Argentinië-België: Rode Duivels moeten opletten voor dodelijke cynici Messi, Di Maria en Higuaín

De Rode Duivels moeten niet bang zijn om gedomineerd te worden door de Argentijnen. De angst mag, neen: moet, zijn dat als je het overwicht niet meteen kunt uitbuiten, het deksel op de neus volgt. Argentijnen zijn romantici op de dansvloer, een sensuele tango laten ze zelden liggen, maar op een voetbalveld worden het dodelijke cynici.

114^e minuut. Clint Dempsey na een ingestudeerde vrije trap alleen voor Thibaut Courtois. De Amerikaanse spits mist – of Courtois pakt, het is maar hoe je het bekijkt. Het is een cruciale fase in het slot van de thriller tussen België en de VS, die nadien alweer snel vergeten werd. Eind goed al goed. Maar het illustreert wel mooi het verschil dat we mogen verwachten in de volgende partij van de Rode Duivels, op weg naar eeuwige faam. Die tegen Lionel Messi en de zijnen.

Een WK of EK draait immers om het nemen van ‘de momenten’. Ook daarom zijn het vaak de toplanden (lees: de topcompetities) die met de eer gaan lopen. Daar weten ze wat het betekent om te presteren onder druk. Om de weinige kansen die je in een beladen partij krijgt toch te benutten.

Argentinië ontpopt zich op dit WK als dé momentenpakker bij uitstek. Weinig sprankelend voetbal, zuinige overwinningen, maar een foutloos parcours. Lionel Messi uiteraard, maar ook Di Maria, Higuaín, Aguëro, Lavezzi: dat zijn spelers die zelfs wanneer ze niet in de wedstrijd zitten met een flits de match beslissen. Niet toevallig zijn het voetballers die hetzij gevormd werden aan de top in de Italiaanse Serie A – het mekka van het resultaatvoetbal, ook al speelden ze daar de voorbije seizoenen avontuurlijker voetbal – hetzij aan de top in Spanje. Zie de evolutie van Dries Mertens, nu hij bij Napoli speelt: in Italië leer je wat het is om momenten te pakken. Eén onoplettendheid en pang … in the face, zoals Jack van Gelder het zo poëtisch formuleerde. De Premier League, ja heerlijk, negentig minuten gáán. Leuke pot voetbal, maar momenten pakken leren ze er niet, want je krijgt er doorgaans te veel ‘dankzij’ het matige niveau van verdedigen. Vraag maar aan de Engelse nationale ploeg.

Heus, angst om in het spel gedomineerd te worden door de Argentijnen moeten we zeker niet hebben. Wel integendeel, het balbezit zal wellicht voor de Belgen zijn. Maar de angst mag, neen: moet, zijn dat als je het overwicht niet meteen kunt uitbuiten, zoals tegen de VS gebeurde, het deksel op de spreekwoordelijke neus volgt. Argentijnen zijn romantici op de dansvloer, een sensuele tango laten ze zelden liggen, maar op een voetbalveld worden het dodelijke cynici.