Andreas Pereira (22): ‘Ik wil niet meer uitgeleend worden’

© BELGAIMAGE
Matthias Stockmans
Matthias Stockmans Redacteur van Sport/Voetbalmagazine en Knack Focus.

Charly Musonda Jr, Siebe Schrijvers, Zakaria Bakkali, Mathias Bossaerts, Andreas Pereira… Ze werden bestempeld als dé gouden generatie van 1996, maar geen van hen figureert nu in de WK-plannen van Roberto Martínez. Pereira, bezig aan een succesvol seizoen bij Valencia CF, komt als enige in de buurt. Een kennismaking.

Wanneer Andreas Pereira (22) spreekt, doorklinken zijn roots. Limburgs dialect overgoten met Braziliaanse flair. Geboren in België en opgegroeid in Lommel, als zoon van de Braziliaanse ex-profvoetballer Marcos Pereira (STVV, KV Mechelen, KVSK United). Van zijn negende tot zijn vijftiende opgeleid bij PSV Eindhoven, dan vertrokken naar het grote Manchester United, waar hij de voorbije zes jaar als profspeler onder contract stond, maar ondanks lovende woorden van José Mourinho zelden bij het eerste elftal mocht opdraven.

Ik droomde ervan om bij Man U te spelen en dat is nog altijd zo.

Andreas Pereira

We wandelen met de Braziliaanse Belg door het Ciutat Esportiva de Paterna, het fonkelnieuwe oefencomplex van Valencia CF. Voor het tweede jaar op rij leent Manchester United de beloftevolle middenvelder uit aan een Spaanse eersteklasser. Vorig seizoen kwam Pereira bij Granada aan 35 wedstrijden, waarin hij vijf keer scoorde en drie assists uitdeelde.

De persverantwoordelijke van Valencia loopt in ons zog mee en verbaast zich over de talenkennis van Pereira. ‘Hoeveel talen spreek jij eigenlijk, Andreas?’ vraagt hij. ‘Vijf. Nederlands, Frans, Engels, Portugees en Spaans’, antwoordt de jonge polyglot met een brede glimlach. Vorig seizoen bij Granada moest hij geregeld als tolk optreden voor de Engelse coach Tony Adams. De onervarenheid en het taalprobleem van het Arsenalicoon kwamen de club uit Andalusië duur te staan. Granada degradeerde uit de Primera División. ‘Het was een goede leerschool, ik weet nu wat het is om elke wedstrijd te moeten knokken voor een punt’, opent Pereira, nadat we aan een tafeltje plaatsgenomen hebben in een van de vele vergaderzaaltjes. ‘Ik heb gemerkt hoeveel sterker je wordt – fysiek en mentaal – als je elke week op het hoogste niveau kan spelen. Met een jaar op de bank zitten, leer je niets. Nu, ik besef wel dat ik bij Manchester United geen basisplaats kan claimen. Kijk naar de namen op de bank.’

Hoewel Man U-trainer Mourinho deze zomer in de media verklaarde dat hij in Andreas Pereira gelooft en in hem een toekomstig basispion ziet, vroeg het jonge talent in een rechtstreeks gesprek met The Special One om opnieuw uitgeleend te worden. Daarin gesterkt door de vaststelling dat hij in de voorbereiding amper speelminuten kreeg. Tegen de zin van Mourinho, die op Pereira rekende als ‘home grown player’ in zijn rotatiesysteem, werd vlak voor afsluiten van de transferdeadline een akkoord bereikt met Valencia CF. ‘De trainer zal je anders bekijken wanneer je met een positief rapport uit Valencia terugkeert. Je status verandert makkelijker dan wanneer je als jeugdproduct in de kern blijft wachten op een kans.’

Zoals Rashford of De Bruyne?

Zijn integratie bij Los Che verliep perfect. Pereira dwong meteen een basisplek af en de ploeg presteert al boven verwachting. Een plek in de top vier en bijbehorend Champions Leagueticket kan hen niet meer ontglippen. Een belangrijke stap in het rehabilitatieproces van de Spaanse subtopper die na een fantastische begin van deze eeuw (twee landstitels, UEFA Cupwinst en twee CL-finales tussen 2000 en 2005) een financiële en sportieve crisis beleefde. Tegelijkertijd een belangrijke stap in het doorbraakproces van Pereira.

Al jaren geldt de Belgische jeugdinternational als een van de most promising talents bij Man U, maar een vaste plek in de A-kern bleek tot dusver net een trede te hoog. Onmogelijk is het echter niet, kijk naar Marcus Rashford, nochtans één jaar jonger. ‘Bij zijn debuut scoorde Marcus meteen twee keer in de Europa League en nadien tegen Arsenal. Hij kende het beetje geluk dat je nodig hebt om door te breken. Concurrenten voor zijn positie geraakten op een voor hem juist moment geblesseerd en hij greep zijn kans. Tegen mij zeiden ze dat ik er dicht bij stond en dat ik geduld moest hebben. Maar zowat al mijn directe concurrenten – jongens die veel geld gekost hebben – waren fit zolang ik er rondliep. Dan weet je dat het moeilijk wordt. Ik heb daar met Mourinho over gesproken, hij begrijpt mij. Kevin De Bruyne heeft hetzelfde meegemaakt en via een omweg is hij uitgegroeid tot een wereldtopper.’

Andreas Pereira: 'José Mourinho stuurt me berichten via whatsapp, ze volgen me nauw op.'
Andreas Pereira: ‘José Mourinho stuurt me berichten via whatsapp, ze volgen me nauw op.’© BELGAIMAGE

De vergelijking gaat niet helemaal op: De Bruyne had immers al flink wat professionele ervaring en zelfs een landstitel op zak toen hij uit België vertrok. Misschien is Pereira toch net iets te vroeg naar de absolute top gegaan? Hij schudt het hoofd. ‘Dat is te makkelijk gezegd. ( denkt na) Het kan inderdaad beter zijn om eerst in eigen land door te breken, maar als je zo een kans krijgt… Ik droomde ervan om bij Man U te spelen en dat is nog altijd zo. Ik lig er nog onder contract, hè ( Man U verlengde deze zomer zijn contract tot 2019, nvdr). En de clubleiding ziet nu ook wel dat ik mijn mannetje sta bij Valencia, dat ik het niveau aankan.’

Thuis in Spanje

Met zijn technische bagage en snelheid maakt Andreas Pereira indruk. In tegenstelling tot Granada, waar hij veelal als tien achter de spits opereerde, gebruikt Valenciacoach Marcelino hem als flankaanvaller in een 4-4-2-systeem. Iets waar Mourinho zich tijdens de winterstop nog over opwond. ‘Hij speelt op een positie die bij ons niet bestaat’, drukte de Portugees zijn bezorgdheid uit over de effectiviteit van deze uitleenbeurt. Pereira haalt zijn schouders op: ‘Daar mag ik niet te veel rekening mee houden. Bij Valencia hanteren we inderdaad een ander tactisch systeem dan Mourinho bij Man U. Met meer nadruk op flankspel, terwijl ik altijd opgeleid ben in 4-3-3 of 4-5-1, maar dit komt mijn ontwikkeling ten goede. Ik heb nu beide systemen onder de knie. Van nature beschouw ik mezelf wel nog steeds als een offensieve middenvelder, een tien.’

Liever wilde Mourinho de uitgeleende Pereira in de winterstop terughalen om zo een blessuregolf in zijn eigen kern op te vangen. Contractueel kon dat niet. Bovendien voelt Pereira zich prima in Spanje. ‘De eerste maanden bij Valencia waren super. Ik mocht vaak starten en we wonnen. Rond de jaarwisseling hadden we een klein dipje en geraakte ik geblesseerd ( een blessure die hem in totaal twee maanden van de velden hield, nvdr), maar we herpakten ons snel. Ik voelde van in het begin veel vertrouwen van de trainer, er werd mij op voorhand gezegd dat ik veel zou spelen. Ik ben een betere voetballer geworden. Vorig seizoen speelde ik ook veel, maar was het anders: we knokten tegen de degradatie. Hier doen we mee in de top van het klassement, we brengen mooi voetbal.

‘Als technische speler voel ik me thuis in het Spaanse voetbal’, gaat hij verder. ‘De eerste keer dat je in Bernabéu, Camp Nou of zelfs Villamarín – ook Betis heeft een indrukwekkend stadion – komt, kijk je wel even rond, maar zoiets ebt weg. Je leert je concentreren op de wedstrijd.’

Het leven naast het voetbal bevalt hem evenzeer. Samen met zijn vriendin woont hij in Paterna, net buiten het stadscentrum en vlak bij het oefencomplex. ‘Ik zit graag thuis. Beetje Playstation spelen, een tv-serie kijken, of met mijn drie honden wandelen.’ Die huiselijkheid kan gezien worden als nog een restant van zijn leven in Engeland. Pereira: ‘In Manchester heb je pakweg vier goede restaurants en daar liggen constant fotografen op de loer. Ze hebben een lijst bij zich van alle City- en Unitedspelers. Ik moest constant op mijn tellen passen. Ik werd toch aangezien als één van de grootste talenten bij United. Hier focussen de media zich minder op dat privéleven, maar in Engeland bestaat toch meer respect voor de grootheid van een club. Hier schreven ze meteen negatief toen we eens een paar keer verloren, terwijl we net een clubrecord hadden verbroken van meeste overwinningen op een rij. Daar verschoot ik toch van.’

Hij verschoot nog van iets anders: de eetpatronen. Enerzijds heeft hij met Marcelino een trainer die gelooft in zeer strikte levenshygiëne, anderzijds is er de Spaanse way of life. Pereira grijnst: ‘Wij eten hier echt bijna niets! Maar je merkt wel dat je daardoor fitter bent en de blessurelast in onze kern is minimaal. Dat zal geen toeval zijn. Nog moeilijker had ik het met de etenstijden: we trainen vaak ’s avonds, om zes uur, en dan eten we pas daarna, rond negen of tien uur.’

Nu het seizoen haar einde nadert, oogt de balans positief. Valencia behaalt een CL-ticket en de Braziliaanse Belg heeft daar een behoorlijk aandeel in. ‘De technische staf van Man U volgt me nauw op. We bellen geregeld of wisselen whatsappberichten uit. Ook met Mourinho. Of ik bij Valencia blijf, hangt af van Manchester. Alle opties liggen open, maar ik wil niet meer uitgeleend worden. Ik heb laten zien wat ik kan. Deze zomer zal er duidelijkheid moeten komen. Ik wil nu ergens twee of drie jaar kunnen blijven, het is tijd om iets op te bouwen.’

Charly Musonda Jr
Charly Musonda Jr© BELGAIMAGE

De klas van ’96, waar zitten ze?

Charly Musonda Jr

verruilde op zijn zestiende Anderlecht voor Chelsea. Werd in januari 2016 voor een half jaar uitgeleend aan Betis, waar hij zestien wedstrijden speelde. Zijn huurcontract werd verlengd met één jaar, maar in januari 2017 keerde de middenvelder al terug naar Chelsea. Onder Antonio Conte kreeg hij enkele kansjes, maar nooit het volledige vertrouwen. Sinds deze winterstop is hij op uitleenbasis actief bij Celtic, waar hij vooral een invallersstatuut heeft.

Zakaria Bakkali
Zakaria Bakkali© BELGAIMAGE

Zakaria Bakkali

ging op zijn twaalfde van Standard naar PSV Eindhoven. Scoorde op zijn zeventiende een hattrick voor het eerste elftal van PSV, daarmee de jongste ooit in de geschiedenis van de Eredivisie. Debuteerde in die periode ook bij de Rode Duivels in een oefenpot tegen Marokko. Kende daarna een terugval en koos in 2015 voor een avontuur bij Valencia, waar hij een vijfjarig contract tekende. Na een sterke start, kwam de dribbelvaardige flankaanvaller vorig seizoen maar in de helft van de wedstrijden in actie. Wordt sinds deze zomer verhuurd aan Deportivo La Coruña, waar hij geregeld speelt, zij het vooral als invaller.

Siebe Schrijvers
Siebe Schrijvers© BELGAIMAGE

Siebe Schrijvers

een van de weinige goudhaantjes die in eigen land bleef, bij KRC Genk, de club die hem opleidde. Daar mocht hij al debuteren bij het A-elftal in het seizoen 2012/2013. Pas twee seizoenen later kwam zijn grote doorbraak, in het seizoen 2014/2015 speelde hij meer dan dertig matchen voor Genk. Een jaar later werd hij uitgeleend aan Waasland-Beveren, waar de spelmaker uitgroeide tot een sleutelpion. Keerde vorige winter terug naar Limburg, waar hij in het begin van het seizoen een basisplaats had.

David Henen
David Henen© BELGAIMAGE

David Henen

Op zijn 17e verliet hij Anderlecht. Bij AS Monaco kwam hij op huurbasis één jaar uit bij het reserveteam. In de zomer van 2014 kocht Olympiacos hem van paars-wit, om hem vervolgens meteen te verhuren aan Everton en in 2015 aan hen te verkopen. Kwam in het seizoen 2015/2016 uit voor derdeklasser Fleetwood Town, sinds vorig seizoen speelt hij terug voor de U23 van de Toffees.

Mathias Bossaerts
Mathias Bossaerts© BELGAIMAGE

Mathias Bossaerts

verruilde op zijn zestiende Anderlecht voor Manchester City. Kwam daar nooit verder dan de beloften en tekende in de zomer van 2016 een contract van drie jaar bij KV Oostende. Ook bij de kustploeg heeft de verdediger het moeilijk om zich door te zetten. Vorig seizoen kwam hij aan amper tien wedstrijden, dit seizoen geraakte hij er volledig uit beeld.

Brazilië of België? ‘Daar ben ik nog niet uit’

Het was vooral Johan Boskamp die destijds lyrisch was over de generatie jonge Duivels van het bouwjaar 1996. Die lichting wordt dit jaar 22 jaar, waarom wachten we nog steeds op hun doorbraak? ‘Moeilijke vraag’, denkt Andreas Pereira even na. ‘Er is niet één reden. Misschien werd er te vroeg te veel aandacht besteed aan ons, te veel druk gelegd ook. Of je er geraakt, hangt van zoveel factoren af: steun van je omgeving, geluk, timing, juiste mentaliteit. Talent alleen volstaat niet. Het is gewoon moeilijk om bij een topclub door te breken als jongere, zeker in het offensieve compartiment. Daar liggen de transferprijzen een pak hoger. Je moet opboksen tegen concurrenten die soms tientallen miljoenen euro waard zijn. Eerlijk: dan zou ik als trainer wellicht ook kiezen voor die dure speler.’

Ondanks het feit dat hij een vaste waarde was bij de Belgische jeugdelftallen, koos Pereira op zijn achttiende plots voor Brazilië. In 2015 scoorde hij voor de Seleção zelfs in de (verloren) finale van het WK U20 in Nieuw-Zeeland. Pereira: ‘De beleving bij Brazilië is anders: meer enthousiasme, het voetbal leeft enorm. De laatste drie jaar speelde ik bij de Braziliaanse U23. Ik vond het een nuttige, mooie ervaring. Ik zat in het team met Gabriel Jésus, we hebben nog geregeld contact. Maar dat heb ik met de Belgen, Musonda en Bakkali in het bijzonder, ook hoor.’ Nu hij de jeugdreeksen ontgroeid is, is het wachten op een eerste officiële cap. Maar voor welk land? ‘Daar ben ik niet uit’, zegt Pereira. ‘België is zeker geen afgesloten hoofdstuk. Ik kom nog geregeld in Lommel, mijn ouders hebben er nog steeds een huis, mijn vriendin is van daar en ik heb er nog veel vrienden.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content