We ontmoetten enkele groten uit het Franse voetbal (Puel, Djorkaeff, Cheyrou,…), die doorgaans geen blad voor de mond nemen. Allen legden we dezelfde vraag voor: wat zijn de Rode Duivels waard?
‘Wilmots wil te graag iedereen plezieren’
Claude Puel (54): coach van Eden Hazard bij Lille
‘Elke trainer droomt van zo’n kern, maar … is dat uiteindelijk wel zo’n voordeel? Ik wil me niet met zijn zaken bemoeien, maar ik heb de indruk dat Marc Wilmots te graag al zijn goeie spelers wil plezieren door ze samen op te stellen. Wanneer je twee spelers hebt voor dezelfde positie en je stelt ze allebei op, dan moet je geen genie zijn om te weten dat één van beiden niet op zijn normale positie speelt. Kevin De Bruyne speelde tegen Italië op de flank omdat Marouane Fellaini voor de twee verdedigende middenvelders stond opgesteld. Je zag vlug dat hem dat niet lag. Je moet De Bruyne centraal zetten en Eden Hazard op links: daar zijn ze op hun best. Té veel is nooit goed, overdaad schaadt, ook bij een voetbalelftal. In sommige wedstrijden vindt Wilmots geen evenwicht.
‘Als ik dat vergelijk met de eerste wedstrijden van Wales, dan is het verschil frappant. In die ploeg zijn er twee of drie sterren en de anderen spelen in hun dienst. Col-lec-tief, weet je wel. Met de Belgische ploeg heb je matchen waarin iedereen zijn eigen kaart trekt en dat brengt zelden iets op. Tegen Italië wilden de Belgen te vaak het verschil maken met een individuele actie.
‘België is een van ploegen met het grootste potentieel en ik had meer verwacht van hun eerste ronde. Misschien zijn we iets te veeleisend, maar toch: een tweede plaats op de FIFA-ranking, dat moet gerechtvaardigd worden, zelfs in de poulefase.’
‘De FIFA-ranking speelde hen parten’
Manuel Amoros (54): 82 caps voor Frankrijk, Europees kampioen in 1984
‘Tegen Italië waren de Belgen verlamd door de stress, net als de Franse ten onder gingen aan de druk in hun openingsmatch. Maar dan heb ik meer begrip voor de Rode Duivels, want zij stonden tegenover Italianen, toch nog wat anders dan Roemenen!
‘Dat spelers kraken onder die druk, terwijl ze het gewend zijn om met hun club Europese topmatchen te spelen, kan verrassend lijken, maar geloof me: het is nog iets heel anders wanneer je beseft dat je voor je volk en je vlag speelt op een EK of WK. Dat is emotioneel heftig en het kan je meer uit balans brengen dan eender welke Champions Leaguewedstrijd. Ik ben er zeker van dat het besef het land te zijn met de hoogste ranking van alle EK-deelnemers, in de hoofden van de Belgen heeft gespeeld. En dan moeten beginnen tegen de andere groepsfavoriet… De Belgen zeiden vast tegen zichzelf dat ze niet mochten falen… en dan gebeurt dat toch omdat hun hoofd niet helder was. Samenspel, fysieke slagkracht, rijpheid, balcirculatie, kansen: dat alles ontbrak jullie die avond. Ik was geschokt om te zien dat spelers van dat niveau geen drie passes achter elkaar konden geven.
‘In een toernooi zie je soms topploegen te gronde gaan nadat ze in hun eerste match faalden. Voor de Belgen was dat anders, zij stonden weer op in hun tweede wedstrijd. Ook al was het, met alle respect, maar tegen Ierland. Het wil toch op z’n minst zeggen dat de coach de juiste woorden heeft weten te vinden en dat de spelers daarvoor open stonden.’
‘De Belgen hebben ons vaak in de miserie gebracht’
Michel Hidalgo (83): bondscoach van Frankrijk tussen 1976 en 1984, Eurpees kampioen in 1984
‘Toen ik bondscoach was van Les Bleus, heb ik vaak tegen de Rode Duivels gespeeld. Dat was voor ons nooit een gezondheidswandeling. We vreesden hen, ook al waren ze niet in topvorm. Tegenwoordig ziet jullie elftal er helemaal anders uit dan in mijn tijd, toen het stoelde op duelkracht, organisatie en verdedigende arbeid. Het is veel frivoler, speelser geworden. Dat is logisch met de individuele kwaliteiten die jullie hebben. Voorzichtig voetballen met een Eden Hazard, Kevin De Bruyne, Yannick Carrasco of Dries Mertens in de ploeg, dat zou dwaas zijn. Dat zou zelfs bijna sportieve zelfmoord zijn. Dus laat Marc Wilmots hen altijd vooruit voetballen.
‘De avond van de vriendschappelijke Frankrijk-België in het Stade de France wist ik het weer: tegen die tegenstander speelde ik nooit graag. Altijd hebben de Belgen eigenschappen gehad die ons wat angst inboezemden, die ons in de miserie staken.’
‘Jullie kunnen niet tevreden zijn met een counterploeg’
Elie Baup (61): coach van Marc Wilmots bij Bordeaux
‘Men heeft na België-Italië gezegd en geschreven dat het een tactische overwinning voor Antonio Conte was. Dat betekent dus eigenlijk dat de andere coach er niet tegen opgewassen was. Daar ga ik niet mee akkoord. Ik vond dat die nederlaag vooral te wijten was aan de slechte vorm van enkele sleutelspelers. Ik heb daar met Marc Wilmots nog over gesproken net voor de match tegen Ierland.
‘Na Ierland hoorde ik dat België een counterploeg was, en dat ze dat wapen vaker zouden moeten hanteren. Daar ga ik helemáál niet mee akkoord! Het zou een enorme verspilling zijn om de tegenstander het spel te laten maken als je zelf zo veel aanvallende kwaliteiten hebt. En dat is al helemaal ondenkbaar in een poulefase, waar de op papier zwakkere ploegen de neiging hebben om de bal aan de tegenstander te laten. Voor mij is er niks veranderd: ik ben nog altijd gecharmeerd door de Rode Duivels. Het is ploeg die liever aanvalt dan te verdedigen en alleen dat al verdient respect! Wanneer men aan de Belgen denkt, dan denkt men aan hun aanvallende kwaliteiten, aan een hoog percentage balbezit, aan kleine jongens met een fantastische techniek die op een beperkte ruimte kunnen combineren. Als dat werkt, is het heel mooi om te zien. Jullie kunnen niet tevreden zijn met een counterploeg, punt. Jullie moeten ambitieuzer zijn dan dat. Jullie hebben geen ploeg om op balrecuperatie te speculeren maar om voetbal te spelen, ook al waren enkele counters tegen de Ieren heel mooi. Dat ging waanzinnig snel van de rechthoek van Thibaut Courtois tot aan de andere doelman.’
‘Niet klaar om een EK te winnen’
Youri Djorkaeff (48): 82 caps voor Frankrijk, wereldkampioen in 1998, Europees kampioen in 2000
‘Toen men zei dat de Belgen tot de favorieten voor het EK behoorden, was ik er al zeker van dat het onzin was. Ze hebben nog onvoldoende ervaring met grote toernooien, één WK slechts, en dat voel je. Echte ervaring kweek je niet door één keer een paar weken samen te zijn, maar door meerdere keren meerdere weken bijeen te zijn.
‘Ik stel me vragen bij deze ploeg. Ik vind ze vaak op twee gedachten hinken: de wil om naar voren te trekken en de angst om iets weg te geven. Na dit EK, wanneer er wat tijd overheen is gegaan, zal men al beter kunnen bepalen in welke categorie de Belgen mogen boksen de komende jaren en de komende toernooien. De groep is gevormd, ze moet nu haar echte kwaliteiten en ambities tonen. Op dit moment is hun niveau dat van de Fransen, Engelsen en Kroaten, maar nog niet dat van de Spanjaarden of de Duitsers.’
‘Hazard heeft Frankrijk ontgoocheld’
Yannick Stopyra (55): 3 caps voor Frankrijk
‘Ik heb me geen zorgen gemaakt na de slappe prestatie tegen Italië en zelfs tegen Ierland. Ik dacht: de beste ploegen zijn degene die groeien tijdens het toernooi en de Belgen hebben het profiel om te slagen. Men moet ermee ophouden om te panikeren telkens een land niet meteen het verwachte niveau haalt. Dan denk ik terug aan het WK in 1986, toen wij trouwens tegen België speelden voor de derde plaats. De Sovjets hadden toen alles plat gespeeld in de poulefase, maar troffen dan de Belgen en gingen eruit. Ze waren te vroeg in vorm. Ik kan nog zulke voorbeelden aanhalen.
‘Het Franse publiek was natuurlijk ontgoocheld wanneer het Eden Hazard zag tegen Italië en hem vergeleek met de speler die bij Lille de Ligue 1 domineerde. Als er één Belg was van wie men veel had verwacht, dan wel Hazard. Zijn begin van het EK lag in de lijn van zijn trieste seizoen bij Chelsea.’
‘Ze zijn niet op elkaar ingespeeld’
Bruno Cheyrou (38): 3 caps voor Frankrijk
‘België heeft me wat ontgoocheld in de poulefase, maar dat geldt voor alle grote ploegen. Iedereen was enthousiast over de Hongaren, maar dat was eigenlijk alleen maar omdat zij daar vooraf niet verwacht werden. Wat de Belgen betreft: je voelt dat die ploeg nog niet gerodeerd is. Het is een collectief probleem. Het gaat te traag. Het is een probleem van niet op elkaar ingespeeld zijn.
‘Natuurlijk verwachtten wij meer van Eden Hazard. Hij is een vedette en schittert soms bij zijn club, maar in de nationale ploeg… Een beetje zoals Antoine Griezmann bij Frankrijk en zo zijn er nog voorbeelden. Ik denk dat hij achter zich een meer voetballende linksachter mist, die mee met hem diep kan gaan om de verdediging van de tegenstander uit verband te spelen. Jan Vertonghen is geen back en dat vormt een probleem. En het is toch wel erg dat Hazard een probleem heeft met Kevin De Bruyne! Ze lopen elkaar voor de voeten, ze spelen helemaal niet samen. Er zijn er nog die me ontgoocheld hebben: Radja Nainggolan, van wie ik nochtans fan ben, en Mousa Dembélé, die het zo goed heeft gedaan bij zijn club.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
