‘EK 2016 is grootste ontgoocheling uit onze voetbalgeschiedenis’

‘Qua resultaat was dit nochtans lang niet het slechtste resultaat ooit, maar de Rode Duivels presteerden nooit zo onder de verwachtingen’, zo schrijft François Colin. ‘De bondscoach draagt een verpletterende verantwoordelijkheid voor deze afgang.’

Qua resultaat was dit nochtans lang niet het slechtste resultaat ooit, maar de Rode Duivels presteerden nooit zo onder de verwachtingen. Dit was een unieke kans om een gooi te doen naar een Europese titel, omdat door de vele verrassingen op Euro 2016 de rode loper naar de finale was uitgerold. Pas in de finale kon de Belgische ploeg een tegenstander ontmoeten van – op papier – gelijkaardig niveau.

Het uitvallen van Thomas Vermaelen (geelgeschorst) en Jan Vertonghen (enkelblessure) was een zware opdoffer, vooral omdat Vincent Kompany en Nicolas Lombaerts ook al ontbraken. De afwezigheid van de verdediger van Zenit mag Marc Wilmots echter voor een flink deel op eigen conto schrijven. Hij was al te gretig om Lombaerts – al of niet op doktersadvies – naar huis te sturen. Het was perfect mogelijk geweest Lombaerts er als 23ste man bij te houden in plaats van Kabasele, die – zo bleek vrijdag in Rijsel – nooit in de plannen van de bond voorkwam.

De bondscoach draagt een verpletterende verantwoordelijkheid voor deze afgang. Zijn koppigheid en onvermogen op tactisch vlak hebben de Rode Duivels de das omgedaan. Wilmots was een uitstekende bezigheidstherapeut, maar faalde volkomen als strateeg. Wales speelde in dezelfde formatie als Italië, maar de Belgische voetbaltrots had niets bijgeleerd. In Le Haillan werd niet ernstig gewerkt, maar dat bleef verborgen achter de gesloten gordijnen.

Dit pleit ook niet voor de spelers. Zij hebben zichzelf de kans ontnomen uit te blinken op het hoogste niveau. Het begint allemaal bij Vincent Kompany, die vrijdag in The Times nog eens ongebreideld de lof zong van Marc Wilmots. Kompany kreeg van de bondscoach bij zijn aanstelling een vrijgeleide en liet met zijn dominante persoonlijkheid iedereen in het gareel lopen.

Slechts een paar jongens durfden het, meestal via hun entourage, aan kritische geluiden te laten horen over de gang van zaken. Hun gebrek aan moed om de problemen intern of extern aan te klagen, lag aan de basis van een matig (WK 2014) en een dramatisch toernooi ( Euro 2016).

De spelers hadden een voorbeeld kunnen nemen aan René Vandereycken, die in Mexico ’86 iedereen duidelijk maakte wat er fout liep. Ook al kostte hem dat zijn basisplaats en werd hij nadien zelfs naar huis gestuurd. Iedereen wist echter wat er fout liep en Guy Thys voerde de correcties door die de Rode Duivels bij de laatste vier van het WK brachten.

Ook de media gaat niet vrijuit

Ook de bond gaat niet vrijuit. De aanstelling van Wilmots, een coach zonder noemenswaardige ervaring, was een zwaktebod en na Brazilië was voor elke serieuze waarnemer duidelijk dat er moest worden ingegrepen. Toenmalig technisch directeur Paul Allaerts kreeg van een paar journalisten de wenk om eens de Eurostar naar Londen te nemen en te gaan luisteren naar de sterkhouders van de nationale ploeg. Voorzitter François De Keersmaecker en vooral Philippe Collin, voorzitter van de technische commissie, liepen erbij en keken ernaar.

De media gaan ook niet vrijuit. Deze generatie voetballers is van minder karaat dan men ons wil laten geloven. Onze pers is echter kampioen in het ophemelen van sporters. We geloven telkens weer dat een topprestatie van een ploeg of een speler gelijk staat met hun ware niveau. De recentste verkeerde inschattingen waren de invalbeurt van Yannick Carrasco in de finale van de Champions’ League en de 1/8ste finale op het EK tegen Hongarije. Het leuke voetbal tegen een ploegje met een keeper in pyjamabroek werd als een wereldprestatie omschreven.

Journalisten die hun vak kennen, plaatsen ieder optreden in zijn juiste context en creëren geen onrealistische verwachtingen die het land achteraf slechts met een gigantische kater opzadelen.