Het lijkt surrealisme à la René Magritte in een voetbalwereld waar kortetermijndenken regeert. En toch blijft, zoals vorige week bleek in Nice, zelfs in een uitzonderlijke koudegolf de lichaamstemperatuur van Zulte Waregem stabiel – ook na een nieuwe nederlaag tegen Club. Bericht van aan de Côte d’Azur, getiteld: ‘Ceci n’est pas une crise.’
Stel, je bent Francky Dury. Je hebt met 0-1 verloren van RC Genk, voor de zesde keer in zeven competitiewedstrijden, en je staat voor een veertiendaagse met een verplaatsing naar Nice, twee duels tegen Club Brugge (competitie/beker) en een thuismatch tegen het weer springlevende AA Gent. Wat zég je dan op maandag tegen je spelers, als de buitenwereld, zoals in de tv-reeks Games of Thrones, onheilsberichten op je afvuurt: ‘Winter is coming!’ Misschien tik je dan op google.be ‘onderkoeling’ in. Om op vele sites een van de remedies te lezen: ‘Deel uw lichaamswarmte met het slachtoffer door huid-op-huidcontact. Bedek uw beide lichamen met dekens.’ Waarop je als coach, die graag uitpakt met motiverende oneliners, bedenkt: ‘Als het koud is, moet je dicht bij elkaar kruipen.’
Die boodschap – evengoed een grootmoeders wijsheid – geeft Dury op maandag mee aan zijn groep. En herhaalt die op woensdagmorgen in de Oostendse luchthaven, net voor het vertrek naar Nice, nog eens voor de camera’s van Focus/WTV, zoals later op de dag nóg enkele keren, voor de andere media. Bovendien, vult de coach aan: ‘Hoe beter het draait, hoe strenger ik ben voor mijn spelers. Maar hoe slechter, hoe warmer ik word. Ik moet vertrouwen uitstralen, er voor hen zijn in moeilijke momenten.’ Een zelfverklaarde evolutie van (te) strikte trainer naar menselijke coach die hij al enkele jaren heeft gemaakt.
Opvallend, Dury spreekt zich voor het eerst ook uit over zijn eigen situatie, waarbij de media hem (nog) niet in vraag stellen. Na de zege tegen KV Mechelen, de enige de jongste twee maanden (zie kader), heeft hij de journalisten daarvoor zelfs bedankt. Toch beseft hij nu: ‘Ik heb óók mijn verantwoordelijkheid. Door mijn contract (tot 2023, nvdr) zit ik redelijk safe, maar ik kan me niet permitteren om deze reeks nog lang te laten duren.’
Over dat komende loodzware programma zal Dury later, in de interviews voor de match, warm en koud blazen. Van ‘We hebben al drie keer verloren na een EL-match, ik mag er niet aan denken wat ons zondag in Brugge te wachten staat’, tot ‘leuk, boeiend, zulke uitdagingen, daar doe je het voor.’
Genieten doen zichtbaar ook beloften Yarno De Nayer, Siebert Himpe en Pieter De Smet, door de blessurelast in de A-kern mogen zij mee naar Nice. Net als Jari De Roover, door assistent-coach Ronny Verriest om 7.15 uur uit bed gebeld om op te draven in plaats van Onur Kaya (wegens persoonlijke redenen in extremis afgezegd). ‘Een onbekend nummer, ik had bijna niet opgenomen’, lacht De Roover.
Het gemis van regisseur Kaya is echter een nieuwe klap, nadat eerder andere cruciale pionnen als Derijck en Olayinka, en bankzitters als De Mets en Jensen, hebben moeten afhaken. Allen met knieblessures, al zou dat toeval zijn, klinkt het, niet door overbelasting. Dury verliest bij al die pech zijn humeur en hoffelijkheid niet. Denkend aan zijn pr loopt hij net voor het vertrek de middengang van het vliegtuig af om de sponsors en vips te begroeten, zoals hij na de persconferentie, volgend op de match in Nice, ook de vertaler van de UEFA persoonlijk zal complimenteren.
Ook bij de sponsors en vips, en vooral in de andere gehuurde charter met 189 supporters die op donderdag vertrekt, geen gebrek aan enthousiasme en optimisme. Ondanks de sportieve koudegolf doet het vooruitzicht van de Côte d’Azur de harten verwarmen. Op sociale media gaan de filmpjes van polonaise dansende stewardessen zelfs viraal. Niet toevallig, want een volledige Waregemse crew, met piloot Bruno Vercaemst als gezagvoerder. ‘Bruno vloog ons in 2013 al naar Maribor (ook voor een EL-match, nvdr). 0-1 gewonnen! Hopelijk brengt hij ons weer geluk’, zegt Tyas Kastelijn, commercieel manager van Essevee.
Geen rotte appels
Balotelli had zo veel parfum op dat je hem vijf meter verder kon ruiken
Ondanks Dury’s ‘dicht bijeen kruipen’-boodschap lopen de spelers, tijdens het wachten op de heen- (en ook de terug)vlucht, in groepjes uiteen. Een kwartet Vlamingen dat een kaartje legt, anderen die in hun eentje luisteren naar muziek, turend naar hun smartphone. Van tweedracht, laat staan geruzie, echter geen sprake, bevestigen verschillende spelers, en een lid van de sportieve staf. ‘Er zit geen enkel moeilijk karakter in deze groep. De jaren met Chevalier, Habibou, Maréval, Nfor… Dat was iets anders hoor. Nu gelooft iedereen dat het zal goed komen. Hebben we genoeg leiders? De fauw, Hamalainen en zelfs Bossut, ondanks zijn blessure, trekken toch aan de kar.’ Of deze ploeg Leye niet mist, die – weliswaar soms te hautain – het vuur in deze vaak te brave spelersgroep er wellicht meer had ingejaagd? ‘Met Mbaye (lees: zijn goals, nvdr) zaten we misschien nu niet in deze situatie… We moeten echter op déze jongens focussen, niet op hem.’
Eens in Nice splitsen de spelers en de sportieve staf zich af, richting het AC by Marriott Hotel, op de Promenade des Anglais. Een andere optie was een hotel vlak bij het stadion, maar dat ligt aan een drukke straat en oogt vanbuiten afgeleefd. Dury koos daarom voor een viersterrenhotel dicht bij de zee. Zo kunnen zijn spelers zich ontspannen met een strandwandeling in de zon – welkom in deze ijzige periode. Dat kost wel een verplaatsing naar de Allianz Riviera, maar onder politiebegeleiding duurt dat niet langer dan een kwartier.
Aan dat hypermoderne, klimaatvriendelijke stadion met 35.600 plaatsen vergapen vooral de jongere spelers zich tijdens de namiddagtraining. Ook Dury is onder de indruk – ‘Zoiets hebben we niet in België’ -, net als materiaalman Jean-Marie Moerman: ‘Die kleedkamer, mét jacuzzi! Een balzaal!’ De thuishaven van Nice heeft zelfs een Belgische toets. Op een banner aan de buitenkant staat het opschrift ‘CECI N’EST PAS UN STADE, c’est une foule qui retient’, ‘Dit is geen stadion, dit is een massa die de adem inhoudt’ – verwijzend naar het surrealistische schilderij met de pijp van René Magritte.
Een massa die echter zelden opdaagt, ook niet voor dit EL-duel. ‘Voor de match van zondag tegen Lyon (die Nice met 0-5 (!) zal verliezen, nvdr) hebben we al meer tickets verkocht’, klinkt het in de fanshop op de Place Masséna, het grootste plein van de stad. Daar op terrasjes brengt een deel van de 1400 meegereisde Esseveesupporters de uren voor de wedstrijd door. Opvallende passant: Soualiho Meïté, de middenvelder die vorig seizoen furore maakte aan de Gaverbeek, maar nu in Monaco speelt, waar hij niet aan de bak komt. Hij laat zich de aandacht welgevallen. Een selfie of twintig? Geen probleem. Of hij niet wil terugkeren naar Zulte Waregem, dat zijn power goed kan gebruiken? ‘Neen, ik kom alleen supporteren’, lacht hij vriendelijk.
Europese aanpak
Terwijl de bestuursleden van Nice hun Belgische collega’s hartelijk ontvangen op het traditionele diner – ‘We hebben een zilveren plaat, enkele dozen zuiderse specialiteiten én een massief beeldje van een Arend (het clubsymbool van Nice, nvdr) gekregen’ -, drukt Dury tijdens de wedstrijdbespreking zijn spelers op het hart dat ze plezier moeten hebben. En vooral dat ze moeten geloven in een stunt. ‘Nothing is impossible!’ – nog een van zijn favoriete motivatiequotes.
Zijn tactiek heeft de coach eerder al half verklapt. ‘We gaan onze principes niet verloochenen, maar zullen iets meer behoudender spelen – een Europese aanpak.’ Journalist Jean- Baptiste Marie van Radio France Bleu was nochtans aangenaam verrast door het aanvallende voetbal dat Essevee thuis tegen Les Aigles bracht, ondanks de 1-5. ‘Op PSG na speelt geen enkele club in Frankrijk zo tegen Nice.’
Deze keer opteert Dury echter voor hetzelfde concept als op Lazio Roma. Met – mede door blessures – weliswaar voor de 20e keer in 21 matchen dit seizoen een gewijzigde basiself, en met alweer een nieuwe achterlinie (de 11e al): voor het eerst zal De fauw postvatten, als een moderne libero, naast twee andere centrale verdedigers. Om zo meer te kunnen sturen, en compacter te verdedigen.
Zulte Waregem trakteert de 189 supporters die nog dezelfde nacht weer naar Oostende vliegen op champagne.
IJskoud is echter de douche in de vijfde minuut: Louis Bostyn loopt Mario Balotelli omver in de zestien, waarop de Italiaan de penalty binnentrapt. Voor de 11e keer al dit seizoen (op 21 matchen) komt Zulte Waregem binnen de eerste 22 minuten op een 1-0/0-1 achterstand. 25 minuten later krijgt Balotelli weer te veel ruimte: 2-0. Hoezo, dicht bij elkaar kruipen? Nochtans was het niet moeilijk om te weten waar Super Mario stond. ‘Hij had zo veel parfum op dat je hem vijf meter verder kon ruiken’, lacht Julien de Sart na de match.
Helemaal onderkoeld raken hij en zijn ploegmaats echter niet. Integendeel, na een oppeppende knuffelspeech van Dury tijdens de rust dwingen ze nog verscheidene kansen af. Voor het eerst in deze EL-campagne telt Essevee, ondanks 42 % balbezit en bijna 300 passes minder dan Nice, na 90 minuten zelfs meer doelpogingen dan de tegenstander, 13 vs. 9. Maar met name Leya Iseka kan niet afwerken. Dury legt achteraf de vinger op de wonde: ‘Balotelli had onze kansen wel benut…’ Dat zijn ploeg alleen scoorde uit een vrije trap van Hamalainen – zoals diens jeugdidool Roberto Carlos met een afbuigende curve -, is symbolisch voor het gebrek aan efficiëntie, zeker in Europa. Een fan van Nice tweet zelfs al grappend: ‘Als Zulte een jongen was, dan zou je hem gerust alleen bij je vriendin kunnen laten, hij zal toch niet scoren.’
Na de match blijft Dury’s glas niettemin halfvol. In de coulissen geeft voorzitter Carl Ballière hem een stevige handdruk, mét felicitaties. ‘Onthoud mijn woorden, Carl, one day we come back, stronger as ever‘, zegt de coach, die nog altijd in zijn team gelooft. ‘Misschien meer dan mijn spelers zelf.’
Grote familie
De steun van hun fans hebben ze alvast nog. De 1400 supporters overstemmen in de Allianz Riviera (met 20.074 toeschouwers voor 55 procent gevuld) na de rust bij momenten de harde kern van de Arenden. Een Niceaanhanger zwaait zelfs met lof: ‘Lang geleden dat we zo’n zingend uitvak hebben gehad.’ Dat apprecieert ook de clubleiding van Zulte Waregem. Op de terugweg naar het hotel belt commercieel manager Tyas Kastelijn naar een man van reismaatschappij TUI: de club trakteert de 189 supporters die nog dezelfde nacht weer naar Oostende vliegen op champagne. ‘Dat werd hen op de heenvlucht beloofd bij winst, maar dit hebben ze, zelfs na deze nederlaag, verdiend.’
Essevee: one big family. Voorlopig niet zo happy, al valt de teleurstelling mee wanneer bestuur en sponsors de avond afsluiten in de hotelbar. Eens dicht bij elkaar kruipen, het helpt om het gemoed op te warmen. Magritte had het tafereel geschilderd, met als titel ‘Ceci n’est pas une crise.’ Niemand die er dan ook aan denkt om Francky Dury in de diepvriezer te steken. Daarvoor is het respect voor zijn verdiensten, passie en vakmanschap als trainer nog groot genoeg. Al zal intern wél de analyse gemaakt worden van de 14 spelers die vorige zomer aan de Gaverbeek zijn beland, met goedkeuring van sportief manager Dury – al dan niet na positief/negatief advies van de scoutingcel, en met een beperkte beurs. Ook de vele positiewissels, los van blessures, leiden weleens tot gefronste wenkbrauwen – ‘Leya Iseka zou beter enkele matchen op rij starten’ -, net als de aanvallende spelstijl – ‘Wat behoudender voetballen, zoals nu tegen Nice, zou ook in de competitie geen kwaad kunnen.’
De voornáámste conclusie luidt echter: te weinig kwaliteit. En dus zal hoofdaandeelhouder Tony Beeuwsaert tijdens de winterstop wat extra verwarming aanvoeren. ‘We hebben veel geïnvesteerd in het stadion, nu moet er ook kapitaal op het véld komen – niet alleen met huurspelers. Prioriteit: een spits en een duelkrachtige verdedigende middenvelder’, klinkt het unisono. ‘Zelfs als we nog een paar keer verliezen, zullen we niet panikeren. Na nieuwjaar volgen er nog negen matchen. Het kan rap weer dooien, hé. Donderdag volgt trouwens al de beker. Tegen Club kunnen we thuis altijd iets meer. En de beker, dat is de kortste weg naar Europa – wij kunnen het weten.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
