Volwassen zette Club Brugge na de rust de uitwedstrijd tegen KRC Genk naar zijn hand. Het titelfeest komt langzaam in zicht.
Vorige week maandag speelden de beloften van Club Brugge uit bij KRC Genk. Na zijn dagtaak met de A-kern trok assistent-trainer Rudi Cossey naar Limburg, om er de match bij te wonen. Cossey bekijkt de duels van de beloften zo vaak mogelijk, om de jongens uit de A-kern aan het werk te zien, om te zien welk niveau de Brugse beloften halen, maar ook om eens te zien wat de tegenstander doet. Genk won met 3-0 en stelde een pak spelers op die je ook in een wedstrijd van de A-ploeg kan verwachten: JakubBrabec, SébastienDewaest, MarcusIngvartsen en Siebe Schrijvers. Maar ook: Dries Wouters. Op de weg terug uit Limburg probeerde Cossey in het hoofd van Philippe Clement te kruipen. Had hij Wouters ritme laten opdoen? Proefstomen met het oog op het duel van vrijdag? Of zou Clement uitpakken met twee vleugelaanvallers en afstappen van zijn manier om Club aan te vallen met de ruit op het middenveld? Die tactiek had dit voorjaar al twee keer succes opgeleverd: op 17 februari werd het 2-2 op Jan Breydel in de reguliere competitie, op 2 april 1-0 in datzelfde Jan Breydel, nadat Genk Club goed wist af te houden, maar een penaltyfout op Ruud Vormer uiteindelijk voor het verschil zorgde.
Toen Club vrijdag de startopstelling van Genk onder ogen kreeg, bleek dat Wouters speelde. Ivan Leko bracht zelf een gewaagde offensieve opstelling als tegenzet. Niet mét Lior Refaelov, die in de gewonnen thuiswedstrijd het verschil had gemaakt als extra spelmaker, maar met de gewone driehoek op het veld. En met twee spitsen én Krépin Diatta op rechtsmidden, in plaats van Dion Cools. Diatta moest zich wel niet bekommeren om Leandro Trossard, zoals Cools met Edmilson had moeten doen, omdat Genk ook met twee spitsen speelde. Trossard was voor Benoît Poulain, BrandonMechele of StefanoDenwsil, afhankelijk van de zone waarin de gevaarlijkste man van Genk opereerde. Standaardsituaties – een wapen van Genk – werden opnieuw met man op man aangepakt. Sinds Lukasz Teodorczyk op Anderlecht profiteerde van de zoneverdediging van Club, gooiden ze daar het roer om. Iedereen krijgt nu zijn man, spelers worden op die manier voor hun verantwoordelijkheid gesteld. Die boodschap was duidelijk ook aan andere veldspelers meegegeven. Toen op een gegeven moment Roeslan Malinovski in de omschakeling aan de haal leek te gaan, schopte Vormer hem onderuit. Dat viel op, want in de reguliere competitie en de beker had de Nederlander dat een paar keer nagelaten. Club liep toen schade op. Dat gebeurde nu niet, AlexandreBoucaut hield voor de vrijwillige fout zelfs de kaart op zak.
Leko zei dat je zijn startopstelling ‘een beetje zot kon noemen’. Zeer aanvallend, met Diatta, naar Brugge gehaald als een mogelijke nummer tien maar inmiddels sterk als flankspeler, op rechts en Anthony Limbombe op links. Mét twee spitsen, waarbij Wesley sterk speelde en Abdoulay steeds op de loer lag. Met nog vier wedstrijden te gaan oogt de voorsprong geruststellend. Niet groot genoeg om via een zege tegen Anderlecht zondag al de champagne te ontkurken. Maar op titelkoers blijft Club wel, na het eerste punt op Genk sinds september 2014.
