Buffon: ‘Wat Neuer doet, vind ik niet revolutionair’

© BELGAIMAGE

Gianluigi Buffon, de iconische keeper van Juventus en de Italiaanse nationale ploeg, spreekt in Sport/Voetbalmagazine openhartig over de huidige generatie doelmannen en de EK-wedstrijd die hem hielp een depressie te overwinnen.

Toen hij in 1995 prof werd, werd Gianluigi Buffon (38) beschouwd als het grootste internationale keeperstalent. Nu is Manuel Neuer de referentie in doel. Veel waarnemers zeggen dat hij voor een revolutie heeft gezorgd omdat hij zo goed kan voetballen. Wat denkt Buffon daarvan?

Gianluigi Buffon: ‘Voor doelmannen is het altijd al belangrijk geweest om goed te kunnen voetballen. Wat Neuer nu doet, ken ik heel goed. Kijk maar eens terug naar mijn wedstrijden bij Parma onder Malesani, met wie we de UEFA Cup, de Italiaanse beker en de supercup wonnen (in 1999, nvdr). Drie, vier keer per wedstrijd moest ik uit mijn strafschopgebied komen om een aanval van de tegenstander af te weren. Omdat ik als kind veldspeler was, heb ik altijd al de neiging gehad om mijn voeten vaak te gebruiken. In Italië is het bovendien altijd gebruikelijk geweest. In het begin van de jaren 90 bijvoorbeeld kwamen Francesco Mancini, doelman onder Zdenek Zeman bij Foggia, en Luca Marchegiani, keeper van Lazio, ook al vaak buiten hun strafschopgebied. Ik vind het met andere woorden niet zo revolutionair wat Neuer doet. Wel echt vernieuwend voor keepers is FC Barcelona geweest. Tien jaar geleden integreerde Barça de doelman niet alleen in de ploeg, maar ook in de opbouw van het spel. Voordien kwam een keeper alleen maar uit zijn strafschopgebied om een aanval van de tegenstander af te blokken. Barça heeft er iets aan toegevoegd: voortaan komt een doelman niet meer uit zijn doel om een actie af te breken, maar om een aanval van zijn eigen ploeg te lanceren.’

Polyvalentie is in het hedendaagse voetbal niet alleen belangrijk voor doelmannen, ook voor veldspelers. Een spits moet kunnen verdedigen, een verdediger moet kunnen aanvallen. Buffon: ‘Als je vandaag de dag een fenomeen bent – en dan bedoel ik een écht fenomeen – dan kan je je de luxe veroorloven om net iets meer je krachten te sparen dan de anderen, want telkens je de bal hebt, maak je het verschil. Dan spreken we over mannen als Messi, Cristiano Ronaldo, Neymar of Ibrahimovic. Als je ‘slechts’ een gemiddelde voetballer bent of zelfs een ‘gewoon’ goede voetballer, dan moet je heel veel lopen. Fysiek wordt er zoveel van je gevraagd dat geen enkele ploeg het zich nog kan permitteren om een speler op te offeren. Toen ik prof werd, kon dat nog. Nu niet meer.’

Depressie overwonnen

In een open interview spreekt de Italiaanse goalie ook over de depressie die hem in 2003 korstondig verlamde, maar in zijn eentje en in alle stilte wist te overwinnen. Buffon: ‘Ik was toen 25, 26 jaar, een leeftijd waarop ik helemaal volwassen werd. Op zo’n ogenblik realiseer je je dat je alle onbezorgdheid, onbezonnen vreugde en alle dwaasheden die je je voordien kon veroorloven, achterwege moet laten. Je beseft dat je een andere levensstijl moet aannemen, dat je je ongedwongenheid moet afschudden. Die overgang zorgde ervoor dat ik doormaakte wat ik heb doorgemaakt.’

De openingsmatch van de Italiaanse nationale ploeg op het EK van 2004, tegen Denemarken, was het keerpunt, vertelt Buffon: ‘Op sommige momenten stond ik in die periode plots te trillen op mijn benen als ik moest spelen. Ik was bang. Wat me het meest verontrustte, was dat het EK 2004 in Portugal voor de deur stond. Ik was bang om te mislukken. Als je de doelman bent van een land als Italië… Ik weet nog goed dat ik heel veel angst had voor onze openingsmatch tegen Denemarken, maar net die wedstrijd werd een kantelmoment. Dankzij een beetje talent en evenveel geluk – dat heb je namelijk nodig op sommige momenten – speelde ik een heel goede wedstrijd. Ik verrichte enkele belangrijke reddingen, met een grote ontlading en veel emoties als gevolg. Bij het eindsignaal besefte ik dat ik voor het eerst in vijf, zes maanden tijd niet meer getrild had op mijn benen. Het was alsof ik opnieuw geboren werd. We speelden 0-0 en het was een smerige wedstrijd. Iedereen was geënerveerd, behalve ik, want ik wist dat ik mijn probleem waarschijnlijk had opgelost. Ik was niet langer bang, precies op het moment waarvoor ik het meest bang was.’

(Lucas Duvernet-Coppola & Stephane Regy)

Lees het volledige interview in Sport/Voetbalmagazine van woensdag 8 juni.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content