Redacteur Peter T’Kint reist tijdens het WK 2014 door Brazilië en houdt een dagboek bij voor sportmagazine.be.
Dag der Verliefden hier vandaag. En Dag van de Bal, het voetbal, dat moet voor het volk zowat de ultieme combinatie zijn. A mulher e a bola, de vrouw en de bal. Eindelijk. Na een lange aanloop gaat het vanavond beginnen, het WK, het negentiende in de rij. Vierenzestig wedstrijden, 3 miljoen happy few in de stadions, een paar miljarden kijkers daarbuiten. En op 13 juli, de finale. Wie wordt het? Wedden maar. Dit is het eerste WK met online betting, en alles wat er bij komt kijken. Het was vanochtend, tijdens het ontbijt, al groot nieuws op de televisie, de kwoteringen van de bookmakers. Wie wint? Wie wordt de speler van het tornooi? Neymar, of toch Messi. Voor de Zuid-Amerikanen telt de rest niet mee.
Tot straks, om 17 uur Braziliaanse tijd, de eerste bal aan het rollen gaat, is voor ons dé man van dit WK Sepp Blatter. We hebben ons gisteren opgeofferd om de dag door te brengen in de spelonken van het Transamerica Expo Center, locatie van het 64e FIFA-congres. Meer dan zes uur duurde het, 2,5 uur voor der middagbreak en dan nog vier uur erna. Zo’n congres is voor de buitenstaander een vrij saaie bedoening, met een stand van zaken van de financiën (hoeraberichtgeving in het geval van FIFA, dat er warmpjes inzit), en dan het overlopen van de initiatieven die de voetbalfamilie het afgelopen jaar nam en een stand van zaken in een paar moeilijke dossiers. Je ziet gaandeweg hoe de delegatieleden _ alle 209 bij FIFA aangesloten landen _ de aandacht verliezen en verslappen en steeds meer hun laptops en smartphones betokkelen. Al viel dat gaandeweg ook tegen, de internetcapaciteit in de zaal kon het allemaal niet meer slikken en gaf na een tijd niet meer thuis.
De job van Blatter stond niet op het spel, zijn mandaat loopt tot 29 mei 2015, maar het was wel uitkijken hoe hij zou reageren op alle verhalen over corruptie en op de vraag vanuit de Europese voetbalbond om toch maar aan geen nieuwe ambtstermijn te beginnen. Leuk detail: het was dag op dag veertig geleden (op 11 juni 1974) dat João Havelange (met de steun van Adidas) aan de macht kwam bij FIFA. Zijn eerste zet was het binnen halen van Sepp Blatter, die toen werkte bij Longines. Blatter zou zijn rechterhand worden en in juni ’98 ook zijn opvolger. In 2002, 2007 en 2011 werd hij herkozen. Als dat volgend jaar opnieuw gebeurt, op zijn 79e, dan zal de man bijna een halve eeuw het internationale voetbal hebben bestuurd.
Hoe dat kan? Wel, we hebben hem de hele dag geobserveerd. Voor zijn zaal is hij scherp, scherper dan voor de media achteraf, waar hij weinig verduidelijkende antwoorden geeft en de pers niet alleen te woord staat. Dan is hij kleiner dan op het congres, dan verstaat hij plots veel minder Engels, dan plooit hij terug en geeft hij het woord liever aan anderen.
Maar in de zaal. Wat een menner, wat een charisma. Triomferend bij de uitstekende financiële vooruitzichten van FIFA (“u mag applaudisseren”), met de 5 miljard dollar (3,7 miljard euro) aan inkomsten die begroot zijn tot 2018 heeft de wereldvoetbalbond een zeer mooie provisie om werk te maken van de ontwikkeling van het voetbal en allerlei projecten te steunen.
Luid applaus van de hele zaal.
Elke federatie krijgt dan ook direct 250.000 dollar (185.000 euro) en op het einde van het jaar nog eens 500.000 dollar (370.000 euro) gestort!
Nog luider applaus van de hele zaal.
FIFA moet zich aanpassen aan de nieuwe tijden, zei hij in zijn openingsspeech. In de slotspeech heette het dat er A New FIFA moest komen. Met Blatter aan het roer, want zijn ‘missie’ was nog niet afgelopen.
Waarna hij die cijfers nog eens herhaalde, ter verduidelijking.
Nieuw applaus.
Voor de grote federaties zijn de sommen peanuts, voor de middelgrote welkom, maar van de 209 aanwezige landen is het gros klein, en betekent het geld, ook al worden de uitgaven dezer dagen op papier beter gecontroleerd, zeer veel. Het waren dan ook niet toevallig de woordvoerders van ‘kleine’ landen als Cuba, Haiti, Pakistan of Congo die in de bres sprongen voor de president. De delegatieleider uit Congo sprong zelfs twee keer in de arena. Een keer om de kritiek op het regime als “racisme” te omschrijven, en een tweede keer om er de figuur van Nelson Mandela bij te betrekken toen er sprake was van het opleggen van een leeftijdslimiet. Met zo’n emotioneel argument sla je uiteraard iedereen plat.
En dat weet Blatter, die ook zonder moeite het invoeren van die leeftijdsgrens kon afslaan.
Conclusie: a new FIFA, het zal nog niet voor morgen zijn, ondanks alle kritiek, alle boeken, alle verwijten. Moeilijke dossiers als de impact van spelersmakelaars, of de eigendomsrechten op spelers buiten de clubs om, het wordt allemaal zachtjes aangepakt. Bestudeerd in commissies, doorgeschoven naar de komende congressen.
Gebeurt er dan niks? Uiteraard wel. FIFA beweegt, maar langzaam. Er is geleerd uit Qatar, het WK van 2026 zal worden toegewezen door het voltallige congres. Basisdemocratie, wat eventuele omkopingspogingen moeilijker zal maken. Die beslissing zal in beperkte cenakels ook worden gestuurd, daar twijfelen we niet aan, maar het is een stap. Net als de ethische commissie, en het rapport rond de toewijziging van Rusland en Qatar. Maar a New FIFA. Dat is nog niet voor morgen.
Mocht voor gisteren iemand van plan zijn om Sepp Blatter in mei volgend jaar uit te dagen, dan kon hij gisteren om iets over 5 uur Braziliaanse tijd zijn illusies opbergen. Ciao, mr Platini, het zal voor een andere keer zijn.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier