Rode Duivels maken progressie: Geloof ons, dit team komt ver

Twee wedstrijden gespeeld, twee gewonnen. Super was het niet, wat de Rode Duivels lieten zien, maar met de kritiek die er na de tweede helft ongetwijfeld zal opsteken, gaan we niet mee. Geloof ons, dit team komt ver op dit WK.

Twee wedstrijden gespeeld, twee gewonnen. Super was het niet, wat de Rode Duivels lieten zien, maar met de kritiek die er na de tweede helft ongetwijfeld zal opsteken, gaan we niet mee. Geloof ons, dit team komt ver op dit WK.

Gisteren, in Belo Horizonte, kwamen we een Russische journalist tegen. Het was wat lachen met mekaar, dat het duel tussen Argentinië en Iran er voor ons niet toe deed. Morgen telde. Wat hij van de Russen verwachtte? Hij lachte: “Zoals altijd, alles op het middenveld en daar de baas. Maar we maken zo moeilijk een goal. Ik geef jullie de meeste kansen.”

Zijn voorspelling kwam uit. Ze waren baas op het middenveld, de Russen. Een uur lang. De laatste 25 minuten van de eerste, de eerste 25 minuten van de tweede. Soms leverde het wat gevaar op _ een schot, een kopbal _, maar al bij al kostte het Thibaut Courtois niet zoveel moeite om zijn 100^ste (!) clean sheet af te dwingen.

En de Duivels? Ze speelden één kwartier op WK-niveau. Het eerste. Als we breed zijn, twintig minuten. Hoog tempo, veel dreiging, misschien niet zoveel doelgevaar, maar je voelde dat ze een goal zouden kunnen forceren. Helaas vloog het team slechts op één vleugel, alleen de rechter. En dan vlieg je niet helemaal als team, en moest het te veel van één man komen. Dries Mertens. Eden Hazard gaf afwezig.

Verbazend was dat niet. De Russen kozen ook altijd voor die flank, in de opbouw, hun linker. Bij het veroveren van de bal, kwam De Bruyne vaak met de rechter in balbezit. En dan is het moeilijk kruisen, om Hazard aan te spelen. Dat had via Witsel moeten gebeuren, het verleggen, of via Kompany, maar die hadden in defensief opzicht de handen vol. Te vol om te variëren. Een optie was om Mertens met Hazard eens te laten wisselen, maar dat was duidelijk geen opdracht.

Na die goeie openingsfase werden de Russen dus baas. Na de rust nog meer. Dankzij dat goeie middenveld en de onmogelijkheid van de Belgen om het heft in handen te nemen. Lukaku hield weer geen bal bij, Fellaini was ook niet gelukkig in balbezit. Hazard bleef afzijdig, Mertens zakte fysiek weg. Begrijpelijk.

We dachten de hele tijd aan onze Russische collega, veel balbezit, weinig dreiging. En meenden toen al: doe maar, de dreiging komt nog wel.

Lukaku was boos na zijn wissel. Zichtbaar boos. Ontgoocheld mag hij zijn, boos niet. Dit gaat om een WK, dit gaat om winst, en als het niet lukt… Sorry, met iemand anders lukt het misschien wel.

Hazard bleef wel staan. Je zag gaandeweg waarom, toen de Russen fysiek wegzakten. Dit is een knotsgek WK, waar de warmte zijn rol gaat spelen. De Duitsers merkten het gisteren ook al. Idem met Iran. Je kan nog zo sterk hollen, op de duur zijn de krachten toch op, hoe wetenschappelijke de voorbereiding ook is aangepakt. En dan vallen de gaten.

Geloof ons, dit team gaat ver komen. Het duurde even voor de Algerijnse muur werd gesloopt, maar ze ging neer. Het duurde even voor het gat tegen Rusland werd gevonden, maar het kwam er. Het had al eerder gekund, via Hazard, via Mirallas. Vergeleken met wedstrijd één slaagden de Belgen er al in om het tempo omhoog te trekken. Okee, nog niet zoals Chilenen of Colombianen gedurende 70 minuten, maar er was vooruitgang. Twee: de defensie stond er. Lukt het niet, dan kunnen de Belgen verdedigen (al is Rusland op dat vlak niet de allerbeste waardemeter, tenslotte plaatsten ze zich na het uiteenvallen van de Sovjetunie alleen in ’94 en 2002 en wonnen ze slechts twee keer).

Dit team maakt progressie, was al veel minder zenuwachtig en onder de indruk dan in de eerste wedstrijd, en heeft als voordeel, dat het nog niet zo diep in de tank moest gaan. Nog niet in écht warme omstandigheden moest spelen. Als ze straks misschien al groepswinnaar zijn _ dat hangt af van het resultaat van Algerije – Zuid-Korea, mogen ze naar Salvador. Daar is het pas schrikken, in die hete klamme oceaanlucht (wel om 17 uur Braziliaanse tijd).

Het record, twaalf zeges in een wedstrijd met inzet op rij, is binnen. De kwalificatie voor de volgende ronde ook. De bank is sterk en maakte twee keer het verschil. Nu nog het hoofd koel houden.