Stroomcrisis: doen we nog langer aan symptoombestrijding of pakken we het echte probleem aan?

De hele discussie rond het energievraagstuk focust voornamelijk op acties gericht op het verzekeren van de bevoorrading. Het achterliggende probleem, namelijk een te grote vraag voor een te klein aanbod, wordt niet aangepakt. Symptoombestrijding als het ware.

Van noodplannen, afschakelscenario’s tot overlevingstips bij black-outs en ‘Valt uw gemeente zonder stroom bij harde winterprik?’. Het is dagelijkse kost (neen, niet het programma) in de media en op de regeringstafel.

En waar is de ruimere context? Heb ik iets gemist? Het feit dat onze energiefactuur, zeker op termijn, zal stijgen. Dat vanaf 2016 de 100kWh gratis electriciteit verdwijnt. Dat we mogelijks afstevenen op een mogelijke BTW verhoging van aardgas. Dat Europese lidstaten hun energie-efficiëntie met 30 procent zullen moeten verbeteren tegen 2030. Dat in Vlaanderen tegen 2021 alle nieuwbouw zal moeten voldoen aan de BEN-normen en ook renovatie ontglipt de dans niet.

Tegen 2050 legt Europa immers op dat binnen het bestaande gebouwenbestand (residentieel en tertiair) een spectaculaire CO2-reductie van -88 tot -91 procent* moet worden gerealiseerd. Een must als we kijken naar de status van onze gebouwen in België.

Willen we bovendien de klimaatdoelstellingen halen, dan zullen we nog ambitieuzer moeten zijn dan wat de huidige regelgeving (BEN) vandaag voorschrijft.

Als je weet dat ons gebouwpark verantwoordelijk is voor een groot deel van ons energieverbruik en dat door een energiezuinige aanpak daarvan de gemiddelde vraag drastisch naar beneden kan worden gehaald. Dat je hierdoor niet alleen fossiele brandstoffen niet verder uitput maar ook onze afhankelijkheid van buitenlandse spelers (import) verkleint. Dat je hierdoor niet alleen op individueel niveau (lagere energiefactuur) voordeel hebt, maar ook het algemeen maatschappelijk belang dient.

Waarom komt dit vandaag dan nauwelijks ter sprake in de hele energiediscussie?

Omdat het geen nieuwswaarde heeft. Inderdaad, zaken als passief, zeer energiezuinig bouwen en hernieuwbare energie zijn niet nieuw. Maar is het daarom minder actueel? Wil Vlaanderen/België afhankelijk blijven van de grote (buitenlandse) spelers of nemen we het heft in eigen handen?

Het is een feit dat je in een (zeer) energiezuinig huis zo goed als geen verwarming (en dito elektriciteit) nodig hebt, met behoud van een aangenaam binnenklimaat. Met het oog op de potentiële black-out bij een zware winter toch enigzsins relevant, niet? Loont het dan niet de moeite dit nog eens te belichten? Maar ook niet te fel natuurlijk, kwestie van niet teveel stroom te verbruiken.

Anne De Smet, communicatiemanager Passiefhuis-Platform