Tot dusver werd ervan uitgegaan dat een tekort een gevolg was van een slechte voeding.
Een tekort aan magnesium kan leiden tot een permanent gevoel van vermoeidheid en tot verlies van kracht in de spieren. Het hartritme kan erdoor verstoord raken, en ook diabetes en te hoge bloeddruk behoren tot de mogelijkheden. Te vermijden dus.
Tot dusver werd ervan uitgegaan dat een tekort een gevolg was van een slechte voeding. Maar dat blijkt niet altijd het geval te zijn. Nefrologe Sara Terryn van de Université Catholique de Louvain toont met een aantal collega’s in de American Journal of Human Genetics aan dat er een erfelijke component in het spel kan zijn. Ze ontdekten een gen dat, wanneer het in de fout gaat, de opname van magnesium in het lichaam bemoeilijkt. Het betreft een gen dat de informatie bevat over een eiwit uit de wand van nier- en darmcellen. In de foute versie kan dat eiwit magnesium uit de voeding niet langer in de bloedsomloop brengen.
Als de opname van magnesium mank loopt, verdwijnt het element gewoon via de urine en de uitwerpselen uit een lichaam.
Het nieuwe inzicht moet leiden tot nieuwe behandelingen voor een chronisch magnesiumtekort bij op zijn minst een aantal patiënten. Maar hoe die nieuwe aanpak eruit zal zien, is nog niet duidelijk.
