De topper van speeldag 13 ging tussen de verrassende leider KRC Genk en de fiere derde, Antwerp. Een sfeerverslag vanop Tribune 2, het kloppende hart van de Bosuil.
Het gaat hard voor Royal Antwerp FC. Slechts een dik jaar nadat dit blad samen zat met enkele supporters, om over het onverwacht sterke seizoensbegin te praten (ook voor de thuiswedstrijd tegen Genk nota bene), is er veel veranderd. De club pronkt fier op een derde plaats in het klassement, is thuis nog ongeslagen en legt steeds beter voetbal op de mat. Ook extrasportief loopt alles op wieltjes. De nieuwe hoofdtribune is klaar en sterke man Paul Gheysens ontvouwde onlangs zijn plannen voor de rest van het stadion. De fans zien het graag gebeuren.
Dat enthousiasme, in combinatie met de concerten van Niels Destadsbader in het Sportpaleis en George Ezra in de Lotto Arena, zorgt op woensdagavond voor een enorme verkeersdrukte in en rond Deurne. De hondenweide tegenover het stadion, die normaal op wedstrijddagen als parking dienstdoet, is uitzonderlijk gesloten door het slechte weer van de voorbije dagen. In de straten rond supporterscafé The Great Old is het zoeken naar een plaatsje. Hier ontmoeten veel fans elkaar voor de wedstrijd, om een praatje te slaan of zich moed in te drinken voor ze naar de tribunes trekken. De kortste weg naar ‘den twee’ is via het gemeentepark Bremweide. Terwijl in rood en wit uitgedoste mensen zich naar de ticketcontrole begeven, genieten enkele buurtbewoners van een late barbecue. Het is dan ook een pak minder koud dan de afgelopen dagen. Enkele tientallen meters verderop zal de temperatuur omstreeks halfnegen nog wat verder stijgen.
Den twee’ binnengaan is het indrukwekkendst via de grote centrale boog: terwijl je door de beschilderde gang loopt, doemt de imposante hoofdtribune op.
Oud versus nieuw
Bij het binnenkomen hoor je meteen ‘Lees het Antwerp Clubblad!’, de slagzin waarmee men al sinds jaar en dag het clubmagazine aan de man probeert te brengen. Verderop staat de fan village, een van de nieuwe projecten waarmee volop wordt ingezet op meer beleving. De namen van de drankpunten werden aangepast. Zo kan er onder meer besteld worden aan de Patje Boem Boem Bar, verwijzend naar Antwerplegende Patrick Goots.
‘Den twee’ binnengaan is het indrukwekkendst via de grote centrale boog. Op die manier doemt de imposante hoofdtribune voor je op, terwijl je door de beschilderde gang loopt. Voor de kleinste supporters wordt dat zicht belemmerd door de vele vlaggen en spandoeken waarmee het hek getooid is. Enkele van die allerkleinste fans trappen wat tegen een leeg flesje cola, wellicht dromend van de dag dat zij als opvolger van Geoffry Hairemans of Jelle Van Damme het hoofdveld mogen betreden. Hun ouders staan wat verderop, op de versleten houten banken of trappen van oud beton. Het contrast met het moderne bouwwerk vol glas aan de overkant kan haast niet groter zijn.
De meeste aandacht tijdens de opwarming gaat vandaag uit naar de stadionomroeper. Daniël Vuylsteke (82) neemt vanavond voor de laatste keer plaats achter de microfoon ( zie kaderstuk). Wanneer de spelers na de opwarming naar binnen gaan, maakt de fanfare haar opwachting. Gevolgd door de vlaggen van de officiële supportersclubs stappen zij het veld over, terwijl de aanwezigen luidkeels het clublied mee kwelen: ‘Rood en wit, de liefdevolle kleuren…’ Na hun tocht rond het veld zetten zij zich als een erehaag aan de spelerstunnel, waarna het tijd is voor die andere muzikale traditie op de Bosuil: de begintonen van Eye Of The Tiger van Survivor knallen door de speakers, iedereen staat recht. De intro wordt net zolang uitgesponnen tot de scheidsrechter de spelers het veld op leidt, waarna het stadion een eerste keer ontploft. ‘ C’mon you reds! C’mon you reds!’
Ongeloof
In het goed volgelopen uitvak ontbrandt een vuurpijl en knallen enkele bommetjes. Het antwoord van de Antwerpaanhang laat niet op zich wachten en even wordt het veld aan het zicht onttrokken door Bengaals vuur. Zodra de rook is weggetrokken, geeft stadionomroeper Vuylsteke onder luid applaus de aftrap. ‘Merci Daniël, merci Daniël, merciii!’ Wanneer het fluitsignaal van scheidsrechter Boucaut een einde maakt aan de minuut stilte voor de overleden eigenaar van OHL en Leicester City, rolt een oorverdovend lawaai van Tribune 2. Er kan eindelijk gevoetbald worden.
De zenuwen gieren door de lijven en bij de eerste stevige overtreding wordt er al om e schelleke keis, een gele kaart, gevraagd. Antwerp zet, ietwat verrassend, vlot zijn voet naast de leider en de supporters genieten. Na een kwartier krijgen ze het even op hun heupen wanneer de Limburgse aanhang iets té hardhandig omgaat met het hek dat hen scheidt van de grasmat, en de bezoekers worden getrakteerd op het weinig fraaie spreekkoor ‘Fusiehoeren!’ Dat RAFC nog nooit fusioneerde is een feit waar alle Antwerpfans graag én vaak mee uitpakken.
Van een blessurebehandeling en het bijhorende moment van rust in de wedstrijd wordt gebruik gemaakt om Sinan Bolat te bezingen. De hoge positie in het klassement heeft de Great Old in grote mate te danken aan de doelman met de meeste clean sheets, en dat vergeten ze in Deurne-Noord niet.
Na zo’n 25 minuten voetballen klimt Antwerp op voorsprong. In de euforie vliegt het bier even veelvuldig in het rond als de high fives en vallen fans zowel in elkaars armen als van de bankjes. De Bosuil danst een eerste keer op de tonen van Taste Of Summer. De spelers, vooruit gestuwd door dit enthousiasme, ruiken bloed en gaan door op hun elan. Als Jelle Van Damme zijn schot mist en het erop lijkt dat Genk kan gaan counteren, herovert de verdediger na een spurt van zo’n 40 meter zelf de bal. Het levert hem goedkeurend applaus op, zulke acties kunnen ze hier wel smaken. ‘Jelle, Jelle, Jelle!’ wordt gescandeerd. ‘Die verdient echt een doelpunt’, zijn twee fans het met elkaar eens. ‘Jelle of iemand anders, we maken best nog een tweede goal voor de rust’, vult een derde aan. Het blijken profetische woorden te zijn, want niet veel later trapt Jukleröd de 2-0 voorbij Vukovic. Mensen kijken elkaar vol ongeloof aan. De Bosuil gaat feestend de rust in.
Ongeloof (bis)
Wanneer iedereen er na enkele keren met de ogen knipperen van overtuigd is dat het wel degelijk 2-0 is, maakt de verbazing plaats voor euforie. Eén fan blijft op zijn hoede. ‘We zouden dit niet meer uit handen mogen geven, maar zulke uitspraken durf ik niet meer te doen’, klinkt het. Twee strafschoppen in vijf minuten geven hem gelijk. Opnieuw druipt ongeloof van veel gezichten. Ondanks de teleurstelling vindt de rood-witte aanhang de moed om een van haar favoriete vocale spelletjes te spelen. Na ‘ You only sing when you’re winning‘ volgt een luide ‘Sssshht!’, en iedereen op de tribunes wordt muisstil om de bezoekers de kans te geven zich te laten horen. Na enkele momenten klinkt er dan een ironisch applaus, waarna als uit een keel ‘ Shall we sing a song for you?‘ gebulderd wordt. Antwerpse arrogantie met een kwinkslag.
De zenuwen staan strakgespannen, en bij de eerste stevige overtreding wordt er al om e schelleke keis, een gele kaart, gevraagd.
Het lachen vergaat de thuissupporters echter snel wanneer Samatta de 2-3 op het bord kopt en de ommekeer compleet maakt. Frustraties borrelen op en even worden pintjes meer als projectiel dan als dorstlesser gebruikt. KRC Genk heeft het spel nu volledig onder controle, Antwerpcoach Bölöni staat langs de lijn moedeloos met zijn armen in de lucht. Met nog een kwartier op de klok probeert de massa op T2 nog een slotoffensief in gang te zetten. Samen met hun stem vinden ze ook hun humor terug. Als een speler van Genk geblesseerd op de grond blijft liggen in de grote rechthoek van de thuisploeg, scanderen de rood-witten: ‘Penalty! Penalty!’
Onmiddellijk na de 2-4 van Samatta rolt ‘ Oh, Antwerp we love you!‘ van de tribunes. Het doet denken aan de wedstrijd van vorig seizoen, toen de Belgische voetbalwereld opnieuw kennismaakte met het fanatieke publiek op de Bosuil, zelfs bij een achterstand. Toch hebben de meesten nu genoeg gezien, de cafés rond het stadion roepen. ‘Fluit maar af, dan kunnen we gaan zuipen’, vat een supporter het poëtisch samen. Enkelen wachten niet op het laatste fluitsignaal om te vertrekken, maar het merendeel blijft op post om de ploeg na de wedstrijd nog een laatste keer toe te zingen. Met ‘ Antwerp ’till I die‘ neemt het publiek voor twee weken afscheid van hun heilige grond.
Ondanks de teleurstelling hoor je bij het buitengaan niemand echt foeteren over het puntenverlies. Iedereen is het erover eens dat er werd verloren van de toekomstige kampioen, en hier zijn ze allang blij dat ze opnieuw tussen de grote jongens staan. ‘Van mij mag Genk bovenaan eindigen’, aldus een eenzame fan op zoek naar een gesprekspartner. ‘Ik heb meer sympathie voor hen dan voor Anderlecht, Standard of Club Brugge. En op basis van hun spel zou het ook terecht zijn, echt knap wat die ploeg presteert. Daarvan verliezen is geen schande.’ Een andere fan vat het perfect samen: ‘Wij spelen voor play-off 1, niet voor het kampioenschap. En ondertussen hebben we toch maar mooi 45 minuten onze voet gezet naast de beste ploeg van België.’
‘Een excellente sportavond, dames en heren’
Met die woorden begroette stadionomroeper Daniël Vuylsteke steevast het publiek op de Bosuil. Maar liefst 44 jaar lang deed hij dat, de eerste keer in 1974 tegen FC Diest en de laatste keer tegen Racing Genk. Hij wordt opgevolgd door Kris Strybos, bekend van de Antwerpse hiphopformatie Sint Andries MC’s.
Voor zijn laatste wedstrijd nam Vuylsteke uitgebreid de tijd om een heleboel mensen te bedanken. Zijn vrouw, de familie Gheysens en zijn opvolger passeerden allemaal de revue, maar de mooiste woorden had hij over voor het publiek. ‘Ze zeggen weleens dat de Bosuil de Hel van Deurne is. Dat geldt alleen voor onze tegenstanders. Voor ons kan de Bosuil de hemel zijn. Emoties zijn zo belangrijk in voetbal, en jullie kunnen die zo mooi uiten. Antwerpfans, jullie zijn de beste van de wereld!’, aldus het afscheidnemend monument.
Bosuilstadion 2.0
Eind september stelde Paul Gheysens zijn project voor een vernieuwde Bosuil voor. T1 staat er al en de andere tribunes zullen stelselmatig worden vervangen én dichtgemaakt om tot een stadion met 23.000 plaatsen te komen. Met argusogen werd uitgekeken naar de plannen voor de heilige Tribune 2. Die zou een tribune worden naar het voorbeeld van de Gelbe Wand in Dortmund: een staantribune met monteerbare zitjes voor Europese wedstrijden. ‘Tribune 2 blijft de sfeertribune’, benadrukte Gheysens. Zonder twijfel een geruststelling voor velen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
