De zwarte mis van Uruguay

Wat de ploegmaats van Luis Suárez gisteren opvoerden, was de belijdenis van een cynische religie.

‘Soñé que metería estos goles‘, zei hij bijna snikkend. Luis Suárez droomde eerst zijn goals en voerde de dag erna zijn droom uit in het stadion. Om droombeelden te materialiseren moet je een duivelskunstenaar zijn en dat was Suárez donderdagavond. Eigenlijk waren zijn ploegmaats dat ook, maar op een ietwat andere manier. De duivelse Uruguayanen voerden op het hoogfeest van het voetbal een zwarte mis op.

The Satanic Bible omschrijft een zwarte mis als ‘een parodie op de heilige rituelen van de katholieke kerk’. Wat Uruguay bijwijlen opvoerde was een parodie op de heilige rituelen van het voetbal. Met het mes tussen de tanden en de studs in het vlees van de tegenstrever werd ‘o jogo bonito‘ uitgebeend.

Uit op bloed

Nu willen we gerust toegeven dat ‘het mooie voetbal’ ook niet moet gezocht worden bij de uitvinders van de term, de Brazilianen (eerder bij Duitsland, of Chili). En er zijn absoluut ploegen die lelijker en defensiever voetbal op de mat brengen dan Uruguay – God weet waarom we opbleven voor Japan-Griekenland. Maar de Grieken verdedigden tenminste met waardigheid, met respect voor de regels van het voetbal. Afzichtelijk maar fair, zonder te schoppen op alles wat bewoog.

Het voetbal van Uruguay is cynisch, een gitzwarte religie met weliswaar een fraaie hogepriester in de persoon van Suárez maar met belijders die alleen maar uit lijken op bloed.

Afspiegeling van Atlético

Het cynisme van de Uruguayanen, dat is: speculeren dat een scheidsrechter die eerste rode kaart niet snel durft te trekken, laat staan een tweede of derde. Na twintig minuten had Diego Godín moeten weggestuurd worden naar de reinigende douches. Een rouwdouwer met een naam als Godín, alleen dat al is een ontwijding van de voetbaltempels.

Niet toevallig is de kern van de Uruguayaanse verdediging aan de slag bij Atlético Madrid, met naast Diego Godín ook nog José Giménez. Het Atlético van Simeone, dat zich dit seizoen – enkele frivole kwartiertjes niet te na gesproken – vooral opwierp als een dievenbende. Schoppen en schoffelen, elleboogjes en knietjes, tergend tijdwinnen… Verdedigen en counteren met de ingesteldheid van: kom maar op als je durft, dan maken we je af. Het Uruguay van donderdag was een afspiegeling van Atlético, met gelukkig één levensgroot verschil: in doel staat geen sublieme Courtois, maar een schutterende Muslera. Wie gewelddadig voetbal verfoeit, kan maar beter hopen dat er snel een Real Madrid opstaat om deze bende te stoppen. Liefst ver voor de finale.