Club Brugge en de lessen van Europa

© Belga Image
Peter t'Kint
Peter t'Kint Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

Club Brugge neemt het dinsdagavond op tegen de Engelse kampioen Leicester City. De ploeg van Claudio Ranieri is niet het superteam dat vorig seizoen kampioen werd. Of de Bruggelingen daarvan kunnen profiteren, is nog maar de vraag.

Derde en laatste uitwedstrijd van Club Brugge in de Champions League vanavond. Na het bezoek aan Kopenhagen (4-0) en aan Porto (1-0) volgt voor Club een uitwedstrijd bij groepsleider Leicester City, dat met 10 op 12 aan de rand staat van een kwalificatie voor de volgende ronde. Voor een Engelse kampioen de normale gang van zaken in Europa, zeker nu de machtsverhoudingen op financieel vlak helemaal zijn scheefgetrokken door het nieuwe televisiecontract.

Het goeie nieuws voor Club is: Leicester City is in eigen land bezig aan een ‘normaal’ seizoen. Dat wil zeggen: meer verliezen dan gewoonlijk, rond deze tijd flirtend met de degradatiezone. De minzame coach Claudio Ranieri herhaalt wekelijks dat hij zich geen zorgen maakt. Niet over de degradatie, noch over de mindere vorm van Jamie Vardy die al dertien wedstrijden op rij niet scoorde. Hij zou het beter wél doen. Te veel spelers die vorig jaar sterkhouders waren klagen nu na nederlagen over de ‘lack of fighting spirit’ binnen het team. Alsof ze daar nog altijd wat nagenieten en de realiteit van het moment niet beseffen.

Nu, her en der lees je parallellen met het Leeds van begin deze eeuw, of met het Blackburn van Alan Shearer. De ene net geen kampioen, wel Champions League en daarna helemaal weggezakt. De andere wél kampioen en ook verdwenen.

Helemaal gaat die vergelijking niet op. Leeds kocht zich diep in de schulden in de hoop een titel te pakken, en toen dat niet lukte, was het financiële gat een ravijn waaruit het moeilijk recht krabbelen was. Blackburn was kunstmatig en dreef op een rijke voorzitter. Toen die wegens ziekte weg viel, was het ook met de club gedaan.

Leicester heeft een steviger fanbase, het stadion is vanavond nagenoeg uitverkocht. En het spendeerde deze zomer inderdaad een smak geld, maar het verkocht ook Kante voor veel euro’s aan Chelsea. Dat verbrak wel wat het sportieve evenwicht. Vergelijk het met het Zulte Waregem van een paar seizoenen terug, na dat bijna-kampioenenjaar. Of met AA Gent dit seizoen.

Kan Club daarvan profiteren? Het is de vraag. Het Leicester dat Ranieri – Italiaans geschoold, ze weten bij Chelsea inmiddels ook wat zoiets betekent – Europees neerzet, kreeg nog geen goal binnen. 1-0 tegen Porto, 1-0 tegen Kopenhagen, verwend werd het eigen publiek nog niet. In Kopenhagen werd het 0-0. Alleen in Brugge was het verschil duidelijk: 0-3. Club kreeg die avond een les in efficiëntie, net zoals het er eentje kreeg, nog duidelijker, in Kopenhagen.

Afspraak gemist

Club kreeg Europees in elke wedstrijd wel wat kansjes om te scoren, maar globaal gezien heeft het zijn afspraak met Europa gemist. Net als vorig jaar, toen je de indruk kreeg dat in de Europa League roteren en deelnemen belangrijker was dan winnen.

Er zijn excuses. Refaelov was out. Izquierdo, de man die tijdens de play-offs het verschil maakte, kwam Europees amper in actie. Grosso modo geldt hetzelfde voor Diaby. In een competitie waarin je niet dominant bent en wat achterover kan leunen, waarbij je mikt op openingen en de counter, is net die troeven missen zeer vervelend.

Dan moet je het oplossen, vooraan, met Jelle Vossen, sterker als sluipschutter in een dominante ploeg die zich rond de bezoekende zestien ophoudt. Om dat te kunnen, was het Club anno 2016 (en ook 2015, remember Napels) niet balvast genoeg in het middenveld en voetballend niet sterk genoeg achterin. Geen Engels in de opbouw, dat scheelde. Denswil die in de competitie uitstekend presteerde, maar Europees af en toe in de fout ging.. Club had het lastig om zijn niveau op te krikken naar dat van de play-offs vorig seizoen.

Na de thuisnederlaag tegen Porto (in de laatste minuut, Club had nu niet met 0 punten moeten achterblijven) kreeg je de indruk dat intern de handdoek was gegooid. Vanaken, Vossen, ze werden gespaard voor het duel in de Jupiler Pro League dat volgde. Benieuwd of Club vanavond die lijn door trekt of nog eens voluit zijn kans gaat. Allicht is dat voor Kopenhagen, op 7 december.

AA Gent vertekende vorig seizoen wat het beeld van de Belgische ploegen in de Champions League. Tien punten in de groepsfase, drie zeges, het is uitzonderlijk. Belgen speelden de voorbije jaren zelden meer dan een bijrol. De nul punten van Club, dat overkwam Anderlecht in 2004 ook, tegen Inter, Bremen en Valencia. Slechts één keer scoren, dat overkwam Anderlecht het seizoen daarop ook al. De 0-1 bij Betis was toen wel goed voor de drie punten. Neen, het Europese parcours van Club dit jaar is helaas eerder de regel dan uitzonderlijk. De ingevoerde play-offs hebben onze competitie wel spannender gemaakt, maar een garantie op Europees succes zijn ze niet.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content