De leidersrol van Lukaku en de dromen van Wilmots

Als de nationale ploeg nog een leider op het veld zoekt, wel, ze heeft er een. Telkens hij hier het woord neemt, valt ons op hoe rustig Romelu Lukaku wedstrijden analyseert, commentaren pareert, kritiek nuanceert, maar ook duidelijk werkpunten aangeeft.

Daar staan ze dan, de Rode Duivels, in de achtste finales van het EK. Logisch, op basis van de ranking en de kwaliteit in de ploeg. Zes op zes na een slechte start (Lukaku: “Tegen Italië had iedereen een offday, meer niet”), geen doelpunt meer geïncasseerd, dat vooral. Ook niet op stilstaande fases, al waren de Zweden daar wel een paar keer gevaarlijk. Wilmots: “Vergeleken bij Brazilië ben ik achterin 40 kilo en 20 cm kwijt. Het zal altijd wel wat gevaarlijker zijn op spelhervattingen dan toen, maar ik zie ook de statistieken. In nu 27 opeenvolgende wedstrijden slikten we geen goal op spelhervattingen. Dat betekent dat het goed staat.”

Radja Nainggolan en Romelu Lukaku trotseerden de day after een korte nacht de pers. Als de nationale ploeg nog een leider op het veld zoekt, wel, ze heeft er een. Telkens hij hier het woord neemt, valt ons op hoe rustig Romelu Lukaku wedstrijden analyseert, commentaren pareert, kritiek nuanceert, maar ook duidelijk werkpunten aangeeft. Op een verstandige manier, zonder kritiek op zijn sportieve baas te uiten. Vorige week, twee dagen voor de match tegen Ierland, was het nog op initiatief van Jean-François Gillet en Axel Witsel dat de groep samen kwam (iets waar Marc Wilmots achteraf van op de hoogte werd gesteld, zei Gillet na de match tegen de Zweden). In de toekomst kan Lukaku die vacature na het (tijdelijke) afhaken van Kompany overnemen.

Kan dat hier al? Daarvoor is het nog iets te vroeg. Lukaku moet als spits nog iets meer krediet opbouwen bij zijn critici. Na een moeilijk WK, een aarzelende kwalificatiecampagne zonder goals, en een moeilijk debuut tegen Italië hier, moeten er nog een paar referentiematchen volgen. Maar de persoonlijkheid heeft hij alvast. Dat constateren we iedere keer weer. Iets meer dan Eden Hazard, die in die rol wordt geduwd door Marc Wilmots, hier grote betrokkenheid toont, maar buiten zijn persoonlijkheid moet treden.

Dat het tegen de Zweden wat minder liep, noemde Lukaku “verkeerd gokken.” Bij Everton lukte dat aardig, voor de man komen, anticiperen op de bewegingen van de ploegmaats. Hier moet hij nog iets te veel reageren, op bewegingen van de tegenstander, van de ploegmaats, in plaats van de anticiperen. Soms komt de voorzet er, zoals Kevin De Bruyne een paar keer deed, soms komt er een crochet, en wordt van hem een tweede beweging verwacht. Eentje die bij gebrek aan ruimte moeilijker te maken is. Werk aan de winkel, om op training automatismen te verkrijgen. Nu er een bepaalde manier van spelen is gevonden – met een offensief kwartet – kan dat elke dag, bij wijze van spreken.

Automatismen achterin zijn er, al moet Meunier nog wat bijpompen om het niveau van de drie gewezen Ajacieden te halen. Maar: nul tegengoals in twee wedstrijden (tegen niet de beste aanval, de Hongaren scoorden veel meer) moet vertrouwen geven. Lukaku: “Dat vertrouwen in de verdediging is groot, we vertrekken al haast met de idee: een goal krijgen we niet binnen, en zelf maken we er wel eentje.”

Rest bij dit groeiend elftal dat -Wilmots haalde het terecht aan – een moeilijke voorbereiding kende, nog een ander werkpunt: de balans op het middenveld. Met De Bruyne win je offensief aan kwaliteit vergeleken met Fellaini, maar boet je iets in aan defensieve organisatie. Die stond tegen de Zweden voor de rust niet goed, pas erna werd dat bijgesteld, met een iets lager blok. Daar moeten duidelijker afspraken over worden gemaakt, wat ons betreft, vooral met een zone-aanpak. Gewezen Gent-verdediger Erik Johansson haalde dat na de Zweedse nederlaag aan als een van de zwakkere punten bij de Belgen. Dat ze nog te veel vertrekken vanuit de principes van de man marking.

Marc Wilmots haalde na de kwalificatie aan dat er een nieuw tornooi begint, met rechtstreekse uitschakeling. En dat er “misschien” veranderingen komen. Hopelijk is dat zand in de ogen strooien om de rest van zijn bank scherp te houden, want alvast in de komende twee wedstrijden – Hongarije zondag en daarna wellicht Wales, startten de Belgen twee keer als duidelijke favoriet. In dat geval zou aan dit systeem, de 4-2-3-1 iets veranderen doodzonde zijn.

Inmiddels dromen de Belgen, zeker op het steeds enthousiaster wordende thuisfront. Maar ook hier. Van een medaille. Alderweireld, na de zege tegen Zweden: “We blijven met de voeten op de grond, maar we gaan wel voor winst.” Lukaku: “Ik wil, net als de anderen, met een medaille rond de nek naar huis.” Wilmots: “Mensen mogen dromen, ik heb die ook. Maar ik blijf realist.”