Dit was EURO2016: ‘Hopelijk kopiëren we straks allen het voetbal van Duitsland’

© Reuters
Matthias Stockmans
Matthias Stockmans Redacteur van Sport/Voetbalmagazine en Knack Focus.

Wat te onthouden van EURO2016? Peter T’Kint, onze man ter plaatse over een exemplarisch Portugal, de show van Cristiano Ronaldo en het kapsel van Ivan Perisic. ‘Een EK hoort toch een evenement te zijn waar enkel de elite te bewonderen valt.’

Peter T’Kint, die voor Sport/Voetbalmagazine het EK in Frankrijk vanaf de eerste rij volgde, blikt terug op de voorbije toernooiweken. Drie vragen, drie pertinente antwoorden. Deze week heeft hij het over een exemplarisch Portugal, de show van Cristiano Ronaldo en het kapsel van Ivan Perisic.

S/VM: Portugal klopte in de finale gastland Frankrijk met 1-0 na verlengingen en kroont zich tot Europees kampioen voetbal. Is het een exemplarische kampioen, tekenend voor de trend op dit EK: intensiteit en organisatie winnen het van frivoliteit en creativiteit? Of doen we de Portugezen daarmee tekort?

Peter T’Kint: “Neen, je kan Portugal gerust exemplarisch voor het hele toernooi noemen. Hadden de Portugezen niet gewonnen in de finale dan zouden er nu nog weinig stilstaan bij hun EK-parcours. Ze wonnen geen enkele poulewedstrijd en hadden telkens verlengingen nodig in de achtste en kwartfinale. Enkel die knotsgekke wedstrijd tegen Hongarije blijft bij. Hun coach Fernando Santos herhaalde het vaak genoeg: het draait enkel om winnen, spektakel kan hem gestolen worden. En dat was inderdaad de teneur bij wel meer ploegen op dit EK.”

“Anderzijds kan je geen EK winnen zonder de nodige dosis talent. Die Portugezen bleken stuk voor stuk goeie, technisch onderlegde voetballers. João Mario, Danilo, Renato Sanches – ook al is daar nog veel schaafwerk aan -, Nani, Guerrero, Cédric,… ze lieten allemaal een zeer degelijke indruk. Het beste bewijs is dat Portugal Cristiano Ronaldo niet eens nodig had om Frankrijk te kloppen.”

S/VM: Cristiano Ronaldo was ook nu weer de man die alle aandacht naar zich toezoog, ook al stond hij maar twintig minuten op het veld. Wat vond je van zijn optreden tijdens die finale? Toonde hij zijn leiderscapaciteiten en winnaarsmentaliteit door zo nadrukkelijk mee te coachen, of was het één grote egotrip?

Peter T’Kint: “Goh, Cristiano Ronaldo zal altijd zijn voor- en tegenstanders hebben. Zelfs in een wedstrijd wisselt hij geniale momenten af met ronduit irritant gedrag. Maar hij verdient respect voor het parcours dat hij de voorbije twaalf jaar afgelegd heeft en waar hij zijn land gebracht heeft. Je moet het maar doen: altijd alle schijnwerpers op jou gericht krijgen en toch elke keer weer presteren. Zijn cijfers zijn fenomenaal, hij doét het ook altijd, zowel voor zijn clubs als zijn land.”

“Natuurlijk was zijn gedrag tijdens die finale ook een egotrip, in die mate zelfs dat je je kan afvragen of die tranen wel echt waren. Het is bovendien weinig respectvol naar je coachstaf om zo opvallend mee te staan coachen langs de lijn, maar oké, het hoort wel wat bij zijn karakter – ik zie het Lionel Messi niet meteen doen bij Argentinië. Maar Ronaldo kan zich dat permitteren, gezien zijn palmares. Met één kanttekening: zijn uitvallen in de finale heeft het Frankrijk eigenlijk moeilijker gemaakt, want daardoor speelden de Portugezen nóg georganiseerder. Er was geen doorkomen aan.”

S/VM: De allesomvattende en logische slotvraag: wat moeten we van dit EK onthouden?

Peter T’Kint: “Het kapsel van Ivan Perisic. En dan bedoel ik voornamelijk het feit dat hij daar de vlag van Kroatië in liet verwerken. Het tekent de opstoot van nationalistische gevoelens die dit EK duidelijk waarneembaar was. In tijden van crisis lijkt voetbal toch een verenigende factor en verleent het de mensen een soort identiteit. Ik heb de Fransen nooit eerder zo hard horen meezingen met La Marseillaise. Er waren ook de Hongaren, de Russen, de Ieren, de Welshmen, de IJslanders, de Kroaten… Overal stond het volk als één man achter de nationale ploeg.

“Misschien had het ook te maken met de uitbreiding naar 24 deelnemers, waardoor er plots een aantal kleine landen debuteerden op het EK. Dat zorgde voor veel enthousiasme. Al vraag ik me af of dat sowieso een goede zaak is, want een EK hoort toch een evenement te zijn waar enkel de elite te bewonderen valt.

Dat gevoel was in deze formule veel minder aanwezig. Ook al omdat je merkt dat de echte sterren en grote landen het moeilijk hebben om op een groot toernooi het verschil te maken na een slopend seizoen bij hun clubs. Mannen als Antoinne Griezmann en Ronaldo hebben bijna zeventig wedstrijden op hun teller staan. Tel daar nog de vele vliegreizen bij en de verhoogde intensiteit op de trainingen en dan is het niet verwonderlijk dat je in juni of juli minder fris zit.

Dat is voor mij trouwens één van de redenen waarom Ronaldo in de finale geblesseerd raakte: normaal ontwijkt hij zulke botsingen, nu oogde hij te loom om zich te beschermen voor die tackle.”

“En als ik nog een tip mag geven, in de eerste plaats bedoeld aan onze bondstop, maar ook aan de clubcoaches: analyseer eens grondig het voetbal van de Duitsers op dit EK. Het spel dat Joachim Löw installeerde, vond ik zeer knap. Een 4-3-3 in balverlies, maar een zeer dynamische 3-5-2 in balbezit. Met hoge flanken en veel beweging en infiltraties uit het middenveld. Ik vond de kritiek op Löw na de match tegen Frankrijk onterecht. Geef Duitsland een goeie, efficiënte spits en dan zijn zij nu Europees kampioen. Ik hoop dat het voetbal van Duitsland op dit EK navolging krijgt, want wat Portugal deed, is eigenlijk niet nieuw. Georganiseerd spelen en dan razendsnel uitbreken: dat deden Leicester City en Atlético Madrid het voorbije seizoen ook al.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content