‘Thuis kreeg ik geen barbiepop, maar bokshandschoenen’

Een bloemlezing van de beste quotes van de Olympische Spelen.

“Mijn vader was een zwaargewicht. Ik zag hem aldoor schaduwboksen in de keuken. Thuis kreeg ik geen barbiepop, maar voetbalschoenen en bokshandschoenen.” De Ierse bokster Katie Taylor kreeg het boksen met de paplepel ingegeven.

“Dank u Jezus, voor zo’n fantastische overwinning. Prijs de Heer. Zonder God was ik vandaag niets. Hij heeft gewild dat ik olympisch kampioen werd.” Taylor bedankt God en Jezus voor haar overwinning in het boksen. Wellicht durfden Vader en Zoon iemand die al sinds haar prille kindertijd bokst niet laten verliezen.

“Ik ben trots op mezelf. Ik heb hier heel hard voor gewerkt.” Hardloper Usain Bolt is een harde werker. En met resultaat: hij is de eerste die twee Olympische Spelen na elkaar zowel de 100 als de 200 meter wint.

“Tijdens de training denk ik aan niets. Je mag niet nadenken.” Zwemmer Brian Ryckeman vertelt dat je voor zwemmen enkele het motorische gedeelte van de hersens nodig hebt.

“Ik ben 30 procent beter in vergelijking met de vorige Spelen. Mijn tijden zijn 2 à 3 seconden per 100 meter scherper. Het probleem is dat iedereen beter is geworden.” Jezelf verbeteren heeft geen zin als de anderen zichzelf ook verbeteren, weet Ryckeman.

“Na 100 meter voelde ik iets raars, maar ik liep door. Maar na 200 meter voelde ik mijn been breken. Ik schreeuwde het uit, maar het publiek was zo luid dat het toch niet te horen was.” De Amerikaanse loper Manteo Mitchell over hoe hij zijn been brak tijdens het lopen.

“Usain Bolt is de snelste man ter wereld. Wat kan ik meer verlangen dan zilver na hem te pakken? Hij is en blijft mijn leermeester.” Hardloper Yohan Blake legt zich neer bij zijn rol als eeuwige tweede.

“Yohan heeft talent. Maar ik weet dat ik ook heel veel talent heb. Yohan zal de volgende keer nog beter zijn. Iedereen weet nu dat hij iedereen kan verslaan. Nu ja, bijna iedereen.” Ook Usain Bolt legt zich neer bij Yohan Blakes rol als eeuwige tweede.

“Mijn gevoel zat niet goed, ik had last van stress. Ik had ook slecht geslapen. En ik was bezorgd om mijn broer Jonathan.” En toch kwalificeerde de hardlopende Belg Kevin Borlée zich voor de halve finale. Als hij nu ook nog hoofdpijn, een keelontsteking en griep krijgt, wint hij vast en zeker een medaille. “Deze Spelen verlopen als in een droom, dus waarom zou ik niet mogen dromen?” Als filosoferen een olympische sport was, zou de Belgische hordeloopster Anne Agré zeker in de top 5 eindigen.

“Het is simpel: wie de andere drie meisjes achter zich kan houden, wint goud.” De Belgische zeilster Evi Van Acker legt uit wat haar te doen staat in de finale van de Laser Radial-klasse in het zeilen.

“Vigo heeft een probleem aan zijn linkervoorbeen. Maar omdat paarden niet kunnen spreken, blijft het gissen wat de oorzaak van deze sportblessure is.” Toen ruiter Philippe Le Jeune zijn paard vroeg wat er nu eigenlijk scheelde met dat been, bleef het ijzig stil.

“Was hij een menselijke atleet, dan gaf je hem twee aspirines om de pijn te verzachten.” Le Jeune betreurt het dat zijn paard zelfs geen pijnstillers kan slikken. En krukken of een rolstoel zijn ook al geen optie. “Kom Philippe, we gaan een pint drinken.” De paardentrainer van Le Jeune troost de ruiter, nadat de beslissing genomen is om Vigo niet te laten lopen. Uiteraard mocht het arme paard zelf niet mee op café. Met hoeven kun je toch geen pint vasthouden.

“Of Kim Clijsters de gouden medaille verdient met het einde van haar carrière in zicht? Ik ben hier om te winnen, anders had ik niet naar de Olympische Spelen moeten komen.” Maria Sharapova zal geen cadeaus geven aan onze nationale tennisheldin.

“Dit was mijn laatste wedstrijd. Vaarwel aan de Internationale Badmintonfederatie, vaarwel aan het badminton waar ik zo veel van hou.” De Chinese badmintonspeelster Yu Yang gooit de handdoek in de ring na de diskwalificatie. Yang en haar partner zouden opzettelijk hebben verloren.

“Wat een blijdschap, wat een vreugde, wat een emotie.” Hugo Chávez bedankte Ruben Limardo, de eerste Venezolaanse olympische kampioen in 44 jaar, persoonlijk met een telefoontje. Limardo won de goude medaille in het schermen.

“Op de lappen bij de Saint-Paul’s Cathedral.” Bradley Wiggins viert zijn overwinning van de olympische tijdrit met wat biertjes en deelt het met de hele wereld via Instagram.

“Dit doet me niet zo veel. Mijn record heeft immers 48 jaar standgehouden. Het was tijd dat het gebroken werd.” De vroegere Sovjet-Russische gymnaste Larissa Latynina vindt het niet erg dat haar record verbroken is door Michael Phelps.

“De piste bolt hier echt erg goed. Er zullen zeker records gereden worden.” Wielrenpistes maken: de Britten kennen er wat van, weet wielrenner Gijs Van Hoecke. “Ik wil nu instorten, ik ben zo blij. Ik kraam nu waarschijnlijk onzin uit.” De Britse roeister Heather Stanning is zo blij dat ze samen met haar collega Helen Glover de eerste Britse medaille binnenhaalde, dat ze gekke dingen zegt. “Op de Eurostar zeker 20x gefeliciteerd geweest met mijn fantastische prestatie. Fail” De Belgische zwemmer Brian Ryckeman wordt al bij voorbaat gefeliciteerd voor zijn wedstrijd, die pas op 10 augustus plaatsvindt.

“Het ging hoog… heel hoog. Ik ben klaar” Met deze tweet over haar laatste training legt hooggspringster Tia Hellebaut niet enkel de lat, maar ook de verwachtingen hoog… heel hoog.

“Ik was bang dat mijn medaille nat zou worden en daarom stak ik ze bij het inzepen tussen mijn tanden” De Braziliaanse judoka Felipe Kitadai doucht zich graag met zijn medaille. Helaas viel die en brak hij in tweeën. “Ik heb twee benen en ik kan rijden.” Wielrenner Fabian Cancellara prijst zich gelukkig. Ondanks zijn zware valpartij, is hij toch hoopvol.

“De tactiek is: gewoon boksen en bewegen. Dat is wat ik deed.” De Britse bokser Josh Taylor legt uit dat boksen eigenlijk niet zo moeilijk is.

“Het was vreemd om jezelf niet te kunnen horen denken. Ik moest me concentreren op mijn benen maar het was leuk om mensen te zien langs het parcours, ook al regende het heel hard.”

De Britse wielrenster Lizzie Armitstead werd zo hard aangemoedigd door supporters dat ze zichzelf zelfs niet kon horen denken.

“Toen ik zag wat voor weer het was, dacht ik: fantastisch! Ik had gebeden voor regen.” Gelukkig kon God de gebeden van Armitstead wel horen. En Hij liet het regenen.

“Voor de handbalmatch worden er geen nationale volksliederen gezongen. Er zal dus geen krop-in-de-keelmoment zijn. Maar in de loop van matchopening, zullen we wel beseffen wat we allemaal hebben moeten doen om hier te raken. Ik hoop dat ik me sterk kan houden. Ik wil niet dat mensen tranen moeten zien.” Wedden dat de Britse handbalkeeper Bobby White dit met tranen in de ogen in zijn blogbericht schreef?

“Naar het restaurant gaan was een grote vergissing. Ik heb alleen een fruitsapje kunnen kopen door de drukte. Ik wist niet dat ik zo populair was. Ik had nog nooit zoveel gelukkige mensen gezien nadat ze een foto met mij hadden genomen.” De Russische tennisster Maria Sharapova was het drukke Olympische restaurant, waar ze massaal aangeklampt werd, nochtans zonder gekreun binnengewandeld.

“Als ik hier opnieuw speel in de Paralympics, heb ik waarschijnlijk een voordeel omdat ik hier al eens gespeeld heb. Maar de andere paralympiërs zullen ook de kans krijgen om hier te trainen, dus ook zij zullen voorbereid zijn.” De Poolse tafeltennisster Natalia Partyka neemt deel aan zowel de Olympische Spelen als de Paralympics. Daardoor zal ze een voordeel hebben, of toch ook weer niet.

“Tja, atleten zijn uitgelaten na zo’n wedstrijd! Het is een leuke bende, maar ’t is niet zo erg als iedereen denkt hoor!” Kim Gevaert antwoordt tijdens een chatsessie van Het Nieuwsblad op de vraag of het klopt dat er zoveel condooms nodig zijn op de Spelen. Ze bevestigt dat het Olympische vuur niet het enige vuur is dat hevig brandt.

“Om heel eerlijk te zijn: het speelt geen rol wie er scoort. Zolang wij maar een punt meer halen dan de tegenpartij.” Van “deelnemen is belangrijker dan winnen” trekt de Britse hockeyster Alex Danson zich niets aan, maar aan “eerlijk duurt het langst” houdt ze zich wel.

“Ik roei nog maar drie maanden. Ik begon als zwemmer maar maakte de overstap naar het roeien.” Als de Nigeriaanse roeier Djibo Issaka kapseist met zijn roeiboot, kan hij zichzelf tenminste in veiligheid brengen als een professional.

(JC, SVL en LR)