Al meer dan 20 jaar ontvangt het decadente en in extreme rijkdom badende Monaco de internationale voetbalwereld voor de loting van de Champions League en de Europa League. Een meer dan ooit toepasselijk decor nu de financiële slagkracht bij de topclubs ongeziene proporties heeft aangenomen.
Ieder jaar opnieuw biedt Monaco hetzelfde beeld: peperdure jachten, indrukwekkende bolides, opzichtig geklede vrouwen, de blauwe Middellandse Zee, hier en daar een bouwwerf om de laatste meter vrije grond met appartementen vol te duwen, dit is een pompeuze en artificiële wereld waarin de macht van het geld regeert. Toch is er een verschil met vroeger: in het centrum stuit je zowaar op twee affiches die verwijzen naar AS Monaco. Ze zijn blijven hangen nadat de club zich een paar maanden geleden tot kampioen kroonde. Allez AS Monaco klinkt het sloganesk en dat soort aanmoedigingen passen niet echt bij een club die slechts 2000 abonnees telt.
Voetbal leeft niet in Monaco, de sfeer rond de wedstrijden is kil en soms doods. Maar de ploeg heeft zijn plaats ingenomen in de top van het Franse voetbal en hoopt ook in de Champions League door te stoten. Met Youri Tielemans die voorlopig nog geen vaste plaats in de hoofdmacht heeft verworven. Na een aanvankelijke ontgoocheling kan de middenvelder zich daarbij neerleggen. Zijn invalbeurten waren goed, Tielemans frappeert door zijn inzicht en staalhard schot, een intelligente voetballer die het spel snel maakt, dat hebben ze ook in Monaco gezien. Dat hij geduld moet oefenen kadert in de manier van werken van de Portugese trainer Leonardo Jardim. Die springt heel omzichtig met jonge voetballers om. Hij bracht de straks allicht naar PSG overstappende Kylian Mbappé op het juiste moment, ook al klopte die al op zijn zestiende nadrukkelijk op de deur van de eerste ploeg. En toen Monaco in januari de toen 20-jarige Braziliaanse linksachter Jorge voor 8,5 miljoen euro overnam van Flamengo, zat die maanden vooral op de bank. Pas nu is Jorge titularis. En een meerwaarde voor het elftal. Dat moet ook Tielemans worden.
Zo glijdt Monaco door de voetbalwereld. Door in te kopen en vooral te verkopen. Zoals Mbappé, naast zijn voetbalkwaliteiten geprezen vanwege zijn mentale sterkte, in een metropool met veel verleidingen en een casino waar menige voetballer er al een klein kapitaal doorjoeg. En er zijn de overnames van verenigingen als Cercle Brugge. De prestaties van groen-zwart worden met aandacht gevolgd. Als Filips Dhondt, die in januari 2012 als algemeen directeur aan de slag ging bij Monaco toen de ploeg op de laatste plaats stond in… tweede klasse, op het gala na de loting voor de Champions League tegen Nicolas Holveck, de adjunct-directeur-generaal, vertelt dat Cercle voor de beker 0-1 achterstaat staat tegen Temse, kijkt die verbaasd. ‘0-1 contre nous?’, vraagt hij. Dhondt, nu raadgever van CEO Vadim Vasiljev, bevestigt. Holveck schudt het hoofd, na die 7-1 op OH Leuven had hij een reactie verwacht. Want, weet hij, er is toch veel talent. Er mag niet aan getwijfeld worden: alle beslissingen over Cercle zullen in Monte Carlo worden genomen.
Weinig woorden
Ieder jaar opnieuw gebruikt de voorzitter van de UEFA de Europese loting om een grote persconferentie te geven. Lennart Johansson deed het en Michel Platini ook. De Fransman sprak met de hem eigen air en flair de journalisten toe. Op vragen die iets te technisch werden, pleegde zijn secretaris-generaal Gianni Infantino te antwoorden. De huidige FIFA-voorzitter kende zijn dossiers en viel nooit in het nauw te brengen.
Nu staat de Sloveen Aleksander Ceferin aan het hoofd van de Europese voetbalfederatie. Die houdt er andere gewoontes op na. Geen grootschalige persconferentie en absoluut geen profileringsdrang. Terwijl dit wel het moment was om zijn visie toe te lichten. Over de hervorming van het transfersysteem bijvoorbeeld, iets waarover hij al zijdelings sprak. Maar Ceferin verkoos de stilte. Als een starre Oost-Europeaan, al blijkt dat een beeld te zijn dat niet met de werkelijkheid klopt.
Traditioneel begint de loting van de Champions League met de toekenning van een door de UEFA uitgeloofde prijs voor een verdienstelijke loopbaan, de zogenaamde President’s Award. Francesco Totti, die in juni zijn carrière beëindigde,wordt gehuldigd voor zijn levenswerk. De trofee moet overhandigd worden door Ceferin. Die begeeft zich naar het podium en feliciteert de Italiaan. Waarom juist Totti de trofee toekomt, wil de presentator, de gladde UEFA-communicatiedirecteur Pedro Pinto, weten. Omdat het een goede speler was en hij altijd voor AS Roma voetbalde, zegt Ceferin clichématig. En vervolgens druipt hij weer af. De Sloveen is geen man van grote woorden en van een ego blijkt hij geen last te hebben. Ook hij heeft zich trouwens goed omringd. Vooral dan door de Italiaanse UEFA-directeur Giorgio Marchetti die, zo fluisteren ingewijden, veel bepaalt.
Ongelijke wapens
Het door veel glas gedomineerde Grimaldi Forum, met zicht op de Middellandse Zee, is al jaren de locatie voor de loting van de Champions League en Europa League. Op twee dagen en in twee verschillende stijlen. Roger Vanden Stock kent deze wereld, al 25 jaar na elkaar woont hij zo’n loting bij. En telkens ziet hij de budgetten stijgen en clubs meer en meer in het geld zwemmen. Zeker in de Champions League. Gemengde gevoelens maken zich van de Anderlechtdelegatie meester als Bayern München, Paris Saint-Germain en Celtic Glasgow als tegenstanders uit de trommel komen. Commerciële voltreffers, al verhinderen de beperkingen van het Astridpark – met 21.000 plaatsen – dat dit maximaal geëxploiteerd wordt. Meer dan de hoop op een derde plaats zit er voor de Belgische kampioen niet in. ‘We hadden drie keer een stadion met 50.000 plaatsen kunnen vullen’, merkt manager Herman Van Holsbeeck op.
De contrasten raken elkaar ook bij de 32 clubs van het kampioenenbal. Bayern München en PSG hebben een budget dat tien keer hoger ligt dan dat van Anderlecht. Het is en blijft een strijd met ongelijke wapens. Hoe massaal alle aandacht naar de Champions League gaat, hoe groter de uitstraling met het jaar wordt, het blijkt de dag nadien als er voor de Europa League wordt geloot. De zaal, met de delegatie van Zulte Waregem, zit halfvol, de voorstelling duurt amper 40 minuten en er is één individuele prijs: die van de beste voetballer van de Europa League. Die gaat naar Paul Pogba. Maar de middenvelder van Manchester United kan niet aanwezig zijn omdat zijn club de dag nadien speelt. Dus werd er naar Engeland gereisd waar Pogba, in een zaal zonder de minste aankleding, de trofee kreeg van Aleksander Ceferin. Die maakte het weer kort: felicitaties en de zaak was beklonken.
Dan had het de dag voordien toch wat meer grandeur toen Gianluigi Buffon werd uitgeroepen tot de beste doelman van de Champions League. Het was de enige bekroning die Real Madrid niet kreeg. Sergio Ramos, Luka Modric en Cristiano Ronaldo werden bekroond als beste verdediger, middenvelder en aanvaller, 80 trainers en 55 journalisten (geselecteerd door de ESM-bladen) vormden de jury. En uiteraard werd Ronaldo voor de derde keer Europees Voetballer van het Jaar. Of hij zich nog herinnert tegen wie hij zijn laatste goal in de Champions League maakte, wilde de presentator net voor de bekendmaking van de uitslag weten. ‘Natuurlijk, ‘ zei Ronaldo, ‘het was tegen een oude man.’ En hij klopte de naast hem zittende Buffon lachend op de schouder. Om later de ceremonie af te sluiten. Ronaldo poseerde voor de fotografen met de mooie en in een galajurk getooide Nederlandse Lieke Martens, de Europese Speelster van het Jaar. Hij legde zijn arm om haar schouder. En vroeg voor haar vervolgens een applaus. Hij kent zijn wereld, Cristiano Ronaldo. De voorzitter van de UEFA kan er nog iets van leren.
DOOR JACQUES SYS IN MONACO – FOTO’S BELGAIMAGE
Profileringsdrang kan je Aleksander Ceferin, de voorzitter van de UEFA, niet aanwrijven.
De uitstraling van de Champions League wordt elk jaar groter.
