Dat was in de terugwedstrijd van de kwartfinale van de UEFA Cup 1997-1998 (een prachtige trap in de bovenhoek op aangeven van Marc Wilmots, nvdr). We hadden 1-0 verloren op verplaatsing en ik scoorde de 1-0 thuis.’ Jammer genoeg voor Schalke maakte Inter gelijk in de verlengingen en strandde het Europese avontuur daar.

Nieuwe job

Goossens keerde na twee en een half seizoenen in Duitsland terug naar Standard, waarvoor hij in totaal 80 doelpunten aantekende. In de nadagen van zijn loopbaan kwam hij nog uit voor het Oostenrijkse Grazer AK, Sint-Truiden, Eupen en amateurclub Bercheux. ‘Na mijn carrière kon ik onmiddellijk aan de slag bij Adidas. Daarna vond ik eerst werk bij een vriend in een kantoor voor sportweddenschappen en later op de voetbalafdeling bij Decathlon. Momenteel zit ik zonder werk en ben ik dus op zoek naar een nieuwe job.’

Naast die zoektocht wil hij in de nabije toekomst ook een trainersdiploma behalen. ‘Eindelijk’, zullen sommigen zeggen. ‘Ik kan onmiddellijk voor het UEFA B-diploma gaan omdat ik meer dan 200 wedstrijden in de hoogste klasse voetbalde, maar de opleiding daarvoor wordt maar om de vier jaar georganiseerd. Ik weet niet of ze dit jaar een UEFA B- dan wel UEFA C-opleiding organiseren. Als ze volgend jaar een B-opleiding houden, dan ga ik dit jaar geen C-opleiding volgen.’

Werken als analist zoals veel ex-voetballers doen, ziet hij niet zitten. ‘RTL deed me al een voorstel. Ik heb het ook één keer gedaan. Het viel wel mee, maar het is toch niet mijn ding. Nee, ik blijf liever rustig. Als ik naar een wedstrijd kijk, ben ik veel te nerveus.’

DOOR JULIEN DENOËL – FOTO BELGAIMAGE – CHRISTOPHE KETELS

‘René Vandereycken wilde me graag naar Anderlecht halen, maar de liefde voor Standard hield me tegen.’ – Michaël Goossens

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content