De Duitse bondskanselier komt doorgaans koel over. Behalve wanneer ze in een voetbalstadion zit.
Wanneer de Duitse nationale ploeg belangrijke wedstrijden speelt, is Angela Merkel doorgaans present. Terwijl andere politici in een zwart pak op de tribune zitten en neutraal blijven, balt zij triomfantelijk de vuisten bij een doelpunt. Zittingen in de Duitse bondsdag worden vaak aangepast in functie van de kalender van de Mannschaft. Zoals tijdens het WK van 2014, toen Merkel naar Rio reisde om Duitsland in de finale aan te moedigen. Na de wedstrijd gaat ze altijd naar de kleedkamer. Om de spelers te feliciteren of hen te troosten.
Angela Merkel heeft weldegelijk iets met voetbal. Ze is erelid van Energie Cottbus, een club die ooit in de Bundesliga speelde, maar nu is afgedaald naar de Regionalliga, de in Duitsland in vijf reeksen onderverdeelde vierde klasse. Daar staat Cottbus trouwens tweede, op respectabele afstand van het Carl Zeiss Jena van Roland Duchâtelet.
Maar Angela Merkel zou vooral een bewondering hebben voor Bayern München. Ze is onder de indruk van de manier waarop de club op economisch vlak wordt geleid. Maar geheel tegen haar imago in zoekt Merkel vooral passie in het voetbal. Daarom trok ze twee weken geleden naar een thuiswedstrijd van FC Köln tegen Eintracht Frankfurt. Andere verenigingen mogen grotere stadions hebben en meer successen boeken, bij weinig clubs wordt het voetbal zo hartstochtelijk beleefd en gevierd als bij FC Köln. Intussen wou Merkel zich ook informeren over het engagement van de club in een project voor de integratie van vluchtelingen in de Duitse arbeidsmarkt.
Angela Merkel geniet van voetbal. Zo was het al in 1974, toen de DDR tijdens het WK in West-Duitsland door het memorabele doelpunt van Jürgen Sparwasser met 1-0 won van de Bondsrepubliek. De zorg van Angela Merkel, die toen nog Angela Kasner heette en studeerde, was toen wel dat ze door haar lerares met de voordelen van het socialistisch systeem zou verlicht worden.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier