Peter Callant is de nieuwe voorzitter en eigenaar van KV Oostende. Zegt Marc Coucke. (En bijna niemand die dat gelooft)
Woensdag 8 juli 2015, een bericht op de website van STVV, enkele maanden ervoor na drie seizoenen tweede klasse opnieuw naar de Jupiler Pro League gepromoveerd. ‘Callant ‘verzekert’ STVV een prachtig verblijf in eerste klasse.’ Door de samenwerking met de ‘meest dynamische vereniging van Zuid-Limburg’ probeert Peter Callant, CEO van Callant Verzekeringen en Financieel Advies, zijn naambekendheid in Limburg te vergroten, nadat hij enkele maanden ervoor ook al naamsponsor van Handbalclub Elckerlyc Tongeren werd. Het logo van de nieuwe handbalclub wordt getekend door… Kamagurka, levenslang supporter van KV Oostende.
Callant speelt zakelijk in een andere reeks dan Coucke.
De West-Vlaamse ondernemer (51) is al lang verweven met de sportwereld, voor hem de gedroomde biotoop om klanten te werven en beter te leren kennen. Judo, bobslee, handbal, wielrennen, volleybal, basketbal, triatlon, voetbal, zwemmen… Niet allemaal op te noemen. Soms van op afstand – strooien met wat centen -, heel af en toe besliste hij mee. Zoals in het Torhoutse volleybal. Op zijn 28e werd hij sponsor van Rembert, een oude glorie die in 1990 de titel in ereklasse pakte en vijf jaar erna de beker van België won. De club droeg even zijn naam en hij was er eind de jaren negentig drie jaar voorzitter, maar de financiële basis was te smal. In 2006 ging de ereklasser, al jaren een terminale patiënt, in vereffening.
In de herfst van 2014 keerde hij terug naar het volleybal, toen hoofdsponsor Precura zich na de bekerwinst bij Topvolley Antwerpen had teruggetrokken. De West-Vlaamse ondernemer, al twee jaar een nevensponsor, had een groot verzekeringskantoor (Hermes) in ’t stad overgenomen en dreef zijn engagement in de volleybalclub – herdoopt in Topvolley Callant Antwerpen – gevoelig op. ‘Er kwam budget vrij omdat we ons sponsorverhaal bij Lotto-Belisol stopzetten’, legde hij toen uit. Geen gelukkige zet. De Antwerpse club vergaloppeerde zich financieel, kreeg in zijn doodstrijd subsidies van de stad vooraf betaald maar zocht naar nóg meer middelen om de putten te dempen. Tevergeefs. Geen drie jaar na Callants intrede trok de herenploeg zich deze zomer terug uit de – oh ironie – EuroMillions League.
Vorige week had de West-Vlaming wél redenen om op één van zijn Facebookaccounts ( Sportiefste Makelaar Callant) te pronken. Eli Iserbyt pakte op het WK in Valkenburg goud bij de beloften en Michael Vanthourenhout reed verrassend naar het zilver bij de profs: de twee renners staan op de loonlijst van Marlux-Bingoal Cycling Team, waar Callant begin dit jaar sponsor werd en zijn naam aan de opleidingsclub (Callant-Doltcini) verbond. Een van zijn vele projecten in het wielrennen, waar hij onder anderen de ploegen van Patrick Lefevere (en… Marc Coucke) en Sport Vlaanderen-Baloise sponsort/sponsorde, en van op de eerste rij mee vierde toen Bradley Wiggins en Mark Cavendish – met zijn bedrijfslogo op de truitjes – op de Gentse Zesdaagse van 2016 naar de overwinning reden. Diversifiëren.
Vage constructie
Peter Callant en voetbal? In 1993, enkele maanden na de promotie onder Raoul Peeters, stapt hij met de toen 28-jarige Marc Coucke – een vriend – de bestuurskamer van KV Oostende binnen. Eddy Vergeylen, de voorzitter, is op dat moment op zoek naar vers geld, maar het wordt al snel duidelijk dat de twee geen mecenassen zijn. ‘Wij waren de ambetanteriken die het gebrek aan gestructureerd beleid aankaartten’, zei Callant in 2014 aan dit blad. Ook Philippe Develter, de toenmalige ondervoorzitter, herinnerde zich hun komst nog. ‘Vooral Marc botste met de oude krokodillen van het bestuur. ‘Die snotneus zal het eens vertellen’, mompelden ze dan’, aldus Develter, momenteel voorzitter van Hermes Volley Oostende, de damesploeg die zich vorige week in Servië voor de kwartfinales van de Challenge Cup plaatste. Ook daar is Callant, net als op de basketbalclub BC Oostende, een kleinere sponsor (en verzekeraar).
De passage in de Oostendse bestuurskamer van het duo was bijzonder kort. Coucke zou verschillende keren shirt- of hoofdsponsor zijn en in augustus 2013 eigenaar worden, Callant bleef sponsoren. Zijn plan om ook de huisverzekeraar te worden, botste op een bestaande overeenkomst met (het inmiddels door Baloise overgenomen) Mercator Verzekeringen.
‘Sport sponsoren is geen doel op zich. Sport verzekeren, dat is onze business’, zei Callant in januari 2016, toen hij cosponsor van Royal Antwerp FC – toen nog in tweede klasse – werd. Nóg een voetbalclub. De Heistenaar heeft nog altijd sponsor- en hospitalitydeals met AA Gent, STVV, The Great Old én Cercle Brugge, waar hij in 2014 onderhandelde om aandeelhouder te worden en inspraak te krijgen – op termijn zelfs voorzitter te worden. De gesprekken leidden tot niets, maar hij bleef wel sponsor. ‘We hopen dat we, na STVV en Antwerp, voor de derde keer kunnen promoveren’, klonk het bij de start van dit seizoen, toen hij het voltallige Cerclebestuur uitnodigde in zijn riante kantoren op het kasteeldomein De Cellen in Oostkamp, waarover hij ooit zei: ‘De eerste keer dat ik het kasteel zag, voelde ik me net als Kuifje die voor het eerst kasteel Molensloot van kapitein Haddock aanschouwt…’
Zo voelde hij zich vorige week wellicht ook, nadat Marc Coucke aankondigde dat Callant ’tussen de 60 en 80 procent’ van de aandelen zou overnemen en hijzelf ‘minder dan 10 procent’ zou overhouden. Vaag. Het moest allemaal nog preciezer uitgewerkt worden, wat de achterdocht alleen maar vergrootte. Want: Callant speelt zakelijk in een andere reeks dan Coucke.
Als makelaar van bedrijfsverzekeringen leeft hij van (steeds meer onder druk staande) commissies op de premies die hij voor rekening van de verzekeringsmaatschappijen int. Zelf spreekt Callant van een jaarlijks premie-incasso van 110 miljoen euro, waarvan de commissies tussen de 5 à 10 procent schommelen. Van die omzet van 5,5 à 11 miljoen moet Callant om en bij de 100 werknemers betalen, na aftrek van andere kosten (kantoren, wagenpark, publiciteit, investeringen in IT…) blijft volgens financiële analisten tussen de 100.000 en 150.000 euro per jaar over. Voor iemand die in 1991 in een kantoortje in Heist begon en 26 jaar heeft gewerkt, betekent dat een totaal vermogen dat moet schommelen tussen de 2,7 en de 4 miljoen euro. Goed geboerd, zoals ze in West-Vlaanderen zeggen, maar niet goed genoeg om meteen 30 miljoen euro (vraagprijs plus schulden) af te dokken.
Lokale verankering, het was een sleutelwoord in het betoog van Coucke, die buitenlandse en/of meer kapitaalkrachtige geïnteresseerden zag afhaken op zijn deadline (1 maart). Ook daardoor bestond vooral de indruk dat de Oost-Vlaamse miljardair tijd heeft gekocht en dat Callant de volgende weken op zoek moet naar andere investeerders die mee willen participeren. De andere clubs in de Pro League kijken aandachtig mee.
